Amebix - Sonic Mass (2011)

Και να λοιπόν η επιστροφή των μεγάλων Amebix μετά από 24 χρόνια. Το single-προπομπός "Knights of the Black Sun" έδινε ξεκάθαρα το μύνημα σε όσους δεν μπόρεσαν να το διακρίνουν στην επανηχογράφηση του "Winter" πέρσι: Τέρμα τα μπάχαλα, η σκατίλα και η απόγνωση, οι νέοι Amebix είναι μια μπάντα που παίζει βαριά και επιβλητική μουσική, με ευθείες πλέον αναφορές στην κληρονομιά των Killing Joke. Πολλοί παλαιοί οπαδοί τους (κυρίως με punk καταβολές) έχουν στραβώσει άσχημα με αυτή την εξέλιξη, εγώ ως doom-άς πάντως δεν ενοχλήθηκα καθόλου.
Πρώτο στοιχείο που κάνει εντύπωση η παραγωγή. Πεντακάθαρη, βαριά και σκοτεινή, κάνει ευκρινές κάθε άρπισμα, κάθε sample, κάθε ψίθυρο. Εν συνεχεία η φωνή του Baron: Ζεστή, οικεία, αφηγηματική, θυμίζει κάπως τον Scott Kelly στα καθαρά, ενώ όταν γρεζάρει ακούγεται βαριά και απειλητική. Οι συνθέσεις είναι δουλεμένες μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια και φαίνεται, ο δίσκος μπαίνει πολύ δυνατά κάνοντας ξεκάθαρες τις προθέσεις από το ακουστικό/ατμοσφαιρικό "Days" ("these days will never come again" λέει ο στίχος) και χαρίζοντας πολύ δυνατές στιγμές με αποκoρύφωμα το τρομερό ομώνυμο -χωρισμένο σε δύο μέρη- κομμάτι. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα, καθώς ακολουθούν δύο κομμάτια κακού metal που αμβλύνουν τις άριστες ως εδώ εντυπώσεις. Το "Knights of the Black Sun" κλείνει ανθεμικά το δίσκο (σε ένα ελαφρώς διαφορετικό mix από αυτό του single) επαναφέροντας κάπως τα πράγματα στη θέση τους.
Συνολικά η εντύπωση παραμένει θετική, αλλά δεν κρύβω πως νιώθω περίεργα. Παρότι γουστάρω πολύ το "Sonic Mass" τελικά, έχω την εντύπωση πως οι Amebix ίσως εδώ να έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία να δώσουν έναν πραγματικά μεγάλο δίσκο.