Eyehategod - Eyehategod (2014)

14 χρόνια έχουν περάσει από το "Confederacy of Ruined Lives". Πολλά. Κυκλοφορίες στο ενδιάμεσο, φυσικά υπήρχαν, είτε ως Eyehategod, είτε ως Outlaw Order, αλλά το σίγουρο είναι πως ο κόσμος ήταν τελείως διαφορετικός την τελευταία φορά που η σπουδαιότερη sludge μπάντα έβγαλε δίσκο. Tόσο για τη σκηνή, όσο και για τους ίδιους.Τι περιμέναμε από τους Eyehategod εν έτει 2014; Σίγουρα, το να ανοίξουν νέους δρόμους θα ήταν υπερβολικό, αυτό το έκαναν και με το παραπάνω στα 90ς.
Το "Eyehategod" είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Δεσπόζουν τα χαρακτηριστικά νότια riffs του Jim Bower (που τόσο έλειπαν από τους Outlaw Order), ενώ ο ήχος της μπάντας έχει καθαρίσει πολύ, με αποτέλεσμα να είναι όλα ευδιάκριτα, ίσως για πρώτη φορά να διακρίνονται και οι στίχοι πίσω από τα φτυσίδια του Mike Williams. Ευπρόσδεκτο και το άνοιγμα προς τις punk ρίζες τους σε δύο κομμάτια, τα οποία αποτελούν και τις συνθετικές κορυφές του δίσκου. Όσοι έχουν βιώσει το ολοκαύτωμα ενός live των Eyehategod, ξέρουν τι συμβαίνει όταν η μπάντα αποφασίζει να πατήσει το γκάζι.
Σύγκριση με τις παλιές τους κυκλοφορίες δεν μπορεί να γίνει. Το νέο υλικό χάνει κατά κράτος ακόμα και από την επανηχογράφηση του "Age of Bootcamp" που κλείνει το δίσκο, διότι λείπει το συστατικό που τους έκανε περιβόητους στα 90s: Εκείνο το χαρακτηριστικό over-the-edge συναίσθημα σαπίλας, εκείνη η εχθρική ξεραϊλα. Απόλυτα λογικό. Οι σημερινοί Eyehategod έχουν επιζήσει (εκτός από τον LaCaze που μας άφησε πρόσφατα, αν και οι ηχογραφήσεις του ακούγονται στο δίσκο) του χαοτικού 90s life-style τους, τότε ήταν μια παρέα από τελιωμένα πρεζάκια σε κοινόβια, και αυτή η παρακμή έρρεε στη μουσική τους, σήμερα δεν είναι (και ευτυχώς).
Το "Eyehategod" είναι ένας πολύ καλός δίσκος, που πιθανότατα θα ξαναγνωρίσει την τεράστια αυτή μπάντα σε ένα νεότερο κοινό. Δίκαιο. Αν όμως θέλετε να δείτε γιατί αυτή η μπάντα είναι μεγάλη, βάλτε να παίζει το "Take As Needed For Pain".