Pentagram, Infidel, Lucky Funeral, 18.04.2011, An Club, Αθήνα

Το live αυτό το περίμενα καιρό. Χρόνια βασικά. Όταν ανακοινώθηκε δεν το πίστευα. Αργότερα το συνειδητοποίησα. Το live αυτό το ονειρευόμουν. Έβαζα το "Relentless" στα ακουστικά και πήγαινα προς τη δουλειά σκεφτόμενος "ε ρε τι έχει να γίνει όταν παίξουν το the Ghoul!". Είχα την ευκαιρία να δω live τους μεγάλους Pentagram στη roadburn μερικές μέρες νωρίτερα, αλλά προτίμησα να πάρω απλά μια πρόγευση και να αφήσω το κυρίως πιάτο για το Αn και να τους δω όπως έπρεπε: Στην τρύπα, με τους φίλους μου, με τον ιδρώτα να στάζει απ'το ταβάνι, με την ατμόσφαιρα στις μπροστινές σειρές να μυρίζει μπαρούτι, μπροστά σε 400 περίπου εκστασιασμένους και σκληροπυρηνικούς έλληνες καννίβαλους φανς. Σε μια ψυχρή ανοιξιάτικη βραδιά, κατέβηκα τα αγαπημένα σκαλάκια του An με μεγάλη προσμονή.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Lucky Funeral, με υλικό κυρίως από τον ωραίο δεύτερο δίσκο τους. Στο γνωστό Down/Bongzilla μπαφοσλάτζ ύφος τους, απέδωσαν πολύ καλά δυνατά κομμάτια όπως το "Industrial Society". Μπάντα-εγγύηση στα live.

Συνέχεια με Infidel, τους οποίους είχα να δω live από το 2004 που είχαν ανοίξει για Alabama ThunderPussy. Το ύφος τους έχει αλλάξει από τότε σε πιο πολύπλοκες δομές, αλλά σταθερά με αφήνει παγερά αδιάφορο. Με κούρασαν.

Περασμένες έντεκα και αφού η σκηνή ξαναστήνεται, η πελώρια μορφή του Victor Griffin ανεβαίνει στη σκηνή. Ακολουθεί ο γερασμένος Bobby Liebling τρεκλίζοντας και με ζώνουν για τα καλά τα φίδια. Όχι να τραγουδήσει δε δείχνει ικανός, αλλά ούτε να σταθεί όρθιος. Η πρώτη ατάκα του "It's the first time we play in Italy" (!!!!!!) εντείνει την παγωμάρα.

Ξεκίνημα με "Day of Reckoning" και κάθε σύννεφο αμφιβολίας διαλύεται. Ο γέρος όχι απλά το'χει, αλλά επί σκηνής είναι απλά ένας αθάνατος ΘΕΟΣ του rock 'n' roll, η φωνή του προκαλεί ρίγη συγκίνησης, οι γκριμάτσες του δεν έχουν προηγούμενο, ο άνθρωπος παρά τα όσα έχει περάσει ΝΙΩΘΕΙ την κάθε στιγμή. Ο Victor Griffin είναι τρεις μπάντες μόνος του και παίζει μπάλα σε άλλα επίπεδα, η υπόλοιπη μπάντα είναι καβλωμένοι πιτσιρικάδες οπαδοί των Pentagram που ζουν για να παίζουν live αυτές τις αθανατίλες.

Μέσα σε ατμόσφαιρα λαϊκού προσκυνήματος και ολοκληρωτικής λατρείας, οι Pentagram μας βομβαρδίζουν με ύμνους όπως τα "the Ghoul", "Relentless" και "Evil Seed", ενώ και τα κομμάτια από το φανταστικό νέο άλμπουμ τους λειτουργούν μια χαρά με αποκορύφωμα το "Call the Man" σε μια απίστευτα αντρίκεια εκτέλεση.

Όσο αφορά τον ήχο, κλασικά πράματα του An, στην αρχή δεν ακούγαμε και πολλά πράματα, γρήγορα έστρωσε, το κοινό μικρό και φανατισμένο έφτιαξε (φτιάξαμε) μια ατμόσφαιρα ονειρική για την μπάντα που ανταπέδωσε με την πορωτική απόδοσή της. Ο Bobby έκανε καμάκι στις κοπελιές των μπροστινών σειρών, ανέβασε κι ένα παληκάρι πάνω στο "When the Screams Come", στο τέλος ο drummer ακολούθησε το κοινό στο stagediving.

Όσο αφορά το σετλίστ, οκ ο καθένας μπορεί να έχει τις ενστάσεις του όσο αφορά μια τέτοια τεράστια μπάντα, αλλά μπροστά στην εμπειρία ενός live Pentagram, αυτά φαντάζουν λεπτομέρειες. Συνολικά μια από τις εντονότερες συναυλιακές εμπειρίες που έχω βιώσει.

Setlist:
Day of Reckoning
Forever my Queen
The Ghoul
Into the Ground
Deist
Evil Seed
Call the Man
Relentless
Nothing Left
All Your Sins
20 Buck Spin
____
Sign of the Wolf (Pentagram)
When the Screams Come

Φωτογραφίες Pentagram: Αλέξης Κ.



video credit: mtzanog