Venetian Snares - My Love is a Bulldozer (2014)

Γνωρίζω πως για αρκετούς συν-κάφρους, οι underground εκφράσεις της electronica αποτελούν φυσιολογικό κομμάτι των ακουσμάτων τους. Το όνομα του Venetian Snares φαντάζομαι δε θα'ναι και άγνωστο στους πιο υποψιασμένους, εξάλλου είχε συμμετάσχει στο "Oeanic Remixes" των Isis και υπάρχει και εκείνο το split με τους Phantomsmasher των Plotkin/Witte πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Στο χώρο του breakcore πάντως, ο Aaron Funk είναι αρχετυπική μορφή και, παρότι δεν έχω παρακολουθήσει στενά την αχανή δισκογραφία του, ο νέος του δίσκος μου ακούγεται πιο βατός από προηγούμενους που έχει τύχει να τσεκάρω, οπότε καθίσταται ιδανικός για σημείο πρώτης επαφής. Το "My Love is a Bulldozer" συμμαζεύει κάπως τα άναρχα ξερασμένα χιλιόμετρα από δαιδαλώδη drum n' bass beats προς όφελος του ορχηστρικού εαυτού του, και ενός -ας μου επιτραπεί- κάπως πιο προσβάσιμου songwriting. Κομμάτια σαν το "1.000 Years" και το "Amazon" δεν γράφονται κάθε μέρα, και αν ψάχνετε ένα σημείο εισόδου στο βίαιο κόσμο του idm/breakcore, ξεκινήστε από εδώ. Αν ψάχνετε όμως μια ζόρικη δόση χαοτικά έξυπνης και συνάμα βίαιης ηλεκτρονικής τέχνης, πιάστε (ξανά) το κλασικό "Rossz Csillag Alatt Született" του 2005.

Blut Aus Nord και P.H.O.B.O.S. νέα κομμάτια streaming

Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους Blut Aus Nord, αν και ξέρω ότι τους γουστάρουν πολλοί. Ο λόγος της ανάρτησης είναι η επανεμφάνιση των cult γάλλων P.H.O.B.O.S. δύο χρόνια μετά από εκείνο το τρομακτικό "Atonal Hypermnesia". Τα δύο σχήματα ετοιμάζουν ένα split 6 κομματιών που θα κυκλοφορήσει στις 20 Ιουνίου, και παρακάτω ακούμε ένα από την καθεμία.

Eyehategod - The Liar's Psalm (streaming)

Κομμάτι από τα sessions του comeback ομώνυμου δίσκου των Eyehategod, το οποίο όμως γράφτηκε ειδικά για τη γνωστή σειρά flexi disks του Decibel.  
Το ακούμε ΕΔΩ.

Godflesh - Ringer (streaming)

Έχοντας περάσει 13 χρόνια από το "Hymns", οι επανενωμένοι Godflesh έχουν έτοιμο το ΕΡ "Decline and Fall" που θα κυκλοφορήσει στις 2 Ιουνίου από την Avalanche του Justin Broadrick. Αργότερα θα ακολουθήσει και το νέο άλμπουμ "A World Lit Only By Fire". Παρακάτω ακούμε το 'Ringer" που ανοίγει το ΕΡ. Πιο "Selfless" δε γίνεται.

Crowbar - Symmetry in Black (2014)

Τους Crowbar τους ξέρουν όλοι. Είτε οι παλαίουρες επειδή τους πήρε το μάτι τους στα 90s ως τη "βαρύτερη μπάντα του κόσμου (κυριολεκτικά)", είτε οι νεότεροι ως την "μπάντα του -πρώην πλέον- κιθαρίστα των Down", είτε οι υποψιασμένοι ως μία από τις σπουδαιότερες doom/sludge μπάντες όλων των εποχών.  Στο χώρο, οι Crowbar αποτελούν αξίωμα επιπέδου AC/DC: Υπάρχουν από πάντα, είναι σεβαστοί απ'όλους, και -αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ- κάθε φορά που βγάζουν δίσκο, ξέρεις από πριν τι θα ακούσεις. Δεν ψάχνουμε την καινοτομία εδώ, αλλά αυτά τα γνώριμα δυσκίνητα grooves, τα trademark υπερ-heavy riffs και την αντρίκεια βραχνή φωνή του Kirk Windstein. Το "Symmetry in Black" συνολικά, μου ακούγεται περισσότερο μελαγχολικό παρά καταπιεστικό σε σύγκριση με το "Sever The Wicked Hand" του 2011. Αν είναι καλό; Οι Crowbar δεν έχουν μέτριο δίσκο, και αυτό δεν αλλάζει ούτε τώρα. Το αν σας αφορά, εξαρτάται αποκλειστικά από την προσωπική σας ανάγκη για έναν καινούριο δίσκο των Crowbar.

live video: Khanate, 22.5.2004, Rescue Rooms, Nottingham

Πριν σχεδόν ακριβώς δέκα χρόνια, οι Khanate (εποχής "Things Viral" ε!) έδωσαν ένα 50λεπτο show στο Nottingham (μαζί με Guapo και Jazzfinger, η εμφάνιση των τελευταίων ΕΔΩ), στα πλαίσια της Northern European Derride. Όλος ο τρόμος που προκαλούσε τότε το τεράστιο αυτό drone σχήμα, και η φήμη που είχαν αποκτήσει οι James Plotkin και Stephen O'Malley, η απόκοσμη παρουσία του Alan Dubin, όλα πλήρως αποτυπωμένα.

ACxDC - Destroy Create (streaming)

Το πρώτο τους full length ετοιμάζουν οι powerviolence/grindcore ημίθεοι ACxDC, το οποίο θα έχει τίτλο το όνομά τους, δηλαδή "Antichrist Demoncore".
Aκούμε το "Destroy Create" ΕΔΩ

Tombs - Spiral (streaming)

Τρίτο δείγμα από το "Savage Gold" των Tombs είναι το "Spiral" που θα κλείνει το δίσκο και (επιτέλους!) αυτοί είναι οι Tombs που θέλουμε. Ακούμε παρακάτω.

Cloud Rat - Blind River (2014)

Για το φανταστικό περσινό "Moksha" τα είχαμε πει. Από τους συγκλονιστικότερους grindcore δίσκους που έχω πετύχει τα τελευταία χρόνια. Εδώ οι Cloud Rat μαζεύουν τα κομμα΄τια που ηχογράφησαν για διάφορες συλλογές και splits τα τελευταία δύο χρόνια, και τα παρουσιάζουν σε αυτήν εδώ τη συλλογή.
Το μόνο που απουσιάζει εδώ, είναι η εκείνη η φανταστική ροή που είχε το "Moksha", κατά τ'άλλα πάλι εδώ θα βρείτε grindcore ύμνους, που δε διστάζουν να βάλουν συναίσθημα μέσα στο χαμό, χωρίς σε καμία περίπτωση να ακούγονται cheesy. Ναι, οι Cloud Rat είναι πλέον η αγαπημένη μου σύγχρονη grindcore μπάντα.
Ακούμε παρακάτω, παίζει και σύστημα name your price για κατέβασμα. Θεοί.

Trap Them - Organic Infernal (streaming)

Νέο δείγμα από το "Blissfucker" των Trap Them, είναι το "Organic Infernal" που ακούμε παρακάτω.

H.R.Giger (1940-2014)

Έφυγε από τη ζωή στα 74 του ο Hans Ruedi Giger. Δε χρειάζεται να γράψω εδώ ποιός ήταν και τι προσέφερε στην Τέχνη. Ο κόσμος είναι από χτες φτωχότερος.

Eyehategod - Eyehategod (2014)

14 χρόνια έχουν περάσει από το "Confederacy of Ruined Lives". Πολλά. Κυκλοφορίες στο ενδιάμεσο, φυσικά υπήρχαν, είτε ως Eyehategod, είτε ως Outlaw Order, αλλά το σίγουρο είναι πως ο κόσμος ήταν τελείως διαφορετικός την τελευταία φορά που η σπουδαιότερη sludge μπάντα έβγαλε δίσκο. Tόσο για τη σκηνή, όσο και για τους ίδιους.Τι περιμέναμε από τους Eyehategod εν έτει 2014; Σίγουρα, το να ανοίξουν νέους δρόμους θα ήταν υπερβολικό, αυτό το έκαναν και με το παραπάνω στα 90ς.
Το "Eyehategod" είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Δεσπόζουν τα χαρακτηριστικά νότια riffs του Jim Bower (που τόσο έλειπαν από τους Outlaw Order), ενώ ο ήχος της μπάντας έχει καθαρίσει πολύ, με αποτέλεσμα να είναι όλα ευδιάκριτα, ίσως για πρώτη φορά να διακρίνονται και οι στίχοι πίσω από τα φτυσίδια του Mike Williams. Ευπρόσδεκτο και το άνοιγμα προς τις punk ρίζες τους σε δύο κομμάτια, τα οποία αποτελούν και τις συνθετικές κορυφές του δίσκου. Όσοι έχουν βιώσει το ολοκαύτωμα ενός live των Eyehategod, ξέρουν τι συμβαίνει όταν η μπάντα αποφασίζει να πατήσει το γκάζι.
Σύγκριση με τις παλιές τους κυκλοφορίες δεν μπορεί να γίνει. Το νέο υλικό χάνει κατά κράτος ακόμα και από την επανηχογράφηση του "Age of Bootcamp" που κλείνει το δίσκο, διότι λείπει το συστατικό που τους έκανε περιβόητους στα 90s: Εκείνο το χαρακτηριστικό over-the-edge συναίσθημα σαπίλας, εκείνη η εχθρική ξεραϊλα. Απόλυτα λογικό. Οι σημερινοί Eyehategod έχουν επιζήσει (εκτός από τον LaCaze που μας άφησε πρόσφατα, αν και οι ηχογραφήσεις του ακούγονται στο δίσκο) του χαοτικού 90s life-style τους, τότε ήταν μια παρέα από τελιωμένα πρεζάκια σε κοινόβια, και αυτή η παρακμή έρρεε στη μουσική τους, σήμερα δεν είναι (και ευτυχώς).
Το "Eyehategod" είναι ένας πολύ καλός δίσκος, που πιθανότατα θα ξαναγνωρίσει την τεράστια αυτή μπάντα σε ένα νεότερο κοινό. Δίκαιο. Αν όμως θέλετε να δείτε γιατί αυτή η μπάντα είναι μεγάλη, βάλτε να παίζει το "Take As Needed For Pain".

Lord Mantis - Death Mask (2014)

Δύο χρόνια μετά το πολύ δυνατό εκείνο "Pervertor", οι Lord Mantis επιστρέφουν, αυτή τη φορά θυμίζοντας περισσότερο κανονική μπάντα παρά project (η πρόσφατη διάλυση των Nachtmystium ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτό).
Κρατώντας την blackened sludge βάση του ήχου τους (με κυριότερο σημείο αναφοράς τους Celtic Frost/Triptykon) επενδύουν περισσότερο στα φανταστικά βιτριολικά φωνητικά του Charlie Fell, και δίνουν ένα διακριτικό, αλλά ουσιώδες industrial touch στο background (το κλείσιμο του "Possession Prayer" μου έφερε αμυδρά στο νου τους Αυστραλούς Halo) αυξάνωντας τις συναισθηματικές εντάσεις. Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι εδώ υπάρχει το καλύτερο υλικό που έχει συνθέσει το σχήμα, επτά μεγαλειώση κομμάτια, καλοδουλεμένα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια, με την μπάντα να τα καταφέρνει εξίσου καταπληκτικά, τόσο στα sludge riffs-αμόνια, όσο και στα black metal σαρώματα. Και, το δεκάλεπτο "Three Crosses" που κλείνει το δίσκο, είναι ένα από τα εντονότερα κομμάτια που άκουσα τελευταία.
Καταπληκτικός δίσκος. Άμα δεν συνοδευόταν κι από ένα τόσο κακό εξώφυλλο, όλα θα ήταν τέλεια.

Swans - To Be Kind (2014)

Ακόμα θυμάμαι το συναίσθημα μετά το πέρας της πρώτης ακρόασης των πρώιμων δίσκων των Swans. Ένα συναίσθημα ασφυξίας, δυσανεξίας, αποτέλεσμα εκείνου του σαδιστικά απάνθρωπου ήχου. Μπορεί, τρεις δεκαετίες μετά από κείνους τους δίσκους ο Michael Gira να έχει απομακρυνθεί από το σαδιστικό θόρυβο, αλλά το no wave πνεύμα εκείνων των Κύκνων εμφανίζεται και στο "To Be Kind", ακόμα και χωρίς να χρειαστεί να τσιτώσει τα πάντα. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να περιγράψω τα σαρδόνια γέλια του "Just a Little Boy" ή το απλανές βλέμμα μου μετά από κάθε (μα κάθε) ακρόαση της τριανταπεντάλεπτης φρικαλεότητας "Bring the Sun / Toussaint L'Ouverture". Εδώ λείπουν ακόμα και εκείνες οι λίγες χαραμάδες φωτός που υπήρχαν στο σοκαριστικό "The Seer". Και όπως είχα γράψει και τότε "...Κάποια πράγματα δεν περιγράφονται. Βιώνωνται."
Ακούστε (με δική σας ευθύνη) ολόκληρο το δίσκο ΕΔΩ

Nadja - Queller (2014)

Δε νομίζω ότι υπάρχει σόφρων άνθρωπος που να έχει παρακολουθήσει στενά την πορεία των Nadja τα τελευταία δώδεκα χρόνια (σύμφωνα με το metal-archives, αυτό είναι μόλις τo... 32o full-length, αλλά δεν παίρνω κι όρκο ότι δεν υπάρχουν και καμιά δεκαριά ακόμα, ούτε λόγος βέβαια για τα άπειρα ΕΡ/split/solo δουλειές κλπ.), όμως αν κρίνω από την ικανοποιητική προσέλευση στην προ τριετίας αθηναϊκή τους εμφάνιση, υπάρχει κάμποσος κόσμος που ενδιαφέρεται (έστω και επιφανειακά, όπως ο γράφων) για το -πρώην καναδικό, νυν- γερμανικό ζεύγος και τις ηχητικές του αναζητήσεις.
Αφού συνηθίσουμε το πραγματικά κακό drum machine που ανέκαθεν τους αδικούσε, στο "Queller" θα συναντήσουμε ένα περιπετειώδες και αιθέριο ύφος, με διάχυτη τη shoegaze γλύκα να κονταροχτυπιέται με τολμηρά φλερτ με το θόρυβο, κορυφώσεις που ίσως φέρουν στο νου τους αδικοχαμένους ήρωες The Angelic Process (όχι τόσο φορτισμένους όμως), και ένα στακάτο heavy κλείσιμο με το (διεστρεμένα Godflesh-ικό με τον τρόπο του) "Quell".
Αν δεν ψαρώνεις από ρασοφορεμένες συνεργασίες-αρπαχτές (γκουχ-γκουχ!) και τούτο δω σε πετύχει στην κατάλληλη φάση, μέχρι και δίσκο της χρονιάς το λες. Οι τολμηροί τσεκάρετε και το σαφώς πιο heavy και σκοτεινό "Tangled" EP που κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα.

Tombs - Deathtripper (streaming)

Δεύτερο δείγμα από το "Savage Gold" (10 Ιουνίου από τη Relapse) των Tombs είναι το (μετριότατο) "Deathtripper" που ακούμε παρακάτω.

Terra Tenebrosa - V.I.T.R.I.O.L. Purging the Tunnels EP (2014)

Η συναρπαστικότερη και πιο μυστηριώδης περίπτωση του σύγχρονου metal κλείνει με αυτή την κυκλοφορία ένα μεγάλο κεφάλαιο του παγκόσμιου underground. Τα "The Tunnels" και "The Purging" είναι δυο ριζοσπαστικές κυκλοφορίες που έσπρωξαν πιο πέρα τα όρια του ακραίου ήχου, και αυτό εδώ το ΕΡ αποτελεί τον επίλογό τους.
Δύο κομμάτια που δεν κατάφεραν να βρουν το δρόμο τους μέχρι τους δίσκους, με το δεκαοκτάλεπτο περιπετειώδες "Draining The Well" να μας χαρίζει το βαρύτερο κιθαριστικό riff που έχει ακουστεί ως σήμερα σε ηχογράφηση των Terra Tenebrosa, και το υπνωτιστικό εννιάλεπτο "Apokatastasis" (το είχαμε πρωτο-ακούσει ακούσει στη συλλογή του "Falling Down" το 2012) να ξαναξυπνάει το φάντασμα των Breach. Δεν χωράνε παραπάνω περιγραφές, όποιος έχει βιώσει το όραμα του The Cuckoo στις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες θα καταδυθεί ξανά στην άβυσσο. Για τη συμπλήρωση του παζλ, αναζητήστε και το "Breaking Open The Head” από τη βινυλιακή έκδοση του "The Tunnels".

Thou - Heathen (2014)

Με τις (αμέτρητες) κυκλοφορίες την Thou έχω χάσει τη μπάλα και έχω σταματήσει να τους παρακολουθώ. Η τελευταία φορά που ασχολήθηκα σοβαρά ήταν μάλλον το "To the Chaos Wizard Youth" EP του 2011, άσχετα αν στο ενδιάμεσο συνέχιζα να ακούω κάποιες από τις κυκλοφορίες τους (ιδίως το αγαπημένο μου "Degradation of Human Life"). Τέσσερα χρόνια (και ένας θεός ξέρει πόσες κυκλοφορίες) μετά το "Summit", oι Thou κυκλοφορούν νέο full-length.
Το ύφος παραμένει περίπου ίδιο με το προηγούμενο. Υπέρβαρο και μελαγχολικό sludge/doom, από μια μπάντα που έχει ψηθεί για τα καλά και πλέον έχει βρει το μονοπάτι της. Γνήσια πίκρα, δυνατές κορυφώσεις και νωχελική αύρα εγκατάλειψης σε ένα δίσκο που μοσχομυρίζει DIY και underground. Αν σας φαίνονται κάπως "λίγοι" οι σημερινοί Morne, εδώ θα βρείτε την υγειά σας.

Tombs - Edge of Darknes (streaming)

Επιτέλους! Τρία χρόνια μετά από εκείνο το απίστευτο "Path of Totality", οι μεγάλοι Tombs επιστρέφουν με νέο δίσκο. Το "Savage Gold" θα κυκλοφορήσει 10 ουνίου από τη Relapse, και παρακάτω ακούμε το (λίγο πιο black metal απ'ότι μας έχουν συνηθίσει) "Edge of Darkness".

Lord Mantis νέα κομμάτια streaming

Δύο χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το υπέροχο "Pervertor" και οι Lord Mantis επιστρέφουν. Το "Death Mask" θα κυκλοφορήσει στις 29 Απρίλη από την Profound Lore και παρακάτω ακούμε δύο blackened sludge κομματάρες.

Gridlink - Longhena (2014)

Ένα μεγάλο κεφάλαιο για το grindcore κλείνει με αυτό το δίσκο, μιας και οι Gridlink τερματίζουν εδώ την ένδοξη πορεία τους, ενώ η σοβαρή ασθένεια του Takafumi Matsubara κλείνει την πόρτα και σε οποιαδήποτε ελπίδα επανένωσης στο μέλλον.
Μεγαλύτερο σε διάρκεια κι από τα δύο προηγούμενα μαζί, το "Longhena" παρουσιάζει τους Gridlink λιγότερο παροξυσμικούς και σαφώς μελωδικότερους, ενώ η αποφόρτιση του ήχου τους τους φέρνει -σε σημεία μόνο- κοντά σε αυτό που εννοούμε ως mathcore, κυρίως λόγω των τεχνικών κιθαριστικών θεμάτων, τα οποία πάντα υπήρχαν, απλά εδώ "αναπνέουν" περισσότερο.
Αποχαιρετισμός σε μια πραγματικά μεγάλη μπάντα.

Triptykon - Melana Chasmata (2014)

Tους Triptykon τους ξέρετε, όλοι ξέρετε τι παίζει μ'αυτούς, όλοι ξέρετε ποιός είναι ο mainman τους και πόσα έχει προσφέρει στο ακραίο metal (και όχι μόνο). Πιθανότατα μάλιστα, να έχετε ήδη ακούσει το δίσκο (ή και όχι). Αυτή δεν είναι μια "δισκοκριτική". Είναι κάποιες σκόρπιες σκέψεις ενός οπαδού του έργου του Thomas Gabriel Fischer.
Νέος δίσκος Triptykon λοιπόν. Φτάνει τα επίπεδα του "Monotheist" των Celtic Frost; Η απάντηση είναι "κατηγορηματικά όχι". Για τον γράφοντα, το "Monotheist" αποτελεί ασυζητητί την κορυφαία στιγμή του metal για τα 00s, και οι Triptykon ακολουθούν τη σκιά του, με την απουσία του Martin Ain να παραμένει όμως εμφανής.
Νέος δίσκος Triptykon. Σε τι διαφέρει από τον προηγούμενο; Η απάντηση είναι "σε ελάχιστα". Το "Eparistera Daimones" ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο Monotheist spin-off, και το ίδιο είναι και το "Melana Chasmata".
Kαι κάπου εδώ αρχίζουν οι ενστάσεις μου. Από το συνδυασμό "τίτλος στα ελληνικά - εξώφυλλο H.R. Giger" που υπήρχε και στο προηγούμενο (σαφής παραπομπή στο "To Mega Therion" του 1985), από την υποδειγματική αλλά πανομοιότυπη (με το προηγούμενο και το "Monotheist") παραγωγή, από το στήσιμο των κομματιών, τις ηχητικές πατέντες, τα πάντα είναι οικεία, τα πάντα είναι γνώριμα. Το σκότος είναι απύθμενο, αλλά όχι απρόσιτο, πια.
Μην παρεξηγηθώ, ο δίσκος είναι πολύ καλός, όπως ήταν και ο προηγούμενος, αλλά από τον Warrior έχω μάθει να περιμένω την έκπληξη, το σοκ, την ανατροπή, και εδώ τον βλέπω να φλερτάρει επικίνδυνα με τον δεινοσαυρισμό. Αναγνωρίζω ότι ο ίδιος είναι ευχαριστημένος με το blackened doom ύφος (τι να λέμε τώρα, ο άνθρωπος δημιούργησε νέα σκηνή στα γεράματα) των τριών τελευταίων δίσκων του και νιώθει ότι εκφράζεται άνετα μέσα σ'αυτό, αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να δηλώνω ελαφρώς απογοητευμένος και να πάω να ξεθάψω Apollyon Sun...

Uncle Acid and the Deadbeats, This is Nowhere, 11.04.2014, An Club, Αθήνα

Κοντεύουν τρία χρόνια από τότε που παρέλαβα στο ταχυδρομείο μου το αυτοχρηματοδοτούμενο cd-r μιας μυστηριώδους και άγνωστης μπάντας από την Αγγλία που με είχε εντυπωσιάσει. 32 χιλιάδες (επανα)κυκλοφορίες και περιοδείες σε όλο τον πλανήτη μετά, οι Uncle Acid and the Deadbeats, έχοντας επιστρέψει από μια περιοδεία στο διόλου ευκαταφρόνητο support slot τoυ reunion tour των Black Sabbath και έχοντας καπαρώσει θέσεις σε όλα τα μεγάλα rock festival του πλανήτη, βρίσκονταν στο An club.

Windhand, Stonenrow, 09.04.2014, Six D.O.G.S., Αθήνα

Το πρώτο εξάμηνο του 2014 αποδεικνύεται ιδιαίτερα θερμό για την εγχώρια underground κοινότητα, και μέσα σ'αυτό το πλάισιο, η εμφάνιση των σπουδαίων και ανερχόμενων αμερικάνων doomsters Windhand ήταν ένα ακόμα αξιοσημείοτο event. Διόλου τυχαίο ότι η προσέλευση στο Six D.O.G.S. ήταν τελικά ικανοποιητικότατη (σ'αυτό βοήθησε και το φτηνό εισιτήριο - respect στην CTS), παρά την καθημερινή και την απεργία των ΜΜΜ.

Nux Vomica - Nux Vomica (2014)

Παρότι το ατμοσφαιρικομελωδικό neo-crust της σχολής των Fall of Efrafa / Downfall of Gaia δεν είναι ακριβώς του γούστου μου (για να το θέσω ευγενικά), το "Embrace the Cycles" EP των Nux Vomica είναι από τις αγαπημένες μου neo-crust κυκλοφορίες. O τρίτος τους δίσκος τους βρίσκει στη Relapse (οι πιουρίστες ίσως στραβώσουν) και αμερικανοί αφήνουν ξανά τις συνθέσεις τους να απλωθούν από 12 λεπτά και πέρα, και ανακατεύουν ξανά ένα σωρό ετερόκλητα στοιχεία στη crust βάση. Από μελιστάλαχτες post-ιές σε heavy metal riffs, και από black metal ατμόσφαιρες σε εκτενή μελωδικά leads. H περιγραφή δεν πείθει σε πρώτη ανάγνωση, μιας και ο κίνδυνος συνθετικού αχταρμά είναι πάντα στη γωνία, όμως οι Nux Vomica παρουσιάζονται καλά διαβασμένοι και καταφέρνουν να δώσουν πραγματικά έντονο αέρα στη μουσική τους, με τον ίδιο περίπου τρόπο που κάποτε το κατάφεραν οι μεγάλοι Catharsis στο "Arsonist's Prayer". Καταπληκτικός δίσκος.

Trap Them - Salted Crypts (νέο κομμάτι streaming)

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Τρία χρόνια μετά το φοβερό και τρομερό "Darker Handcraft", οι Trap Them επιστρέφουν. Το "Blissfucker" κυκλοφορεί στις 10 Ιουνίου από την Prosthetic, και παρακάτω μαζεύουμε τα σαγόνια μας με το "Salted Crypts".

Crowbar - Walk With Knowledge Wisely (νέο κομμάτι streaming)

Στις 27 Μαϊου κυκλοφορεί από την eOne το νέο άλμπουμ των Crowbar με τίτλο "Symmetry In Black". Παρακάτω ακούμε το πολύ δυνατό "Walk With Knowledge Wisely"

Sourvein - Follow The Light (νέο κομμάτι streaming)

Στις 13 Μαϊου κυκλοφορεί το νέο split των Sourvein με τους Graves At Sea στη Seventh Rule. Οι δύο μπάντες περιοδεύουν αυτό τον καιρό μαζί στην Ευρώπη.
Ακούμε ΕΔΩ το "Follow the light".
Εμένα δε μου'πε και πολλά πάντως...

Ringworm - Hammer of the Witch (2014)

Holy Terror hardcore. Πείτε το και Clevocore. Η ουσία είναι ότι οι Ringworm το υπηρετούν πιστά εδώ και 23 έτη. Εδώ, στον έκτο δίσκο τους δε θα βρείτε εκπλήξεις, αλλά περίπου όλα όσα μας έχουν συνηθίσει από το "Birth is Pain" κι έπειτα. Δηλαδή τσιτωμένο και βίαιο metalcore με επιβλητική ατμόσφαιρα, φανταστικά riffs και beatdowns, τεχνικά leads. Δεν χωράνε πολλές περιγραφές, όσοι ξέρετε τους Ringworm ετοιμαστείτε για άλλη μια δισκάρα (πλέον στη Relapse, μετά από έναν αιώνα στην πάλαι ποτέ κραταιά Victory). Όσοι δεν τους ξέρετε, και στεναχωρεθήκατε -δικαίως- για την πρόσφατη διάλυση των Kickback, ή προσκυνάτε τους Integrity, κοπιάστε.

Jason McCash R.I.P.

Έφυγε από τη ζωή ο Jason McCash, πρώην μπασίστας και συνοδοιπόρος του Karl Simon στους πρόσφατα διαλυμένους The Gates of Slumber. Αίτια θανάτου δεν έχουν ακόμα γίνει γνωστά. Ήταν μόλις 38 ετών. R.I.P.

Conan - Blood Eagle (2014)

Έχοντας αλλάξει τα δεδομένα του πώς παίζεται το παιχνίδι του βαρέος doom/sludge από το 2010 με εκείνο το αδιανόητο "Horseback Battle Hammer", και με το "Monnos" να ολοκληρώνει το θρίαμβο δύο χρόνια αργότερα, οι Conan επιστρέφουν με το μεγάλο βήμα στη Napalm Records. Η συνταγή δεν αλλάζει, τα μονολιθικά, απλοϊκά και υπερ-heavy μέρη είναι αυτά που συνθέτουν τον χαρακτηριστικό ήχο των Conan που λατρέψαμε. Και ο νέος δίσκος δεν απογοητεύει όσους θέλουν τη γνώριμη δόση τους από θηριώδες και λασπωμένο doom. Το πρόβλημα βρίσκεται όταν βάλεις τις κυκλοφορίες τους για σύγκριση. Εκεί διαπιστώνεις ότι το "Blood Eagle" δε διαθέτει ένα "Satsumo" ή ένα "Hawk As Weapon". H μπάντα έχει όρεξη και κέφι, αλλά συνθετικά κάπου βαλτώνει. Μην είμαι άδικος, ο δίσκος είναι μια χαρά, απλά από την μπάντα που άλλαξε το χάρτη του ευρωπαϊκού doom underground, περίμενα περισσότερα.

Horse Latitudes - Drowned Current (νέο κομμάτι streaming)

Eπιστροφή για τους Φινλανδούς uber-doomsters Horse Latitudes με ένα νέο split (με τους Atomic Cries) που θα κυκλοφορήσει στις 12 Απρίλη (στην πρώτη εμφάνιση της μπάντας στο Roadburn) από την Doomentia. Ακούμε παρακάτω το έρεβος του "Drowned Current".

Ufomammut, Last Rizla, 29.03.2014, An Club, Αθήνα

Η αναμονή χρόνων για μια σεβαστή μερίδα του εγχώριου underground κοινού έφτανε στο τέλος της. Οι Ufomammut για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το An Club γέμισε από stoners, doomsters, sludgers, νεο-hippies, hipsters και απλά περίεργους, που ήθελαν να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι αν η φήμη, που τόσα χρόνια συνοδεύει τους περίεργους αυτούς Ιταλούς, αληθεύει. Συστοιχίες πράσινων κεφαλών και ενισχυτών στήνονται εκατέρωθεν της σκηνής, τραπεζάκια ενώνονται για να χωρέσουν τις αριστουργηματικές αφίσες των Malleus στο merch stand, φώτα, κάμερα, πάμε.

Νέα κομμάτια Eyehategod

O νέος δίσκος των Eyehategod θα είναι ομώνυμος και θα κυκλοφορήσει στις 27 Μαϊου από την Housecore, 14 ολόκληρα χρόνια μετά το "Confederacy of Ruined Lives". Παρακάτω ακούμε τα "Robitussin and Rejection" και "Agitation! Propaganda!"

Culted - Oblique to All Paths (2014)

Πάνε σχεδόν πέντε χρόνια από εκείνο το συμπαθητικό "Below the Thunders of the Upper Deep" ντεμπούτο. Η Relapse δείχνει να πιστεύει αρκετά στις δυνατότητες των Culted, και αυτό φαίνεται από το κάμποσο (διαδικτυακό κυρίως) promotion που έχει πέσει πάνω στην κυκλοφορία του "Oblique to All Paths". Ο blackened doom χαρακτήρας τους παραμένει σταθερός, με την "Monotheist" ηχητική βάση να λοξοκοιτάζει είτε προς Asunder, είτε προς Godflesh, είτε προς ένα κλινικό black metal ύφος.  Και όλα αυτά απλωμένα σαδιστικά σε ένα άλμπουμ που η διάρκειά του εκτείνεται πέραν της μίας ώρας.
Η παραγωγή είναι σεμιναριακή, δίνοντας έναν ακόμα πιο σκοτεινό και τελετουργικό τόνο, αναδεικνύωντας έξυπνα τις sample "πλάτες", και κάνοντας τις eerie αρμονικές ακόμα πιο απόκοσμες. Οπότε; Δισκάρα; Όχι.
Αυτό που λείπει είναι μια μπάντα που θα στίψει τα κεφάλια της στο προβάδικο για να βγάλει αυτό το σκότος από μέσα της και να καταθέσει την ψυχή της στο δίσκο. Tα τέσσερα μέλη των Culted δεν έχουν βρεθεί ποτέ στον ίδιο χώρο (ζουν σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους), και παρότι έχουν ανταλλάξει κάποιες καλές ιδέες μέσω e-mail, μετά την τρίτη ακρόαση ο δίσκος απογυμνώνεται. Κάτω από τα λούσα της -καταπληκτικής, το ξαναλέω- παραγωγής, έχουμε έναν άψυχο doom δίσκο, έναν κλασικό "δίσκο με σημεία", ένα ξεκάθαρα στουντιακό κατασκεύασμα με πολλά κοινότοιπα riffs και άχρωμα grim φωνητικά. Και επειδή στο metal γενικά δεν υπάρχουν οι guru παραγωγοί της electronica που μπορούν να πάρουν δέκα σκόρπια θέματα και να σου βγάλουν αριστούργημα, αλλά χρειάζεται μια μπάντα να ιδρώσει, το "Obique to All Paths" είναι καταδικασμένο.

Nέα σημεία προπώλησης εισιτηρίων για τις συναυλίες των Red Fang, Kylesa, Uncle Acid & The Deadbeats‏‏‎

RED FANG/ THE SHRINE/ LORD DYING
Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου @ Gagarin 205, Αθήνα.
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου @ Eightball Club, Θεσσαλονίκη.

KYLESA
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου @ Eightball Club, Θεσσαλονίκη.
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου @ An Club, Αθήνα.

UNCLE ACID & THE DEADBEATS
Παρασκευή 11 Απριλίου @ Αn Club, Αθήνα.
Σάββατο 12 Απριλίου @ Eightball Club, Θεσσαλονίκη.

Εισιτήρια προπωλούνται πλέον μόνο στα παρακάτω καταστήματα:

-THE LAB (Θεμιστοκλέους 86, τηλ:2103825805, Αθήνα)
-RHYTHM RECORDS (Εμ.Μπενάκη 74, τηλ:2103841550, Αθήνα)
-και από 3/2 στο TICKET HOUSE (Πανεπιστημίου 42, τηλ:2103608366, Αθήνα).

-MUSICLAND/TICKET HOUSE (Μητροπόλεως 102, τηλ:2310264880, Θεσσαλονίκη)
-NEPHILIM METAL STORE (Πατριάρχου Ιωακείμ 17, τηλ: 2311243222, Θεσσαλονίκη)

*Όσοι έχουν προμηθευτεί εισιτήρια μέσω του δικτύου του viva.gr, θα ανταλλάσσουν τα αποδεικτικά πληρωμής με κανονικά εισιτήρια στα ταμεία των συναυλιακών χώρων τη μέρα του event.

Για περαιτέρω πληροφορίες/διευκρινήσεις: info@p90events.com

Alkerdeel & Gnaw Their Tongues - Dyodyo Asema (2014)

Δε συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό αρκετών για τους βέλγους Alkerdeel, κάπου βρίσκω το lo-fi ήχο τους επιτηδευμένο. Παρομοίως και για τον ολλανδο-σουριναμέζο Gnaw Their Tongues. Σεβαστός, μάστορας του θορύβου, αλλά ως εκεί.
Εδώ τα δύο σχήματα ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα one-off collaboration, όπου μας παρουσιάζουν μονάχα ένα δεκαεννιάλεπτο κομμάτι, το οποίο όμως με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Μεγαλειώδες, περιπετειώδες lo-fi noise black metal, το "Dyodyo Asema" είναι σίγουρα η αγαπημένη μου δουλειά από αμφότερα τα σχήματα (χεστήκατε, το ξέρω!), και ένα κομμάτι ικανό να σου διαλύσει τα βράδια από τις απανωτές ακροάσεις. Βιντεοκλιπάρα επίσης.

Nadja - Dark Circles (νέο κομμάτι streaming)

Νέο δίσκο έχουν έτοιμο οι Nadja, ο οποίος θα λέγεται "Queller" και θα κυκλοφορήσει αυτό το μήνα από την Essence Music. Παρακάτω ακούμε το α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-ο "Dark Circles".