Κρατώντας την blackened sludge βάση του ήχου τους (με κυριότερο σημείο αναφοράς τους Celtic Frost/Triptykon) επενδύουν περισσότερο στα φανταστικά βιτριολικά φωνητικά του Charlie Fell, και δίνουν ένα διακριτικό, αλλά ουσιώδες industrial touch στο background (το κλείσιμο του "Possession Prayer" μου έφερε αμυδρά στο νου τους Αυστραλούς Halo) αυξάνωντας τις συναισθηματικές εντάσεις. Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι εδώ υπάρχει το καλύτερο υλικό που έχει συνθέσει το σχήμα, επτά μεγαλειώση κομμάτια, καλοδουλεμένα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια, με την μπάντα να τα καταφέρνει εξίσου καταπληκτικά, τόσο στα sludge riffs-αμόνια, όσο και στα black metal σαρώματα. Και, το δεκάλεπτο "Three Crosses" που κλείνει το δίσκο, είναι ένα από τα εντονότερα κομμάτια που άκουσα τελευταία.
Καταπληκτικός δίσκος. Άμα δεν συνοδευόταν κι από ένα τόσο κακό εξώφυλλο, όλα θα ήταν τέλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου