Οι Ελβετοί Rorcal μου έγιναν ιδιαίτερα συμπαθείς, όταν στο Roadburn του 2010 (δεν έπαιζαν, σαν θεατές είχαν παρευρεθεί), μοίραζαν diy promo cd-r του επερχόμενου -τότε- "Heliogabalvs" άλμπουμ τους. To συγκεκριμένο άλμπουμ περιείχε ένα εβδομηντάλεπτο κομμάτι, και όλα έδειχναν ότι η συγκεκριμένη μπάντα είχε δυνατότητες, τις οποίες είχε υπερεκτιμήσει.
Ο τρίτος τους δίσκος είναι και το αποφασιστικό τους βήμα. Χωρίζουν την ενότητα του "Világvége" σε οκτώ μέρη, καθαρίζουν τον ήχο τους από οτιδήποτε παραπέμπει εμφανώς σε post metal, και -το σημαντικότερο- αφήνουν τις ταχύτητες να ανέβουν.
Παρά το sludge σφυροκόπημα του πρώτου τέταρτου, το "Világvége" είναι κατά βάση ένα black metal άλμπουμ, που κρατάει το postmetal feeling (και ΜΟΝΟ αυτό) για να οδηγήσει σε επιβλητικές και επικές ανατάσεις. Έχοντας ήδη γνωρίσει το καταπληκτικό "Világvége V" από τη συλλογή "Falling Down Compilation IIV" (εδώ είναι επανηχογραφημένο), ομολογώ ότι είμαι ενθουσιασμένος από τα αποκαλυπτήρια της εδώ εκτεταμένης ολότητάς του. Δεν ξέρω αν οι blackmetallers θα καταφέρουν να δουν πέρα από τις ταμπέλες και να εκτιμήσουν αυτό το δίσκο, ξέρω μόνο ότι στα δικά μου μάτια, οι Rorcal καταφέρνουν να βγάλουν επιτέλους τη δισκάρα που είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι μπορούν να βγάλουν. Έστω και σε διαφορετικό ύφος από αυτό που είχαν ως τώρα.
Ο τρίτος τους δίσκος είναι και το αποφασιστικό τους βήμα. Χωρίζουν την ενότητα του "Világvége" σε οκτώ μέρη, καθαρίζουν τον ήχο τους από οτιδήποτε παραπέμπει εμφανώς σε post metal, και -το σημαντικότερο- αφήνουν τις ταχύτητες να ανέβουν.
Παρά το sludge σφυροκόπημα του πρώτου τέταρτου, το "Világvége" είναι κατά βάση ένα black metal άλμπουμ, που κρατάει το postmetal feeling (και ΜΟΝΟ αυτό) για να οδηγήσει σε επιβλητικές και επικές ανατάσεις. Έχοντας ήδη γνωρίσει το καταπληκτικό "Világvége V" από τη συλλογή "Falling Down Compilation IIV" (εδώ είναι επανηχογραφημένο), ομολογώ ότι είμαι ενθουσιασμένος από τα αποκαλυπτήρια της εδώ εκτεταμένης ολότητάς του. Δεν ξέρω αν οι blackmetallers θα καταφέρουν να δουν πέρα από τις ταμπέλες και να εκτιμήσουν αυτό το δίσκο, ξέρω μόνο ότι στα δικά μου μάτια, οι Rorcal καταφέρνουν να βγάλουν επιτέλους τη δισκάρα που είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι μπορούν να βγάλουν. Έστω και σε διαφορετικό ύφος από αυτό που είχαν ως τώρα.