2 χρόνια μετά το υπερέπος "Winter Hours", οι Tombs εδώ καταξιώνονται. Μου θυμίζουν γιατί αγάπησα αυτό που κάποτε ονομάζαμε "ήχος Relapse" πριν δέκα χρόνια. Τη νοοτροπία του "πετάω οτιδήποτε πάνω σε ένα extreme καμβά και βγαίνει ένα τέλειο πράμα". Ταμπέλες όπως sludge, doom, blackmetal, metalcore, postmetal, progressive πάνε περίπατο, το ύφος τους πλέον έχει γίνει απόλυτα προσωπικό, εκεί που στον πρώτο δίσκο ανίχνευες επιρρροές, εδώ δεν βρίσκεις τίποτα. Μόνο επιβλητικές κομματάρες, ανατριχίλες και τον θεό Mike Hill στις καλύτερες ερμηνείες της μεγάλης underground καριέρας του. Καλύτερο από το "Winter Hours", άρα ΔΙΣΚΑΡΑ, ΜΠΑΝΤΑΡΑ κι άντε γειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου