Wreck And Reference - No Content EP (2013)

Οι Wreck And Reference αποτελούν αυτή τη στιγμή το καλύτερα κρυμένο μυστικό του πειραματικού underground. Το τρομακτικό περσινό "No Youth" ζόρισε πολλούς υποψιασμένους, παρότι δεν κυκλοφόρησε (παρά αρκετό καιρό αργότερα) σε φυσική μορφή. Το νέο τους ΕΡ περιέχει μόλις δύο κομμάτια και έχει συνολική διάρκεια γύρω στα 7 λεπτά, αφήνοντας δυστυχώς τη γεύση του ανολοκλήρωτου στα χείλη. Κατά τ'άλλα, ένα ακόμα ηχητικό mindfuck, είτε κινείται σε post-punk είτε σε black metal φωνητικές οδούς. Tribal ρυθμοί, industrial θόρυβοι, εύστοχες synth "πλάτες", και πάλι μια αρρωστημένη και ζοφερή ατμόσφαιρα, που παρά το σύντομο χαρακτήρα της, απαιτεί και πάλι αφοσίωση και αριθμό ακροάσεων για να καταλάβεις τι παίζει.
Για άλλη μια φορά, η κυκλοφορία είναι αποκλειστικά ψηφιακή.

Integrity - Suicide Black Snake (2013)

Αυτός είναι ο ενδέκατος δίσκος των Integrity, δεύτερος μετά την ολική επαναφορά της μπάντας στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Για όσους δεν ακολουθούν πιστά ("πιστά" means να είστε holy terror fanboys και να ψάχνετε κάθε μια από τις EP/split/comp/οτιδήποτε κυκλοφορίες που κυκλοφορούν ακατάπαυστα τα τελευταία 5 χρόνια) την πορεία του Dwid Hellion, να επισημάνουμε ότι με την προσθήκη του πιτσιρικά Robert Orr, η μπάντα περνάει μια δεύτερη νεότητα ηχογραφώντας και κυκλοφορώντας συνεχώς νέο υλικό. Εδώ ο γερόλυκος Dwid διαλέγει μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις της μπάντας τα τελευταία χρόνια, τις επανηχογραφεί, και μαζί με κάποια ακυκλοφόρητα ως τώρα κομμάτια, τις παρουσιάζει ως "Suicide Black Snake". Ακούγοντάς το συνολικά, το βρίσκω ανώτερο και από το -ήδη τρομερό- "Blackest Curse" του 2010. Θεοσκότεινο και λυσσασμένο holy terror hardcore, με τα ακουστικά σημεία του, με τα χαρακτηριστικά τεχνικά solos του, με τη φωνή του Dwid να έχει χάσει σε επιθετικότητα, αλλά με την εξτρα βραχνάδα να κάνει ακόμα πιο ασφυκτικό το αποτέλεσμα. Αν είχατε μείνει στο "Blackest Curse", ακούστε το "Suicide Black Snake", θα πάθετε πλάκα.
Το θέμα είναι όμως, τι γίνεται με όσους (εμού συμπεριλαμβανομένου) άκουσαν την καταπληκτική συλλογή "Thee Destroy+orr" πρόπερσι, η οποία μάζευε τις "μικρές" κυκλοφορίες της μπάντας ανάμεσα στο 2008 και το 2011, και περιείχε πέντε κομμάτια (το μισό νέο άλμπουμ δηλαδή) που υπάρχουν κι εδώ. Δεν ξέρω, κάπου μπερδεύομαι με την όλη φάση, μιας και δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο. Η κυκλοφορία σαν κυκλοφορία είναι τρομερή, απλά με μόλις 4 (από τα 10) νέα κομμάτια, μου φαίνεται κάπου αχρείαστη.

Kylesa - Ultraviolet (2013)

Η πορεία των Kylesa από το καταπληκτικό "Static Tensions" και μετά, είναι μια διαρκής αναζήτηση του απόλυτα πιασάρικου στοιχείου. Η μπάντα προσπαθεί (ενίοτε και ψυχαναγκαστικά, βλ. το άνισο "Spiral Shadow") να βρει εκείνα τα σημεία που θα σου μείνουν στο μυαλό και θα στριφογυρίζουν στον εγκέφαλό σου για μέρες. Όχι ότι αυτό είναι κακό βέβαια, τουναντίον. Απλά για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα απέναντι σε όσους τυχόν νοσταλγούν τους Kylesa των αρχών.
Το "Ultraviolet" παραμένει 'pop' ως προς την δομική του βάση (μη φοβόμαστε τις λέξεις, δεν υπάρχει καμία αρνητική χροιά στον όρο), αλλά εν αντιθέσει με τον προκάτοχό του παραμένει εστιασμένο στο ύφος του "Static Tensions" με ιδιαίτερα προσεγμένη χρήση των υπόλοιπων στοιχείων. Έτσι έχουμε το καθαρόαιμο stoner riff του "Grounded", την έξυπνη χρήση των Joy Division-ικών γραμμών στο "Steady Breakdown" κ.ο.κ. Η μπάντα αφουγκράστηκε τα αποτελέσματα των (κάπως αδέξιων συνθετικά) πειραματισμών του "Spiral Shadow" και τα ενσωματώνει πλέον άψογα στο οικείο της ύφος. Απλά δεν καταφέρνει να ξαναπιάσει τη συμμετρία πλανητών που γέννησε το "Static Tensions".
Το "Ultraviolet" δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω sludge με τίποτα. Ούτε underground. Είναι όμως σίγουρα ένας άψογος δίσκος από μια πολύ μετρημένη και τίμια μπάντα.
To ακούμε όλο streaming εδώ: http://www.brooklynvegan.com/archives/2013/05/stream_kylesas.html

Morne news

Μπορεί το "Asylum" των Morne να με απογοήτευσε οικτρά, δεν ξεχνάμε όμως τι είχε προηγηθεί μέχρι το "Untold Wait". Οπότε η είδηση ότι η μπάντα έχει έτοιμο νέο δίσκο με τίτλο "Shadows" και ημερομηνία κυκλοφορίας τις 23 Ιουλίου (από την Profound Lore) δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορο. Αν μάλιστα αυτό σημαίνει και επιστροφή στο παλαιότερο στυλ τους, θα με χαροποιήσει ιδιαίτερα.

Horse Latitudes news

To Φιλανδικό doom κτήνος των Horse Latitudes έχει έτοιμο το νέο του δίσκο με τίτλο "Black Soil", ο οποίος θα κυκλοφορήσει κάπου μέσα στον Ιούνιο (ξανά) από την doomentia records. Εξώφυλλο:

Agnes Vein - Soulship (2013)

Το ότι το ντεμπούτο των σαλονικιών Agnes Vein με είχε εντυπωσιάσει και τους στηρίζω με τα μπούνια, είναι κάτι που το γνωρίζουν όσοι παρακολουθούν αυτό εδώ το ιστολόγιο. Δε θα γράψω απλά "είναι γαμάτοι, ακούστε τους γαμώ!" (που ισχύει), αλλά το παρόν κείμενο αντιμετωπίζει τον δίσκο όπως του αξίζει: Όπως ακριβώς θα αντιμετώπιζα έναν οποιοδήποτε δίσκο αγαπημένης μπάντας, αν π.χ. αυτός εδώ ήταν ο νέος δίσκος των Rwake ας πούμε.
Παρότι η μπάντα το έχει διαθέσιμο για streaming εδώ και καιρό, το 'Soulship" το αγόρασα στο release-party του στην Αθήνα (όπου δυστυχώς δεν μπόρεσα, λόγω υποχρεώσεων, να κάτσω στην εμφάνισή τους, και γι αυτό και δεν υπήρξε live report), και του αφιέρωσα πάμπολλες ακροάσεις.
Αρχίζω με τα αρνητικά, για να ξεμπερδεύουμε. Το "Eventus" λίγο πριν το τέλος, μου ακούγεται αρκετά δυσκίνητο, και κάνει μια μικρή κοιλιά στο δίσκο. Οκ, πάμε παρακάτω. Εκεί που το "Duality" με είχε γραπώσει από το πρώτο άκουσμα, αυτό εδώ μου πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να βυθιστώ στις δομές του. Σαφώς επικότερο, πολύ πιο εσωστρεφές από το ντεμπούτο, με πολύ πιο θαρραλέα και εκτεταμένη χρήση χρήση των υμνικών φωνητικών, σε σχέση με τις black metal κραυγές, αλλά κυρίως με αυθεντικό συναίσθημα. Μια ακρόαση στη μελωδία του εναρκτήριου δωδεκάλεπτου "Δι Αυγής (To Know The God Within)", το οποίο αποτελεί και το highlight του δίσκου είναι ικανή να πείσει. Κατά τ'άλλα, η μπάντα συνεχίζει να μαγειρεύει μαεστρικά doom, sludge, epic και black metal. Αν δεν είχε προηγηθεί ο δίσκος των Universe217, μάλλον αυτό εδώ θα πήγαινε καρφί για αγαπημένος μου εγχώριος δίσκος για φέτος, αλλά αυτά έχουν πραγματικά πάρα πολύ μικρή σημασία. Ακούστε. Ακούστε.

Blood Ceremony news και νέα κομμάτια streaming

Δύο χρόνια μετά το καταπληκτικό "Living with the Ancients", οι Blood Ceremony ετοιμάζουν το νέο τους δίσκο με τίτλο "The Eldritch Dark" που κυκλοφορεί στις 28 Μαϊου.

Δύο κομμάτια είναι διαθέσιμα για streaming, το "Goodbye Gemini" που ακούμε παρακάτω (και εμένα προσωπικά μου φάνηκε τελείως generic), και το "Lord Summerisle" όπου τη φωνή της Alia O'Brien συνοδεύει αυτή του μπασίστα Luke Gadke και το ακούμε ΕΔΩ.

Tracklisting:
01. Witchwood
02. Goodbye Gemini
03. Lord Summerisle
04. Ballad of the Weird Sisters
05. The Eldritch Dark
06. Drawing Down the Moon
07. Faunus
08. The Magician

Mumakil - Wrong Turn (streaming)

Στην τελική ευθεία έχει μπει το νέο, τρίτο άλμπουμ των Ελβετών grindcore ηρώων Mumakil (τίτλος "Flies Will Starve" και κυκλοφορία 24 Ιουνίου από την Relapse), και παρακάτω ακούμε το "Wrong Turn".

Swans, Moa Bones, 17.5.2013, Fuzz, Αθήνα

Η σαρωτική αποδοχή του τρομακτικού "The Seer" δεν άφηνε κανένα περιθώριο. Οι Swans, δύο χρόνια μετά, ήταν και πάλι εδώ (άσχετά αν εγώ εκείνες τις μέρες τους έβλεπα στην Ολλανδία). Ένας τοίχος από Orange ήταν ήδη στημένος. Αλλά και πάλι δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό που θα ακολουθούσε.

Antimob-Antimob (2012)

Πάει σχεδόν μήνας από την τελευταία ανάρτηση εδώ. Τελικά η προσπάθειά μου να μάθω κιθάρα, μου τρώει περισσότερο χρόνο απ'ό,τι περίμενα. Ίσως μακροπρόθεσμα να είναι καλύτερα έτσι. Ας είναι. Ανάρτηση μετά από καιρό λοιπόν, και όχι για κάποιο νέο ή κάτι 'επικάιρο', αλλά για ένα περσινό δίσκο, ο οποίος μου ξέφυγε στον καιρό του.
Τους Antimob θυμάμαι τους είχα πετύχει παλιότερα, νομίζω είχα ακούσει το ομότιτλο 7" τους, αλλά δεν είχα ασχοληθεί παραπέρα. Κακώς. Πολλές φορές οι Antimob κατατάσονται στο crust, αλλά όχι. Εδώ έχουμε καταπληκτικό hardcore punk παγκόσμιας κλάσης, με τσαμπουκά, νεύρο, ποτάμια έμπνευσης, riff-άρες, και α-δ-ι-α-ν-ό-η-τ-α πορωτικά και κολληματικά refrains. Δεν μπορώ να δώσω παραπάνω περιγραφές, το punk είναι πρώτα απ'όλα συναίσθημα, και η μπάντα έχει πιάσει ακριβώς τις παραπαίουσες δονήσεις της σύγχρονης παρακμιακής Ελλάδας και το έχει διοχετεύσει σε οχτώ κομμάτια-δυναμίτες.
Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια, αλλά φαντάζομαι πως αυτό που νιώθω ακούγοντας το "Antimob" είναι ακριβώς το ίδιο που ένιωσαν οι παλιότεροι όταν άκουσαν Γκουλάγκ ή Αδιέξοδο πίσω στα (με διαφορετικό τρόπο, αλλά εξίσου σκοτεινά με σήμερα) 80ς. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κόπιες ακόμα, αλλά η μπάντα το δίνει και για free κατέβασμα εδώ: http://antimob.bandcamp.com/