Jex Thoth - Blood Moon Rise (2013)

Αφού χώρισαν πρόσφατα οι δρόμοι (ναι, αυτό που φαντάζεστε εσείς οι κουτσομπόληδες!) της Jex Thoth με τον Grim Jim, η πρώτη μαζεύει τα απομεινάρια και ετοιμάζει το δεύτερο full-length των Jex Thoth, πέντε χρόνια μετά το πρώτο. Πέντε χρόνια στα οποία άλλαξαν πάρα πολλά σε σχέση με αυτό που ονομάζουμε occult rock, αλλά και που δεν έχουν καθόλου σημασία, μιας και πάντα αυτή η μπάντα μου έβγαζε την αίσθηση ότι ακολουθεί το μοναχικό της μονοπάτι.
Πρώτη διαπίστωση, απουσιάζει εμφανώς αυτό το pagan στοιχείο του πρώτου δίσκου που συναντούσαμε κυρίως σε κομμάτια τύπου "Obsidian Night" και "Equinox Suite", αλλά έχει έρθει ακόμα πιο μπροστά η φωνάρα της Jex, και τα κομμάτια είναι χτισμένα ώστε να την αναδικνύουν στο έπακρο. Έτσι, μπορεί να λείπει η "ψύχρα" που (μάλλον) έδινε ο Grim Jim, αλλά το πάνω χέρι έχει πάρει η "ζεστασιά" της φωνής της Jex που μας δίνει 2-3 καταπληκτικές στιγμές, όπως τα "The Places You Walk" και " Keep Your Weeds", ανάμεσα σε κάποια σαφώς κατώτερα κομμάτια. Συνολικά ένας δίσκος που δεν αντέχει σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, αλλά διαθέτει κομματάρες και τιμιότητα.

live video: Trap Them, 22.06.2013, Saint Vitus bar, New York

Δύο χρόνια έχουνε περάσει από το τρομερό "Darker Handcraft" και οι Trap Them δεν έχουν σταματήσει να δίνουν live. Παρακάτω βλέπουμε ολόκληρο το πρόσφατο set τους στο Saint Vitus της Νέας Υόρκης.

Oathbreaker - Condor Tongue (νέο κομμάτι streaming)

Δύο χρόνια μετά το πάρα πολύ καλό 'Maelstorm", οι βέλγοι Oathbreaker (στην "κλίκα" των Amenra, έχουν μοιραστεί και ένα split μεταξύ άλλων), έχουν έτοιμο το νέο τους δίσκο με τίτλο "Eros|Anteros" που θα κυκλοφορήσει από την Deathwish στις 20 Αυγούστου.
ΕΔΩ ακούμε το "Condor Tongue".

Noothgrush - Thoth (νέο κομμάτι streaming)

H μέτρια ηχογράφηση δεν μπορεί να κρύψει το μεγαλείο του εννιάλεπτου ογκόλιθου "Thoth", ενός νέου κομματιού που οι επανασυνδεδεμένοι sludge θεοί Noothgrush παρουσίασαν πρόσφατα live. Νιώστε:

Eibon - II (2013)

Για τους γάλλους Eibon (εννοείται καμία σχέση με εκείνο το black metal project του Anselmo πριν χρόνια) είχαμε μιλήσει αρκετά παλιότερα. Τρία χρόνια μετά το δυνατό "Entering Darkness", πετάνε στα σκουπίδια όλα τα post metal στοιχεία του ντεμπούτου, και παρουσιάζουν δύο τεράστιες σε διάρκεια συνθέσεις. Οι καταβολές του ήχου τους αλλάζουν ελαφρώς για άλλη μια φορά. Ενώ η βάση είναι σαφέστατα το πατροπαράδοτο sludge των Grief, η μπάντα ελίσσεται γύρω από διαδοχικά θέματα, ritual κατανύξεις και μια συνθετική αντίληψη που θυμίζει ξεκάθαρα Fleshpress. Δε φτάνουν φυσικά τους φινλανδούς θεούς, αλλά και μόνο το να καταφέρεις να παραπέμπεις σε Fleshpress είναι κατόρθωμα, ενώ και το καθαρόαιμο black metal κλείσιμο του δίσκου, ξεκαθαρίζει το τοπίο.
Δεν ξέρω αν φταίει η απίστευτη ξηρασία στον sludge χώρο φέτος (πραγματικά ούτε μια κυκλοφορία της προκοπής πέρα από το Agnes Vein και το Kongh), αυτό εδώ με κράτησε για πολλές ακροάσεις.

Inveracity, Resurgency, Progress of Inhumanity, 16.6.2013, Κύτταρο, Αθήνα

Δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Inveracity (ο οποίος μόλις επανακυκλοφόρησε σε βινύλιο) και ευκαιρία για μια γιορτή της ελληνικής death metal κοινότητας (αφού δε θεωρώ το stoner rock ως "underground" πια, είναι μακράν η πιο συσπειρωμένη underground σκηνή στη χώρα μας σήμερα). Σχεδόν γεμάτο το Κύτταρο, ηχολήπτες στη θέση τους να βγάζουν ήχο κρύσταλλο (όσο παρακολούθησα τουλάχιστον), φώτα, κάμερα, πάμε.

Blood Ceremony - The Eldritch Dark (2013)

Για να συνεννοούμαστε εξ αρχής, θεωρώ το "Living with the Ancients" του 2011 ως τον καλύτερο δίσκο που κυκλοφόρησε κάτω από την -ψιλοχαζή- ταμπέλα "occult rock". Αυτό είχε εκτινάξει στα ύψη τις προσδοκίες μου για τον τρίτο δίσκο των Blood Ceremony, και κάπου εδώ βρίσκω τη δικαιολογία για το αμήχανο μούδιασμα που συνόδευε τις πρώτες ακροάσεις του "The Eldritch Dark". Oι καναδοί συνεχίζουν ευλαβικά (ή και ψυχαναγκαστικά σε φάσεις) να ακολουθούν το δρόμο που οι ίδιοι χάραξαν (είναι και από τους "παλαιούς" της φάσης οπότε είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους).
Αυτό σημαίνει Sabbath-ικά κιθαριστικά θέματα (λίγο πιο 'άγαρμπα' δανεισμένα αυτή τη φορά), Jethro Tull-ική "rock και φλάουτο" αντίληψη στην ενορχήστρωση, κλίμακες που νοερά παραπέμπουν στο "Phantom of the Opera" του Webber, και φυσικά η δυναμική φωνή της Alia O'Brien πάνω σε απλοϊκούς σκοτεινούς στίχους. Η παραγωγή είναι λίγο πιο διαυγής και αφήνει χώρο να αναδειχτούν οι μικρολεπτομέρειες. Ακούστε π.χ. το "Ballad of the Weird Sisters" με ακουστικά και νιώστε τις ανάσες της Alia στα σημεία που το φλάουτο ακούγεται μόνο του. Ανεκτίμητο.
Στα θαρραλέα σημεία που η μπάντα εξελίσσει τον ήχο της, όπως η καταπληκτική folk μπαλάντα "Lord Summerisle" όπου τα lead φωνητικά αναλαμβάνει ο μπασίστας Luke Gadke, ή το καθαρά doom μεσαίο σημείο στο ομώνυμο κομμάτι, η μπάντα πραγματικά λάμπει, στα υπόλοιπα ομολογώ πως ζορίστικα αρκετά, αλλά τελικά, ακρόαση με την ακρόαση, έπιανα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει τις -πάντα- κολληματικές μελωδίες τους. Παρά την αρχική εντύπωση, ο δίσκος εν τέλει έχει και κομματάρες, και κορυφώσεις (π.χ. το συγκλονιστικό μεσαίο μέρος του "Witchwood") και ό,τι πρέπει για να φέρει το (σαρδόνιο) χαμόγελο στα χείλη. Απλά είναι καταδικασμένος κάθε φορά που θα συγκρίνεται με τον προκάτοχό του.

Cloud Rat - Moksha (2013)

Δεν έχω ακούσει κάποια από τις προηγούμενες κυκλοφορίες των αμερικάνων (από το Michigan) Cloud Rat, οπότε αυτή η κυκλοφορία με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο. Top class grindcore με κάμποσες crust καταβολές, που δε διστάζει να ρίξει τις ταχύτητες βουτώντας στον sludge βούρκο. Το feeling είναι έντονο και μνημειακό, τα riffs για σεμινάριο. Δύο μελωδικά κομμάτια στο δίσκο λειτουργούν σα διάλειμα από την αδυσώπητη επίθεση. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα έπρεπε να είναι ένας δίσκος για να μ'αρέσει περισσότερο, στα αυτιά μου είναι ήδη μνημειώδης και κλασικός.

Universe217, Allochiria, Hedvika, 2.6.2013, Remedy live club, Αθήνα

Δε μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που παρακολούθησα live στη γενικότερη περιοχή του Ν. Ηρακλείου, παίζει να'ταν και στα 90ς. Όπως και να'χει, το Remedy είναι ένας συμπαθέστατος, σχετικά νέος χώρος (χωρητικότητας περίπου εκατό ατόμων), το ότι το live δεν είχε είσοδο είναι σίγουρα προς τιμήν τους, οπότε όλα μια χαρά, θα στηρίζουμε όποτε βρούμε κάτι ενδιαφέρον εκεί.

Omega Monolith, 24.5.2013, An Club (full concert streaming)

Λόγω υγείας δεν κατάφερα να παραβρεθώ σ'αυτό το σημαντικό live των 1000Mods, Half Gramme of Soma και Omega Monolith, oι τελευταίοι όμως φρόντισαν για μας, και εδώ μπορούμε να παρακολουθήσουμε ολόκληρη την εμφάνισή τους, όπου μάλιστα παίζουν νέο υλικό (συν το "I Never Disagree With The Voices" από την κασέτα) το οποίο ακούγεται κάπως διαφορετικό και πιο doomy, σταθερά φανταστικό όμως. Βλέπεται καλύτερα σε HD:

Mumakil - Death From Below (νέο κομμάτι streaming)

Δεύτερο δείγμα από το "Flies Will Starve" των Mumakil είναι το "Death From Below" που ακούμε ΕΔΩ, και το οποίο αποκαθιστά την τάξη μετά το χμ-όχι-και-κάτι-ιδιαίτερο "Wrong Turn". Οι Mumakil που θέλουμε.

Morne - New Dawn (νέο κομμάτι streaming)

Το "New Dawn" είναι το πρώτο δείγμα από το επερχόμενο "Shadows" των Morne και το ακούμε παρακάτω. Δεν μπορώ να πω με τίποτα ότι με εντυπωσίασε (το αντίθετο), αλλά ας περιμένουμε το δίσκο...