7.3.12

Συνέντευξη: Uzala

Το ντεμπούτο άλμπουμ των Uzala από το Idaho έσκασε από το πουθενά και διέλυσε τα πάντα. Ο Chad Remains (κιθάρα, φωνή) μας δίνει τις λεπτομέρειες της καταστροφής.


Πρώτα απ’όλα, αφού οι Uzala είναι νέα μπάντα, δώσε μας ένα σύντομο βιογραφικό της μπάντας ως τώρα..
Οι Uzala ξεκίνησαν την άνοιξη του 2009 όταν η Darcy και εγώ αποφασίσαμε να πιούμε ένα μπουκάλι βότκα και να παίξουμε μουσική αντί να πάμε σε κάποιο πανάκριβο σινεμά να δούμε άλλη μια Hollywood-ιανή κοινοτυπία. Η Darcy είχε κάνα-δυο τραγούδια που έπαιζε στην ακουστική κιθάρα και εγώ μερικά riffs στην κωλότσεπη. Μείναμε κλεισμένοι παίζοντας και πίνοντας μέχρι το ξημέρωμα και αποφασίσαμε ότι αξίζει τον κόπο να φτιάξουμε μια μπάντα. Μετά από μια βδομάδα ζητήσαμε από τον Stephen να αναλάβει τα drums και μετά αλλάξαμε κάμπουσους μπασίστες. Το lineup αρχικά σταθεροποιήθηκε όταν παίξαμε σε ένα afterparty των Melvins μαζί με τους Atriarch (σ.σ. μπαντάρα!) και ο Nick Phit προθυμοποιήθηκε να βιάσει το μπάσο (σ.σ. "bass slayer" είπε επί λέξη) για τις ηχογραφήσεις του πρώτου μας full length. Ο Tim “Hammerhands” Harris είχε καλύψει τη θέση σε διάφορα live όσο ο Stephen περιόδευε με μια άλλη μπάντα και μας βοήθησε άθελά του να γράψουμε το "Wardrums" – οπότε πιστέψαμε ότι θα ταίριαζε να τον έχουμε στην ηχογράφηση του κομματιού. Ο Stephen έφυγε από τη μπάντα για να συνεχίσει τις άλλες ασχολίες του λίγο μετά την πρώτη μας μικρή περιοδεία και πλέον καλωσορίζουμε τον Chuck Watkins στην οικογένεια. Το lineup είναι ολοκληρωμένο αυτή τη στιγμή, παρότι η ιστορία μιας τόσο μικρής περιόδου δείχνει μπερδεμένη. Συνοπτικά, οι Uzala σήμερα αποτελούνται από τους Chad Remains – κιθάρα και φωνητικά, Darcy Nutt – κιθάρα και φωνητικά, Nick Phit – μπάσο, και Chuck Watkins – drums.

Απ’όσο ξέρω, “Uzala” είναι ο κυνηγός στα ρώσικα, και οι περισσότεροι γνωρίζουν τη λέξη λόγω του βιβλίου “Dersu Uzala” του Vladimir Arsenyev το 1923, το οποίο ήταν και η βάση για το ομώνυμο φιλμ του Akira Kurosawa το 1975. Αυτή είναι η ιστορία πίσω από το όνομα της μπάντας;
Dersu Uzala (1975)
Είχαμε όλοι μερικές ιδέες για το όνομα της μπάντας, και κάποιες από αυτές δεν είναι καν άξιες λόγου. Αρκεί να πω πως το φιλμ του Kurosawa ήταν όντως η έμπνευση για το όνομά μας, αφού άλοι το γουστάρουμε και αντηχεί βαθειά μέσα μας – η απεραντοσύνη της Σιβηρικής ερημιάς είναι μια εικόνα που κόβει την ανάσα, η απίστευτη ομορφιά και η αβάσταχτη λύπη της βαθειάς φιλίας, η σκληρή πραγματικότητα της βιαιότητας της φύσης και η ασημαντότητα του ατόμου στον κόσμο πέρα από ένα καθαρά προσωπικό επίπεδο. Το φιλμ επίσης δείχνει μια άκαμπτη αντίθεση ανάμεσα σε αυτούς που ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον τους και ζουν ειρηνικά και εκείνους που προσπαθούν να το υποτάξουν και να το ελέγξουν για να ικανοποιήσουν το εγώ τους.

Έχω τοποθετήσει τους  Uzala στο νέο κύμα underground doom μπαντών μαζί με the Wounded Kings, Pallbearer κλπ. Εσείς τοποθετείτε τους εαυτούς σας σε κάποια σκηνή; Υπάρχουν άλλες νέες μπάντες που νιώθετε πως μοιράζονται κοινό με σας όραμα;
Το να τοποθετούμαστε σε αυτή τη σεβαστή ομάδα είναι μια απίστευτη τιμή για μας και θέλουμε να συμπεριλαμβάνουμε αυτές τις μπάντες ανάμεσα στους συμμάχους μας αφού μας θέλουν κι αυτές. Προσωπικά θεωρώ πως αυτό που παίζουμε είναι παραδοσιακό doom metal. Μου έχουν πει άλλοι εξυπνότεροι από μένα πως οι υπόλοιπες επιρροές μας είναι εμφανείς. Ας είναι, έτσι κι αλλιώς δε θέλουμε να "καλουπώσουμε" την μπάντα από τόσο νωρίς, καθώς θέλουμε να μεγαλώσει καθώς η τραγουδοποιία μας δυναμώνει και ει δυνατόν όσο οι ικανότητές μας οξύνονται. Παρόλα αυτά, δε νιώθω κατάλληλος να μιλήσω για το όραμα άλλων καλλιτεχνών και αν και κατά πόσο έχουμε κοινό οτιδήποτε άλλο πέρα από μια κοινή αισθητική ή κάποιες στυλιστικές ομοιότητες. Τα οράματα που βλέπω εγώ καθώς ακούω μουσική άλλων μπορεί να είναι τελείως διαφορετικά από ατον αρχικό τους σκοπό και αυτό είναι ένα από τα υπέροχα και ταυτόχρονα απαίσια κομμάτια της ανθρώπινης υπόστασης.

Το εντυπωσιακό εξώφυλλο φιλοτεχνήθηκε από την Darcy (κιθάρα, φωνητικά) αν δεν κάνω λάθος, και οι δυο σας είστε tattoo artists. Μπορείς να μας δώσεις λεπτομέρειες σχετικά με τους κρυμμένους συμβολισμούς; Βλέπουμε μια θηλυκή οιονοσκόπο ή μια δρουίδη του Cernunnos; Ασχολείστε με τον παγανιστικό/κέλτικο μυστικισμό;
Έχει ειπωθεί αρκετές φορές ότι είμαι tattooer, αλλά ομορφαίνω τον κόσμο με το να ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΑΤTOOS ρε μουνιά! Η Darcy έχει περισσότερο ταλέντο στα tattoos από όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω κι εγώ tattoos λοιπόν. Εξάλλου, είμαι πολύ αργός στη ζωγραφική, οπότε μάλλον θα ήμουν ο πιο ακριβός tattooer του κόσμου και λογικά άνεργος. Οι ρούνοι γύρω από την κοπέλα που τρώει το ορτύκι στο εξώφυλλο του δίσκου είναι απλώς μια μεταγραφή κάποιων από τους στίχους του χαμένου κομματιού "Cataract", η μάγισσα για μένα συμβολίζει το κτήνος μέσα μας κρυμμένο κάτω από την ομορφιά. Η ομορφιά είναι απλώς μια μάσκα - παρότι πολύ ελκυστική μπορεί να κρύβει μια πραγματική απειλή.

Καθώς η κόπια μου δεν έχει φτάσει ακόμα, δεν έχω διαβάσει καθόλου στίχους (πέρα από τη διασκευή του “Gloomy Sunday” φυσικά, θα μιλήσουμε για αυτή αργότερα). Οπότε, ποιά είναι τα στιχουργικά θέματα των Uzala;
Οι περισσότεροι στίχοι είναι μεταφορικοί και πιστεύω πως είναι καλύτερα να ερμηνεύονται από τον ακροατή. Παρόλα αυτά μπορώ να πω με ασφάλεια πως η περισσότερη από την στιχουργική μου έμπνευση προέρχεται από τον πόλεμο και το θάνατο, ενώ η Darcy εστιάζει περισσότερο στη λύπη, την απώλεια και τη μαγεία. Παρόλα αυτά συνεργαζόμαστε πάνω στους στίχους, οπότε υπάρχει και διασταύρωση των ιδεών.

Photo: Peyote Gutierrez
Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στο άλμπουμ είναι η ποικιλία κατευθύνσεων που τραβάει η μουσική σας. Από τους avant-gardισμούς του “Batholith” στο proto-death του “Fracture” και του “Wardrums” και από κει στο θρηνητικό doom του “Ice Castle”. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας ποικιλίας επιρροών που βρίσκουν το δρόμο τους μέσα στη μουσική σας, ή αποτέλεσμα ατελείωτων πειραματισμών;
Το "Batholith" ξεκίνησε σαν ένα απλό θεματάκι κιθάρας που πίστευα θα καθόταν ωραία ανάμεσα σε μερικά "κανονικά" τραγούδια και δούλεψα όλο το arrangement μόνος μου. Όταν μπήκαμε στο στούντιο όλοι είχαν ιδέες για στίχους, φωνητικές μελωδίες, μέρη μπάσου κλπ. Στην αρχή νόμιζα πως θα ήταν εφιάλτης αφού δεν ήθελα να πετάξω αυτό που είχα δημιουργήσει, αλλά τελικά κατέληξε να είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια ΛΟΓΩ αυτής της συνεργασίας. Ο Blake Green (παραγωγός) έπαιξε την κιθάρα με tremolo και τα feedback solos σ'αυτό το κομμάτι και δούλεψε μια χαρά το να τον έχουμε να συνεισφέρει στη δημιουργία του κομματιού μαζί μας.
To "Fracture" είναι από τα πρώτα μας κομμάτια και είχε γραφτεί μαζί με τα "The Reaping", "Cataract" και "Plague". Η διαφορά ανάμεσα στη version του demo και αυτή που ηχογραφήσαμε για το LP δεν είναι μόνο στην παραμόρφωση και την ταχύτητα, αλλά επίσης στην επιθετικότητα. Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από τις ιστορίες του Conan από τον Robert E. Howard και η μουσική είναι κατά πολύ επηρρεασμένη από Celtic Frost και Dark Throne
Για το "Ice Castle" μπορεί να μαντέψει οποιοσδήποτε πώς προέκυψε… ακόμα και για μένα είναι μυστήριο. Τη μια μέρα δεν είχαμε το "Ice Castle" και την επόμενη τελειώναμε τις μικρές του λεπτομέρειες. Είναι περίεργο. Δοκιμάζουμε διάφορες ενορχηστρώσεις όταν τα πράματα δε δείχνουν να λειτουργούν σωστά, αλλά άλλες φορές το κομμάτι δείχνει να γράφεται από μόνο του – για παράδειγμα ένα νέο κομμάτι που έχει παιχτεί μόνο live, το "Burned". Επίσης έχουμε πετάξει και κάνα-δυο κομμάτια στην ως τώρα σύντομη πορεία μας, και θα το ξανακάνουμε άμα το συναίσθημα δεν είναι πια εκεί για μας.

Photo: Mirce Popovic
“Cataract”. Πώς γίνεται ένα τέτοιο τεράστιο κομμάτι να "ριχτεί" σαν cassette-only track; Προσωπικά είναι το αγαπημένο μου κομμάτι Uzala.
Έπρεπε να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση γι αυτό. Κόψαμε άλλο ένα κομμάτι, καθαρά λόγω των χρονικών περιορισμών του μέσου (LP). Το να καθορίσουμε μια σωστή αλληλουχία κομματιών για το δίσκο ήταν κάτι που νιώσαμε πως ήταν τόσο σημαντικό όσο το να καταρτίσεις setlist για ένα live. Το "Cataract" κόπηκε για να κάνει τις πλευρές του βινυλίου να κυλούν σωστά και επίσης σκεφτήκαμε πως αφού υπήρχε και στο demo ίσως να ήταν ok. Αλλά έχουμε ακούσει πολλούς να λένε πως δεν τους άρεσε αυτή η επιλογή και πως θέλουν το "Cataract" σε βινύλιο! Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα 12” single 45 στροφών στην At War With False Noise (σ.σ. η ίδια εταιρία που έκοψε το LP, η κασέτα κυκλοφορεί από την Witch Sermon) που θα έχει το "Cataract" στην Α πλευρά και το "Death Masque" στη B. Και τα δυο κομμάτια είναι από το ίδιο recording session στo Visual Arts Collective. Θα είναι special edition και δουλεύουμε πάνω στις λεπτομέρειες όσο το δυνατόν γρηγορότερα.


Κομμάτια σαν το “Plague” Μου φέρνουν με ένα παράξενο τρόπο στο νου τους Earth. Τους θεωρείς μέρος των επιρροών σας;
Οι Earth είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ επιρροή για μένα από το 1991 ή 1992 όταν τους πρωτοάκουσα. Είναι ο στυλοβάτης για την Darcy και μένα για όλο τον καιρό που είμαστε μαζί. Των Earth ήταν το πρώτο live που πήγα την κόρη μας την Freya στο Seattle (σ.σ. να γονιός ρε!). Ήταν τριών ετών τότε και οι Earth ήταν μόνο ο  Dylan και η Adrienne. Πήγαμε για πίτσα μετά το live και ήρθαν κι αυτοί στο εστιατόριο να φάνε και η Freya είχε ΜΕΙΝΕΙ. Φαντάζομαι θα σκέφτηκε πως είδε τους θεούς! Για περίπου έξι ή οχτώ μήνες μετά από αυτό ό,τι μουσική άκουγε την έκρινε αν ήταν "τόσο καλή όσο οι Earth".
Κάποτε μάλιστα είχα μια παλιά καμπίνα κιθάρας SUNN 6x12” του Dylan για κάποιο διάστημα, οπότε ναι… οι Earth κάτι πολύ σημαντικό για μας. Ελπίζω να πάμε να κυνηγήσουμε ελάφια με τον Dylan κάποια μέρα όπως έχουμε συζητήσει στο παρελθόν.

Η διασκευή του “Gloomy Sunday” (σ.σ. σύνθεση του Ούγγρου Rezso Seress από το 1933) είναι απλά απίστευτη. Γιατί το διαλέξατε και πώς ήταν να δουλεύεις με ένα από τα πιο λυπηρά άσματα όλων των εποχών και ένα κομμάτι ‘bigger than life’; Και γιατί διαλέξατε τους στίχους του Desmond Carter αντί για τους γνωστότερους του Sam M. Lewis, ήταν λόγω της διασκευής της Diamanda Galas;
Rezso Seress (1899-1968)

Ακριβώς. Ακούγοντας την Diamanda Galas άλλαξε για πάντα η αντίληψή μου σχετικά με τι μπορεί να κάνει η ανθρώπινη φωνή. Δεν προσπαθήσαμε ούτε καν να ακουμπήσουμε όσα έκανε εκείνη με το τραγούδι, αλλά θέλαμε να προσπαθήσουμε μια guitar based εκδοχή του για να εκφράσουμε τη βαθειά αγάπη μας στο κομμάτι. Οι στίχοι του Desmond Carter είναι υπέροχοι και σε οποιαδήποτε εκδοχή του, το τραγούδι είναι κάτι σαν αρχέτυπο, και πιστεύω είναι σημαντικό οι μπάντες να ψάχνουν τις ρίζες τους βαθύτερα από απλά να διασκευάζουν ένα-δυο τραγούδια που είναι δημοφιλή μόνο στα πλαίσια του εκάστοτε μουσικού τους είδους. Οι μύθοι και οι θρύλοι που ακολουθούν αυτό το τραγούδι είναι επίσης συναρπαστικοί και αξίζει τον κόπο να ψάξει κανείς όλες τις διαφορές εκδοχές στίχων για να ανακαλύψει πώς δημιουργήθηκε το τραγούδι. Οι αυθεντικοί στίχοι είναι συγκλονιστικοί και τρομακτικοί. Δεν είναι να απορείς πώς τόσες απόπειρες αυτοκτονίας άφησαν κάποια μορφή του τραγουδιού αυτού στο αποχαιρετιστήριο σημείωμα ή το είχαν αφήσει να παίζει στο γραμμόφωνο δίπλα στο άψυχο κορμί τους.


Τα σχέδια των Uzala για το εγγύς μέλλον; Καμιά περιοδεία ή επερχόμενες κυκλοφορίες;
Κανονίζουμε την Western Lands Tour, που θα περάσει από 21 πόλεις σε 22 μέρες σε 13 πολιτείες. Έχουμε κάποιες κυκλοφορίες προγραμματισμένες για αργότερα μέσα στη χρονιά, όπως ένα 10” vinyl στην King of the Monsters και τρία split 7” βινύλια συμπεριλαμβανομένου ενός πολύ special με τους φίλους μας τους Pallbearer – και μερικές εκπλήξεις.

http://www.facebook.com/pages/UZALA
http://uzala.bandcamp.com
http://www.myspace.com/uzaladoom

Δεν υπάρχουν σχόλια:

LinkWithin