Συνέντευξη: Subrosa

Mε αφορμή το φανταστικό νέο άλμπουμ των Subrosa "No Help for the Mighty One", επικοινωνήσαμε με την ηγέτιδα του σχήματος Rebecca Vernon για δυο-τρεις παραπάνω πληροφορίες σχετικά με ένα από τα καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς.

Θυμόμουν κάποτε τους Subrosa ως all female band. Χαχα! Τι συνέβη στο line-up απ'τον καιρό του προηγούμενου άλμπουμ;

Well, αυτή είναι μια καλή ερώτηση  με μεγάλη απάντηση, χαχα! Τον Ιανουάριο του 2008 η Sarah (βιολί) πήγε στην Ευρώπη για 8 μήνες και  αντικαταστάθηκε από την Kim για όσο θα έλειπε η Sarah. Όταν η  Sarah επέστρεψε, αντιληφθήκαμε ότι δύο βιολίστριες ήταν καλύτερες από μία, οπότε έμειναν και οι δύο στη μπάντα. Στη συνέχεια η drummer μας (σ.σ. Bonie Shupe) έπρεπε εκτάκτως να μετακομίσει στο Colorado το καλοκαίρι του 2008, και η μπασίστριά μας (σ.σ. Leena Rinne) δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει σε περιοδεία στην Ευρώπη. Έτσι βρήκαμε νέο drummer, τον Zach Hatsis και την τότε γυναίκα του Rachel στο μπάσο, πάνω στην ώρα ώστε να βγούμε σε Ευρωπαϊκή περιοδεία. Τον Αύγουστο του 2009, η Rachel αποχώρησε και ήρθε στη μπάντα ο Dave Jones ακριβώς πριν την περιοδεία μας σε Portland και Seattle. Επομένως, ο Zach (drums), ο Dave (μπάσο), η Kim (ηλεκτρικό βιολί), η Sarah (ηλεκτρικό βιολί) και εγώ είναι το line-up που δημιούργησε το album.

Το "Strega" ήταν ένα υπέροχο άλμπουμ, αλλά κυκλοφόρησε από μικρή εταιρία και έχανε από ήχο. Το "No Help" Τα έχει όλα: Υπέροχα κομμάτια, δυνατή παραγωγή, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ artwork και την πιο hot underground εταιρία να το υποστηρίζει. Είσαι ευχαριστημένη με την εξέλιξη που πήραν τα πράματα; Αν είχες τη δύναμη θα άλλαζες κάτι; 

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το δίσκο. Είμαστε πραγματικά ικανοποιημένοι με το πώς ήρθαν τα πράγματα και πώς βγήκε τελικά το album. Είναι εύκολο σαν καλλιτέχνης να είσαι αυστηρός κριτής του εαυτού σου, αλλά όταν τελειώσαμε το album, είμασταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι. Νιώσαμε πως είχαμε "πιάσει" το feeling και το συναίσθημα που θέλαμε, και πως είχαμε επιτύχει το σκοπό μας. Νομίζω πως το μόνο πράγμα που θα άλλαζα αν μπορούσα να γυρίσω πίσω είναι μερικά ακόμα μέρη φωνητικών αρμονιών (σ.σ. "vocal harmony parts") τα οποία ήθελα να προσθέσω την τελευταία στιγμή, αλλά τελικά απέρριψα γιατί δεν είχαμε άλλο χρόνο. Και κάθε φορά που ακούω το album, ακούω αυτά τα μέρη και εύχομαι να ήταν εκεί. Αλλά φαντάζομαι δεν μπορείς να τα έχεις όλα...

Artwork: Scrawled

Ο Glyn Scrawled δημιούργησε το φανταστικό αυτό artwork. Πώς ήταν το να δουλεύεις με έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη; Του δώσατε καθόλου κατευθύνσεις ή τα έκανε όλα μόνος του;

Το να δουλεύεις με τον Glyn ήταν σπουδαία εμπειρία. Είναι απίστευτα λεπτολόγος και μελετά εκτενώς τα νοήματα πίσω απ'το artwork πριν ξεκινήσει να το δημιουργεί, και συζητά λεπτομερώς μαζί μας σε κάθε στάδιο της διαδικασίας. Όντως του δώσαμε κατευθύνσεις -ένα concept πάνω στο οποίο θέλαμε να βασιστεί, και υπήρχαν και μερικά πράγματα που ήξερα πως έπρεπε να υπάρχουν στην τελική εικόνα... ο ωκεανός, οι καρχαρίες- αλλά ο τρόπος που εξέφρασε αυτές τις οδηγίες ήταν δικός του. Ο Zach (ο οποίος είναι Έλληνας, παρεπιπτόντως, και μελετάει πολύ τους συμβολισμούς) δούλεψε εκτεταμένα με τον Glyn βοηθώντας τον να δημιουργήσει τους συμβολισμούς του artwork, που αναπαριστούν το νόημα του τίτλου του δίσκου και την ιστορία πάνω στην οποία βασίστηκε το artwork. (Είναι βασισμένο στην ιστορία της Terry Jo Dupperault, βρίσκονται πληροφορίες για διάβασμα στο internet άμα Google-άρεις το όνομά της.)
(σ.σ. μια σύντομη επισκόπηση της ιστορίας της εδώ)

Το "Strega" είχε κυρίως μικρά κομμάτια με "rock" vibe. Στο νέο άλμπουμ βρίσκουμε τα κομμάτια να επεκτείνονται πολύ πέρα από το φράγμα των πέντε λεπτών. Αυτή η εξέλιξη προέκυψε φυσικά ή συνειδητά προχωρήσατε σε πιο ευρύ και πολύπλοκο song-writing;  

Συνέβη φυσικά. Αρχίσαμε να ερχόμαστε σε επαφή με όλο και περισσότερο επικό doom metal από τότε που υπογράψαμε στην I Hate (σ.σ. τον καιρό του "Strega"), φαντάζομαι. Επίσης, μας βγήκε φυσικά η τάση να προκαλέσουμε τους εαυτούς μας και να γράψουμε πιο πολύπλοκο ή sophisticated υλικό... να πάμε σε μια κατεύθυνση τύπου "κλασσικής σουίτας"... όπου ένα τραγούδι περνάει μέσα από διάφορα ρεύματα που ενώνονται χαλαρά μεταξύ τους. 

Υπάρχουν (νέες ή παλιές) μπάντες που θα μπορούσες να κατονομάσεις ως επιρροές στο σημερινό ήχο των Subrosa; 

Οι Red Bennies είναι η μεγαλύτερη επιρροή μου, μια μπάντα από το Provo της Utah, οι οποίοι παραμένουν ακόμα η πιο οργισμένη μπάντα που έχω ποτέ δει live (το 1996). Αυτοί ήταν που με έβαλαν σε stoner-sludge κατεύθυνση με άμεσα, αμφιλεγόμενα φωνητικά. Ο καθένας στην μπάντα έχει διαφορετικές επιρροές πάντως: η Sarah είναι πορωμένη metalhead και ακούει και διάφορες εκλεκτικές μουσικές, ο Dave είναι stoner junkie σαν εμένα, ο Zach ακούει τα πάντα από heavy stoner, doom και metal μέχρι jazz, η Kim ακούει πολλές διαφορετικές μουσικές -ήταν σε μια jagged indie-rock maelstrom (σ.σ. αμετάφραστο!) από το Salt Lake City ονόματι Loom, που περιοδεύεουν εκτενώς στις ΗΠΑ και είναι ακόμα μαζί.




Κατ'εμέ, υπάρχουν 3 δομικά στοιχεία στη μουσική των Subrosa: ο heavy ήχος, τα αιθέρια μέρη του βιολιού και τα trademark γυναικεία φωνητικά. Όλα μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους (δεν χρησιμοποιούν πολλές heavy μπάντες τόσο εκτεταμένα βιολί και τα φωνητικά σου μου θυμίζουν κυρίως 90s τραγουδίστριες σαν την PJ Harvey ή την Bjork), κι όμως τελικά ταιριάζουν μια χαρά. Πόσο δύσκολο είναι να "ταιριάζεις τα αταίριαστα" (χαχ) κατά τη σύνθεση ή τις πρόβες;
Δεν ξέρω... όλα ήταν τυχαία, πραγματικά. Είχα την ιδέα για ένα heavy, stoner ήχο με διαφορετικά φωνητικά από τους Red Bennies -και καταλαβαίνω γιατί τα φωνητικά ακούγονται σαν άλλων 'καθαρών' τραγουδιστριών σαν την PJ Harvey ή την Bjork. Ύστερα το βιολί προέκυψε επειδή η Sarah έπαιζε ηλεκτρικό βιολί το καλοκαίρι που ξεκίνησα τους Subrosa, και ήθελε να βρίσκεται στη μπάντα μαζί μου, και είπα "OK, ωραία, ας δούμε πώς ακούγεται το βιολί". Τελικά φαίνεται ότι τα βιολιά είναι ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία των Subrosa σήμερα. Τελικά, όλα συνέβησαν τυχαία. 

Δύο κομμάτια του νέου άλμπουμ είχαν αρχικά κυκλοφορήσει πίσω στα 2009 στο αυτοχρηματοδοτούμενο "Swans Trapped in Ice" EP. Πόσα χρόνια πήρε να γραφτούν τα κομμάτια του νέου άλμπουμ; Υπάρχουν κομμάτια γραμμένα εκείνη την εποχή (ή ακόμα και πριν το "Strega") που ακόμα δεν έχουν καταλήξει σε κάποιο Subrosa άλμπουμ; Και το EP είναι ακόμα διαθέσιμο; 

Μας πήρε περίπου δύο χρόνια να γράψουμε τη μουσική για αυτό το album και να ολοκληρώσουμε όλα τα μέρη του. Υπάρχουν μερικά τραγούδια που γράψαμε το 2009 και δεν κατάφεραν να μπουν στο δίσκο. Θέλαμε το album να είναι συνεκτικό, οπότε πετάξαμε μερικά κομμάτια που μάλλον δεν ταίριαζαν. Το "Swans Trapped in Ice" δεν είναι πια διαθέσιμο, αλλά μπορώ να σου "κάψω" ένα αντίγραφο άμα θέλεις. Δεν ήμασταν απόλυτα ευχαριστημένοι με το ΕΡ. Ήταν ένα σκαλοπάτι και ένα μάθημα για μας σχετικά με το πώς θέλαμε να ηχογραφήσουμε το  full-length μας.

Θα μας πεις λίγα πράματα για το στιχουργικό περιεχόμενο του άλμπουμ; 

Κυρίως τραγουδάω για κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Μερικά κομμάτια έχουν πιο προσωπικούς στίχους, όπως το "Dark Country" και το "Stonecarver." Έπειτα, κάποιοι στίχοι μου  είναι φαινομενικά απλές folk διηγήσεις που κάνουν νύξη σε βαθύτερα νοήματα, όπως η προδοσία του εαυτού σου στο "Whippoorwill." Θέλω να πιστεύω ότι οι στίχοι επιδέχονται πολλών ερμηνειών, παρότι εννοούσα κάτι συγκεκριμένο όταν τους έγραφα.

photo credit: fred

Για μένα, η μεγαλύτερη έκπληξη του άλμπουμ βρίσκεται στην a-capella διασκευή του "the house carpenter". Ως μη αγγλόφωνος, ήξερα μόνο την εκτέλεση της Joan Baez που είχε ο πατέρας μου σε μια κασέτα του. Έψαξα στο internet και έμαθα ότι είναι μια πολύ γνωστή αγγλική μπαλάντα με φανταστικούς σκοτεινούς στίχους. Τι σας έκανε να τη διασκευάσετε;

Η Sarah και εγώ ακούσαμε αυτό το κομμάτι πρώτη φορά σε ένα DVD που λεγόταν "The Harry Smith Project Live", πριν κάνα-δυο χρόνια, όπου αρκετοί μεγάλοι μουσικοί (Elvis Costello, Beck, Nick Cave, κλπ.) διασκευάζουν διάσημα folk τραγούδια από τη συλλογή "Anthology of American Folk Music". Αυτή η συλλογή είχε τεράστια επίδραση στην folk αναβίωση στην Αμερική των 60s, και όχι μόνο (σ.σ. η συλλογή αυτή περιλάμβανε έξι δίσκους και κυκλοφόρησε το 1952 και περιείχε folk/blues/country ηχογραφήσεις της εποχής 1927-1932). Και η Sarah και εγώ ερωτευτήκαμε το "House Carpenter" και αποφασίσαμε ότι θα το διασκευάσουμε... το μοναδικό κομμάτι που έχουν διασκευάσει ποτέ οι Subrosa. Είναι επίσης γνωστό και ως "James Harris" ή "The Daemon Lover" και έχει πολλές παραλλαγές, για τις οποιες είμαι σίγουρη πως έχεις διαβάσει στο internet. Είναι επίσης πολύ σημαντικό για τη Sarah επειδή είναι Ιρλανδή, και κάποιοι θεωρούν πως αυτή η μπαλάντα έχει κέλτικες ρίζες.

Η Profound Lore με έχει καταστρέψει! θέλω να αγοράζω όλες της τις κυκλοφορίες, και εκεί πάνε όλα μου τα λεφτά! χαχαχα! Είστε ευχαριστημένοι με τη συνεργασία με μια τέτοια εταιρία; Σ'αρέσουν άλλες μπάντες της Profound Lore;
Ναι, η Profound Lore και η Southern Lord είναι μάλλον οι δυο αγαπημένες μου εταιρίες, οπότε είναι μεγάλη τιμή να είμαστε στην αγκαλιά της. Καταλαβαίνω τι εννοείς ότι οι εταιρίες σε "καταστρέφουν", χαχα! Δεν έχω ακούσει κάτι που να έχει κυκλοφορήσει η Profound Lore και να μη μ'άρεσε, αλλά αν είναι να αναφέρω τις αγαπημένες μου μπάντες, αυτές είναι οι Agalloch, Ludicra, Altar of Plagues, Asunder, Yob, Worm Ouroboros και Bloody Panda.

photo credit: fred

Σχέδια από δω και πέρα; Περιοδείες ίσως;
Σχεδιάζουμε περιοδεία για αργότερα μέσα στο χρόνο, Ξεκινάμε τον Αύγουστο. Μείνετε συντονισμένοι για ημερομηνίες. Επίσης, η Profound Lore θα βγάλει το "No Help for the Mighty Ones" σε βινύλιο τους επόμενους μήνες.

Αυτά ήθελα να ρωτήσω Rebecca. Σ'ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και για άλλη μια φορά συγχαρητήρια για το τρομερό νέο άλμπουμ.
Σ'ευχαριστώ για τη συνέντευξη!!! Χαίρομαι που σου άρεσε το album. Ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να έρθουμε στην Ελλάδα.

photo credit: svante

Πληροφορίες και πηγή φωτογραφικού υλικού: http://www.myspace.com/subrosatheatre
http://www.subrosaonline.com/