Zozobra - Savage Masters (2013)

To είχε πει ο Caleb Scofield ότι το υλικό της επιστροφής των Zozobra θα είναι πιο punk σε σχέση με το παλιό. Μέσα σε 16 μόλις λεπτά, ξεχύνεται ένας ελεγχόμενος punk/metalcore/sludge χαμός που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν ακούς το ίδιο σχήμα που κάποτε έβγαλε ένα "Birds of Prey". H ογκώδης και καθαρή παραγωγή μπορεί να αφαιρεί σε αμεσότητα (ίσως να ταίριαζε κάτι πιο βρώμικο και θορυβώδες εδώ), αλλά κάνει το υλικό να ακούγεται τρομερά heavy και ευδιάκριτο, φέρνοντας στο προσκήνιο το ατού των σημερινών Zozobra, τα καταπληκτικά riffs. Ωραίος δίσκος, όπως πάντα υπέρτατο το artwork του Glynn "Scrawled" Smith.

Uncle Acid - Mind Control

Το "Blood Lust" των Uncle Acid and the Deadbeats (πλέον σκέτο Uncle Acid) ήρθε από το πουθενά και έσκασε σα βόμβα στο ανυποψίαστο κοινό (ελάχιστοι είχαν ακούσει ως τότε το ντεμπούτο τους), δημιουργώντας ένα πρωτοφανές hype, ασύλληπτο για αυτοχρηματοδοτούμενη κυκλοφορία. Δύο χρόνια μετά, όλοι τούς έχουμε μάθει πια, και οι απαιτήσεις είναι αυξημένες.
Κρατώντας ως κυριότερη επιρροή τους Black Sabbath (φυσικά), αλλά και λοξοοιτώντας έντονα προς Beatles και γενικά οτιδήποτε ενδιαφέρον μπορούν να βρουν στην περίοδο 1966-1976, ξαναρίχνουν στο τραπέζι το δυνατότερό τους χαρτί: την ικανότητά τους να ακούγονται εξωπραγματικά αναχρονιστικοί. Ακούγοντας ένα δίσκο των Uncle Acid έχεις την ψευδαίσθηση ότι μόλις ανακάλυψες ένα σκονισμένο διαμάντι από τα early 70s. Αφήνοντας στην άκρη ενστάσεις σχετικά με το πόσο αναγκαίο είναι κάτι τέτοιο στον 21ο αιώνα, το "Mind Control" ακούγεται συμπαγές και δουλεμένο. Χάνει όμως στη σύγκριση με τον προκάτοχό του. Εκεί που το "Blood Lust" σε γράπωνε από την πρώτη ακρόαση, εδώ χρειάζεται χρόνος για να βυθιστείς πλήρως στον κόσμο του και να προσπεράσεις τις -κάποιες- αδύναμες στιγμές που υπάρχουν διάσπαρτες στα 52 λεπτά του "Mind Control".

Goat - Dreambuilding (νέο κομμάτι streaming)

Η έκπληξη της περσινής χρονιάς, οι Σουηδοί Goat, ετοιμάζουν ένα νέο 12" single που θα κυκλοφορήσει στις 20 Απριλίου από τις Stranded, Sub Pop & Rocket Recordings (pre-orders εδώ). Θα περιέχει δύο νέα κομμα΄τια, τα “Dreambuilding” και “Stonegoat”, και το πρώτο το ακούμε streaming εδώ: http://pitchfork.com/reviews/tracks/15326-dreambuilding/


Yπάρχουν φήμες για εμφάνισή τους στην Ελλάδα, οπότε το νου σας.

Corrections House - Grin With a Purpose (video)

Νέο βίντεο από τους Corrections House, για το έτερο κομμάτι του παρθενικού 7" μετά το "Hoax The System". Το σχήμα ετοιμάζει την κυκλοφορία ενός LP προς το τέλος του χρόνου.

KEN Mode - Entrench (2013)

Τους KEN Mode τους εκτίμησα ιδιαίτερα όταν άκουσα τον προηγούμενο καταπληκτικό τους δίσκο. Το mathcore υπήρξε κομμάτι του εαυτού μου για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, και η παρουσία τους είναι μια πολύ ευχάριστη συγκυρία, σε ένα ιδίωμα -ουσιαστικά- νεκρό. Ίσως πριν από 11-12 χρόνια να μην ασχολούμουν καν μαζί τους, ίσως και όχι.
Το "Entrench" ξεκινάει από εκεί που σταμάτησε το "Venerable". Με ελαφρώς ανεβασμένες ταχύτητες και την μαγική ικανότητά τους στην οικονομία της σύνθεσης (γράφουν τραγούδια και όχι μαθηματικές εξισώσεις), το νέο τους άλμπουμ περιέχει ξανά top class mathcore, ενώ το γεγονός ότι μου φέρνουν στο νου Knut είναι κάτι που με σκλαβώνει περισσότερο.
Συνολικά, μπορεί σε σύγκριση με το προηγούμενο, αυτό εδώ να στέκεται ένα σκαλί κάτω, αλλά κομμάτια σαν το συγκλονιστικό "Romeo Must Never Know" δε γράφονται κάθε μέρα.

Integrity - Beasts As Gods (streaming) & news

To νέο άλμπουμ των Integrity θα λέγεται "Suicide Black Snake" και θα κυκλοφορήσει στις 11 Ιουνίου. Ακούμε παρακάτω το "Beasts As Gods" σε νέα ηχογράφηση, κομμάτι που υπήρχε (όπως και τα περισσότερα του νέου δίσκου) στη φοβερή συλλογή "Thee DestroyORR" του 2011 (χμμ...).

Suicide Black Snake Track Listing:
1. Suicide Black Snake
2. I Know VVhere Everyone Lives
3. Beasts as Gods
4. There is a Sign
5. +Orrchida
6. All is None
7. There Ain’t No Living in Life
8. Detonate VVorlds Plague
9. Into the Night
10. Lucifer Before the Day Doth Go

 

The Devil's Blood - White Storm of Teeth (streaming)

Οι The Devil's Blood πρόσφατα διέλυσαν. Η κληρονομιά τους θα ολοκληρωθεί με τις υπάρχουσες ηχογραφήσεις που υπήρχαν όσο ήταν ενεργοί. Το "III: Tabula Rasa or Death and the Seven Pillars" θα κυκλοφορήσει στις 11 Ιουνίου και θα αποτελέσει (έστω και ημιτελές) το κύκνειο άσμα τους. Εμφανώς ανολοκλήρωτο, το δεκάλεπτο "White Storm of Teeth" είχε προοπτικές να γίνει κομματάρα. Το ακούμε παρακάτω.

Universe217 - Never (2013)

Γνωστοί στους υπόγειους κύκλους, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί σχεδόν παντού, οι Universe217 καταφέρνουν στον τρίτο τους δίσκο αυτό που άφηναν να εννοηθεί, αλλά δεν κατάφερναν να ολοκληρώσουν, οι προηγούμενες κυκλοφορίες τους: Να αποτυπώσουν πλήρως σε δίσκο το βιωματικό feeling των συγκλονιστικών live εμφανίσεών τους.

Οι Universe217 δεν είναι η ατμοσφαιρική metal μπάντα που βρίσκεις με το κιλό στα download blogs που έχεις στα bookmarks σου. Το εσωστρεφές θρηνητικό ύφος τους δεν βασίζεται στον φτηνό εντυπωσιασμό της (πολύ καλής, αλήθεια) παραγωγής, αλλά αναδεικνύει μια συνθετική φινέτσα και την μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια, πίσω από το προφανές σημείο αιχμής τους, την παθιασμένη και κρυστάλλινη φωνή της Τάνιας. Ειδική μνεία οφείλουμε στο ομότιτλο κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το “Never”, ένα κομμάτι από τις πρώτες μέρες της μπάντας, που επιτέλους βρίσκει τη στουντιακή μορφή του, ολοκληρώνοντας το σαρανταπεντάλεπτο trip. Η σκηνή είναι από σήμερα πλουσιότερη με αυτό το δίσκο.

Interview: Terra Tenebrosa (eng)

Για τους τρομερούς Terra Tenebrosa τα'χουμε πει πολλές φορές. Με αφορμή το τελευταίο τους έπος "The Purging", επικοινώνησα ξανά με τον The Cuckoo για μια συνέντευξη στα πλαίσια του Avopolis: Metal.
Μπορείτε να την βρείτε ΕΔΩ.
Εδώ παραθέτω και το αρχικό κείμενο στα αγγλικά.

Cathedral - The Last Spire (2013)

Μετά από 24 χρόνια πορείας, οι Cathedral ολοκληρώνουν την παρουσία τους στα metal δρώμενα, καθώς έχουν ανακοινώσει πως αυτό εδώ θα είναι το τελευταίο τους album. Μετά το εκλεπτυσμένο, γεμάτο ψυχεδελικά 70s στοιχεία ‘The Guessing Game”, οι Cathedral κάνουν μια βουτιά στις ηχητικές τους ρίζες για να κλείσουν τον κύκλο όπως ξεκίνησε. To “The Last Spire” δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αγνό doom metal, ένα ιδίωμα που οι Cathedral υπηρέτησαν πιστά σε δύσκολες εποχές. Το σημερινό ύφος τους μπορεί να μην είναι τόσο νεκρικό, όσο π.χ. στο ντεμπούτο τους 22 χρόνια πριν, αλλά το δωδεκάλεπτο εισαγωγικό “Pallbearer” κλείνει το μάτι στη νέα γενιά doom σχημάτων, τα Celtic Frost-ικά riffs του “Cathedral of the Damned” δίνουν για ακόμα μια φορά το σεβασμό στους  μεγάλους Ελβετούς, και ο δίσκος κινείται σε ασφυκτικά σερνάμενα doom metal πλαίσια (παρά το εκ νέου 70s παιχνίδισμα στο τέλος του “An Observation”), έχοντας εγκαταλείψει σχεδόν τελείως τα stoner στοιχεία, και κλείνοντας με έναν τελευταίο αυθεντικά πένθιμο doom ύμνο με τίτλο “This Body, Thy Tomb”. Να σημειωθεί και η πρώτη (και τελευταία) εμφάνιση του Scott Carlson (των Repulsion) σε full-length των Cathedral. Συνολικά ένας καλός δίσκος που απευθύνεται στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του σχήματος, σίγουρα όμως λιγότερο εντυπωσιακός από τον προκάτοχό του. 

Infest news και full concert video

Οι επανασυνδεδεμένοι powerviolence πρωτοπόροι Infest από την California, θα κυκλοφορήσουν ένα 7" με τίτλο "Days Turn Black" με 3 ακυκλοφόρητα κομμάτια εποχής "No Man's Slave" και μια διασκευή σε Negative Approach. 
Βίντεο από ολόκληρη την πρόσφατη εμφάνισή τους στο Churchills του Miami:

Ruined Families - Blank Language (2013)

Είναι εντυπωσιακό πόσο έχουν προοδεύσει οι Ruined Families μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια που πέρασαν από τότε που πρωτο-έσκασαν στην ελληνική (και όχι μόνο) hardcore πραγματικότητα.
Το νέο τους υλικό τους βρίσκει αλλαγμένους, κυρίως ως προς το συναίσθημα. Παρότι δε λείπουν ούτε οι τσίτες, ούτε τα -σχεδόν grind- ξεσπάσματα, οι Ruined Families δεν ακούγονται πια τόσο οργισμένοι, όσο πικραμένοι. Η σύγχρονη αστική παρακμή δοσμένη μέσα σε εννιά νέα κομμάτια-δυναμίτες, που αφήνουν ένα γλυκόπικρο συναίσθημα στο τέλος της ημέρας. Τα riffs τους παραμένουν το δυνατό τους χαρτί, καθότι είναι κολλητικά (όχι cheesy, μην μπερδευόμαστε), ενώ η εμφανής συνθετική ωρίμανση της μπάντας αφήνει αρκετό χώρο για αρκετά screamo στοιχεία (ένα ιδίωμα που δεν κατέχω ιδιαίτερα, οπότε δεν επεκτείνομαι). Τα φωνητικά παραμένουν τσαμπουκαλεμένες άναρθρες κραυγές και αυτό (εμένα τουλάχιστον, μου) βγάζει μια ανθρωπιά, μια ειλικρίνεια. Το "Blank Language" δεν είναι ένας "όμορφος" δίσκος, είναι ένας πικρός δίσκος, ένας ανθρώπινος δίσκος.