Best.of.2013

Ούτε φέτος έχω ξύλινες ευχές για "καλή χρονιά", φαντάζομαι θα τις έχετε σιχαθεί όλοι, όσο τις έχω σιχαθεί κι εγώ. Και αφού είδα ότι έχει πέσει η επισκεψιμότητα του blog ("ε μα γράψε τίποτα μωρέ παπάρα!"), είπα να βάλω κάνα βυζί μπας και πάρω κάνα like. Ακολουθεί η λίστα με τα δισκάκια που με απασχόλησαν περισσότερο μέσα σε μια ακόμα σκατένια χρονιά.
(με κλικ στον τίτλο του άλμπουμ, πάτε στο αντίστοιχο review)

Culted - Illuminati (streaming)

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε το συμπαθητικό εκείνο ντεμπούτο των Culted από το 2009, πάντως η μπάντα ετοιμάζει το διάδοχό του, με τίτλο 'Oblique to all paths" και ημερομηνία κυκλοφορίας τις 17 Ιονουαρίου 2014, πάντα από τη Relapse.
Πρώτο δείγμα το 'Illuminati" που, παρά τον μάλλον flat ήχο, με δύο ακροάσεις τελικά με έπεισε.

Σε hiatus οι Cult of Luna

Με ανακοίνωση στη σελίδα τους στο facebook, οι Σουηδοί Cult of Luna, μια από τις σημαντικότερες post metal μπάντες της Ευρώπης, ανακοίνωσαν την επερχόμενη αναστολή των δραστηριοτήτων τους.

"To Beyond the redshift festival στο Λονδίνο στις 10 Μαΐου θα είναι ένα πολύ σημαντικό show για τους Cult of Luna. Θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας εποχής και μετά από αυτό θα εξαφανιστούμε σιγά-σιγά πριν επανεμφανιστούμε με κάποια μορφή κάποτε στο μέλλον.
[…]
Δε διαλυόμαστε.
Το 2013 ήταν ένα πολύ ενεργό έτος για μας και ούτε θέλουμε, ούτε πιστεύουμε ότι είναι σωστό να συνεχίσουμε σε αυτούς τους ρυθμούς.
Δε θα είμαστε πια η μπάντα που βγάζει νέο άλμπουμ κάθε 18-24 μήνες. Το κάναμε αυτό επί σχεδόν 10 χρόνια όσο ήμασταν νεότεροι και μπορούσαμε να αφοσιωθούμε περισσότερο στη μουσική.
Μετά το Beyond the redshift μπορεί να κάνουμε ακόμα μια-δυο εμφανίσεις σε festival, αλλά μετά από αυτό δεν έχουμε τίποτα προγραμματισμένο.
Ίσως κυκλοφορήσουμε κάποιο άλμπουμ τον επόμενο χρόνο, ίσως σε μια δεκαετία, ειλικρινά δεν ξέρουμε.
Αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε με κάποιο τρόπο.
Οι Cult of Luna δε θα πεθάνουν."

Whitehorse / Negative Standards - Split 12" (2013)

Για τους Αυστραλούς Whitehorse τα έχουμε ξαναπεί, αποτελούν μια από τις μπάντες που σπρώχουν τα όρια του sludge παραπέρα. Στο νέο κομμάτι τους "External Oblivion" ακούγονται σταθερά θoρυβώδεις και Corrupted-ικοί, αλλά στο παρελθόν μάς έχουν παρουσιάσει και πολύ καλύτερα κομμάτια.
Την έκπληξη κάνουν οι Negative Standards από το Oakland, με το σκοτεινό και έντονο neo-crust τους (που δεν φοβάται να απλώσει τις διάρκειες), οι οποίοι μου έφεραν στο νου Nux Vomica και λίγο His Hero Is Gone, κομπλέ με τα sludgy breaks. Κρατάμε το όνομα, πιθανότατα θα μας ξανα-απασχολήσουν.

Noothgrush / Coffins - Split LP (2013)

To ότι οι Ιάπωνες Coffins κυκλοφορούν νέο split EP δεν αποτελεί από μόνο του είδηση. Έχουν πολλά τέτοια. Άσχετα αν εδώ μέσα μπορείτε να ακούσετε ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους, το "Drown in Revelation", και το "The Wretched Path" όπου θα τους βρείτε απελευθερωμένους από το ασφυκτικό Celtic Frost / Autopsy ύφος τους και να ξεσαλώνουν γκρουβάροντας σαρδόνια σε stoner riffs, θυμίζοντας κάτι σαν τους Usurper να διασκευάζουν Trouble ή κάπως έτσι.
Η είδηση είναι ότι, μετά από μια σιωπή 13 περίπου χρόνων, εδώ θα βρείτε νέες ηχογραφήσεις των cult 90s sludge ηρώων Noothgrush από την California. Με τον guru του αμερικάνικου underground Dino Sommese (Dystopia, Asunder) πίσω από το μικρόφωνο να φέρνει έναν ακόμα πιο επιβλητικό αέρα, αυτή η κυκλοφορία έρχεται στο τέλος μιας κακής -για το χώρο- χρονιάς να υπενθυμίσει στα νεούδια πώς παίζεται το παιχνίδι. Όχι post, όχι stoner, όχι ψυχεδέλειες σε θάλασσες και ακτές λοιπόν. Sludge κατ' ευθείαν από την πηγή, βάναυσο, καταπιεστικό, με τερατώδη ήχο και μηδενιστικό feeling. Η επανεκτέλεση του -ούτως ή άλλως τέλειου- "Jundland Wastes" ξαναγνωρίζει έναν ξεχασμένο sludge ύμνο σε ένα νεότερο κοινό, αλλά το highlight είναι ο εννιάλεπτος ογκόλιθος "Thoth".
Αν αυτό είναι ορεκτικό για το επερχόμενο LP (επιτέλους!) των Noothgrush, τότε πάμε για πολύ μεγάλα πράγματα.

Castevet - Obsian (2013)

To "Mounds of Ash" του 2010 ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Οι Castevet ηγούνται μιας σκηνής που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να ανανεώσει το χιλιοκορεσμένο post metal, αντικαθιστώντας το με κάτι νέο (στην ίδια φάση μπορείτε να τσεκάρετε και τους πολύ καλούς Γάλλους Celeste).
To ηχητικό στίγμα τους σίγουρα θυμίζει κάτι από black, post και ατμοσφαιρικό metal, χωρίς όμως να μπορείς να τους κατατάξεις σε καμία από τις τρεις σκηνές, ενώ η δειλές prog επιρροές είναι και πάλι παρούσες, δίνοντας το στοιχείο της έκπληξης.
Οι οπαδοί τους, και όσοι γενικά ψάχνουν αυτή τη νέα κατεύθυνση (τώρα που είναι ακόμα ανερχόμενη) θα βρουν ξανά πειραματικό, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό metal με συναίσθημα, χωρίς ξεκωλίκια. Απλά εγώ ήθελα και ένα κομμάτι επιπέδου "Harvester" που υπήρχε στον προηγούμενο δίσκο τους.

Τέλος για τους Kickback

Από την εμφάνιση των Kickback στην Αθήνα το 2012

Οι Kickback διέλυσαν. Με ανάρτησή τους στο facebook στις 7 Δεκεμβρίου, ανακοίνωσαν:

Όπως όλοι είδατε, η τελευταία περιοδεία ακυρώθηκε για προσωπικούς λόγους.
Δε χρειάζεται να ξέρετε πολλά, δε θα αλλάξει κάτι έτσι κι αλλιώς.
Η οντότητα στη μορφή που την είχατε συνηθίσει δεν υπάρχει πια και είναι απίθανο να ξαναϋπάρξει.
Η σελίδα είχε κλείσει για να αποφύγουμε τα κουτσομπολιά, τα ψέμματα και τον αναθεωρητισμό που συνήθως πάει χεράκι με τέτοιες καταστάσεις.
Τώρα είναι ξανά ανοιχτή για αρχειακούς λόγους και μόνο.

Αντίο σε μια μεγάλη metalcore μπάντα

Big Business - Battlefields Forever (2013)

Το διάλειμμα του (χαμηλών τόνων) "Mind the Drift" του 2009 έλαβε οριστικά τέλος, και όσοι άκουσαν το προ διετίας "Quadruple Single" EP είχαν καταλάβει πως οι Big Business επιστρέφουν εκεί που ανήκουν, στην κορυφή της heavy/noise rock σκηνής. Μπορεί η σύνθεση να παραμένει τριμελής όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ, αλλά ο χαρακτήρας του "Battlefields Forever" παραπέμπει κυρίως σ'αυτόν του "Here Come the Waterworks" (η τσιμεντίλα του "Head for the Shallow" δεν είναι κάτι που βγαίνει κάθε μέρα!).
Αυτό σημαίνει πως οι Big Business πιάνουν ξανά όλα τα στοιχεία του heavy rock και τα κάνουν με τα κρεμμυδάκια, μέσα από το φασαριόζικο ήχο τους (μη σας μπερδεύει η παρουσία κιθάρας, πάλι το μπάσο κάνει κουμάντο), τα υπέροχα αυτά φάλτσα φωνακλάδηκα φωνητικά, το epic-metal-μετά-από-πολλά-ναρκωτικά "Lonely Lyle" που κλείνει το δίσκο, και πάνω απ'όλα την ικανότητά τους να γράφουν συντριπτικούς heavy rock ύμνους που σιγοτραγουδάς σα χαζός στο δρόμο.
Δε μου βγάζετε από το μυαλό ότι οι Big Business θα μπορούσαν (μαζί με τους έτερους σπουδαίους μαθητές της μεγάλης των Melvins σχολής, Boris) να είναι η κορυφαία rock μπάντα του πλανήτη, φτάνει απλά να τους ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Όπως και να'χει, το "Battlefields Forever" είναι ένας Big Business δίσκος, όπως πρέπει να είναι ένας τέτοιος. Δηλαδή γεμάτος με ψυχωμένο, φασαριόζικο, εμπνευσμένο, σύγχρονο heavy rock στα καλύτερά του.

Indian - Rhetoric Of No (streaming)

"Άλλη μια sludge κυκλφοορία που έχασα πέρσι, θα τσεκαριστούν" έγραφα πριν δύο χρόνια, και όπως μπορείτε να μαντέψετε... δεν τσεκαρίστηκαν! Ο λόγος για το "Guiltless" των Indian το 2011, που έμεινε αιώνια στα "to check", και ήρθε επιτέλους η ώρα του. Ο λόγος είναι ότι η μπάντα από το Chicago ετοιμάζει το διάδοχό του, με τίτλο "From All Purity", που θα κυκλοφορήσει από τη Relapse στις 21 Iανουαρίου 2014, και απ'όπου ακούμε παρακάτω την sludge/noise κομματάρα "Rhetoric of No". Εξώφυλλο:

Fleshpress - Tearing Skyholes (2013)

Κάποιοι ίσως γνωρίζουν τους Fleshpress ως "ένα από τα σχήματα που συμμετέχει ο Mikko Aspa". Λάθος. Το κοινό μέλος (εδώ ο Aspa παίζει τύμπανα) δεν είναι το μόνο στοιχείο που τους συνδέει με τους Deathspell Omega, μιας και από το 2004 κι έπειτα, οι Fleshpress έχουν εξελιχθεί σε μια από τις πέντε κορυφαίες μπάντες του ευρωπαϊκού sludge underground, αναπτύσσοντας ένα απρόσιτο και απόλυτα προσωπικό εσωτερικό ύφος, διατηρώντας παράλληλα το απόλυτα cult status τους.
Με το "Acid Mouth Strangulation" (μια χαρά δίσκος) να μην μπορεί να ανταπεξέλθει τελικά στο τεστ του χρόνου, ο νέος δίσκος έρχεται πραγματικά από το πουθενά και -προς το παρόν- είναι διαθέσιμος μόνο ηλεκτρονικά (παρόμοια περίπτωση με το τελευταίο The Howling Wind δηλαδή). Και αν ο προκάτοχός του ήταν ένα βήμα μπροστά, εδώ η μπάντα αποφασίζει να επιστρέψει στα ιδιαίτερα στοιχεία που τους καθιερωσαν, και να τα ανασκευάσει. Αυτό συνεπάγεται μια αναδιατύπωση του μυστικιστικού χαρακτήρα τους και της έμφυτης τάσης προς την κοσμική ψυχεδέλεια, βασισμένη σε μια πιο "blues" βάση αντί της αναμενόμενης υπερβολικής βαρύτητας. Φυσικά, μην πάει ο νους σας στον Robert Johnson π.χ. με τον όρο "blues", απλά σκεφτείτε τα ηρωϊνο-blues των Earth της τελευταίας εξαετίας και μετά πατήστε "play" στο εναρκτήριο "Washer".
Πέρα από κάποιους εξωγενείς παράγοντες (π.χ. τους Monotheist-ισμούς του "Golden Owl"), κυριαρχεί η αίσθηση ενός αλλόκοτου deja-vu. Τα γνώριμα στοιχεία τους είναι όλα εδώ, αλλά ακούγονται τόσο γνώριμα και διαφορτικά ταυτόχρονα. Και η συμπαντική ψυχεδέλεια, και η εσωτερική αντίληψη, και οι δύσπεπτες δαιδαλώδεις οδύσσειες. Το "Tearing Skyholes" είναι με τον τρόπο του heavy, δυσκίνητο, δυσπρόσιτο, διαφορετικό. Αλλά σίγουρα δεν είναι ένα πράγμα: Συντριπτικό. Δεν είναι "Worm Dirges" ή "Pillars" δηλαδή.

live video: Baptists, 14.8.2013, KEXP's Seek & Destroy studio sesson, Seattle

Ολόκληρη η εμφάνιση των Baptists στη ραδιοφωνική εκπομπή "Seek&Destroy" του KEXP του Seattle το καλοκαίρι που μας πέρασε, παίζει παρακάτω. Enjoy: