Holy Fuck! Πώς μου'χε ξεφύγει αυτό; Αυτό εδώ το σπλιτάκι κυκλοφόρησε λίγο μετά το "Ritual Abuse" των Cough, και το εικοσάλεπτο "The Gates of Madness" τους παρουσιάζει έρποντες και απλωτούς, σταθερά εντυπωσιακά βαρείς, λίιιγο πιο κοντά στο ύφος του ντεμπούτου, χωρίς πολλούς electricwizard-ισμούς, χωρίς όμως και να προσφέρει κάτι νέο.
Η αποκάλυψη έρχεται στο δεκαπεντάλεπτο έπος "Curse of Chains" των the Wounded Kings, τους οποίους δεν είχα ξανακούσει και κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο αυτή τη στιγμή γιατί μόλις είδα ότι είχαν παίξει στο Roadburn του 2010 και δεν τους είδα. Occult Doom με κατανυκτική ατμόσφαιρα, επιβλητική φωνή, ενώ όσο το κομμάτι προχωράει, απόκοσμα effects και κιθαριστικά layers συντελούν στη μύηση. Όταν πλέον μπαίνει και τα στοιχειωμένο πλήκτρα στο παιχνίδι, δεν υπάρχει επιστροφή. Το κλείσιμο με πιάνο είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Δηλώνω ήδη fan, κεφάλι κάτω και βουρ να τσεκάρω τις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους.
Δυστυχώς το κομμάτι των Wounded Kings δεν υπάρχει στο youtube, παίζει όμως streaming στο Obelisk.
Η αποκάλυψη έρχεται στο δεκαπεντάλεπτο έπος "Curse of Chains" των the Wounded Kings, τους οποίους δεν είχα ξανακούσει και κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο αυτή τη στιγμή γιατί μόλις είδα ότι είχαν παίξει στο Roadburn του 2010 και δεν τους είδα. Occult Doom με κατανυκτική ατμόσφαιρα, επιβλητική φωνή, ενώ όσο το κομμάτι προχωράει, απόκοσμα effects και κιθαριστικά layers συντελούν στη μύηση. Όταν πλέον μπαίνει και τα στοιχειωμένο πλήκτρα στο παιχνίδι, δεν υπάρχει επιστροφή. Το κλείσιμο με πιάνο είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Δηλώνω ήδη fan, κεφάλι κάτω και βουρ να τσεκάρω τις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους.
Δυστυχώς το κομμάτι των Wounded Kings δεν υπάρχει στο youtube, παίζει όμως streaming στο Obelisk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου