Είναι η δεύτερη φορά μέσα στη χρονιά (μετά το δίσκο των Sun of Nothing) που δυσκολεύομαι αφάνταστα να περιγράψω τι παίζει με μια κυκλοφορία. Οι Terra Tenebrosa είναι μια μυστηριώδης τριμελής σουηδική μπάντα που χρησιμοποιεί ψευδώνυμα (The Cuckoo, Hibernal και Risperdal), έχει αδιανόητα προσεγμένη σκοτεινή θεατρική αισθητική, και αυτό είναι το ντεμπούτο άλμπουμ της. Μοναδικό (αλλά υπερ-αρκετό) hint για αυτούς είναι ότι πρόκειται για τη συνέχεια του 90s κτήνους των Breach.
Όντως κάποια σημεία στις ραχοκοκαλιές των συνθέσεων και στο αγχωτικό feeling παραπέμπουν στους Breach, αλλά εδώ τα πράματα δεν είναι τόσο απλά. Το άλμπουμ αυτό δεν είναι ένας δίσκος "για fans των Breach" (στικερ στο εξώφυλλο). Οι Breach ανήκουν στα '90ς, αυτό εδώ είναι 100% '10s πράγμα. Μουσικά αποτελούν μια αποκάλυψη. Δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που συνάντησα κάτι τόσο μη-οικείο και γοητευτικό ταυτόχρονα. Noise, ψυχεδέλεια, blackmetal, noise-rock, post-metal και οτιδήποτε άλλο μπλέκονται αρμονικά σε μια δίνη κατάμαυρου συναισθήματος με αγχωτικές κορυφώσεις. Τα φωνητικά είναι απερίγραπτα. Ένα θολό παραμορφωμένο "πράγμα", όχι αυτό που λέμε "brutal", αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, απόλυτα απόκοσμα. Συνθέσεις με αρχή-μέση-τέλος και ουσία. Το soundtrack του να κατεβαίνεις σε ένα σκοτεινό πηγάδι χωρίς πάτο; fuck, δεν τα πάω καλά με τα "ποιητικά", αλλά αυτός ο δίσκος μιλάει απ'ευθείας στην ψυχή.
http://www.trustnoonerecordings.com/press/terratenebrosa.htm
www.myspace.com/terratenebrosa
Όντως κάποια σημεία στις ραχοκοκαλιές των συνθέσεων και στο αγχωτικό feeling παραπέμπουν στους Breach, αλλά εδώ τα πράματα δεν είναι τόσο απλά. Το άλμπουμ αυτό δεν είναι ένας δίσκος "για fans των Breach" (στικερ στο εξώφυλλο). Οι Breach ανήκουν στα '90ς, αυτό εδώ είναι 100% '10s πράγμα. Μουσικά αποτελούν μια αποκάλυψη. Δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που συνάντησα κάτι τόσο μη-οικείο και γοητευτικό ταυτόχρονα. Noise, ψυχεδέλεια, blackmetal, noise-rock, post-metal και οτιδήποτε άλλο μπλέκονται αρμονικά σε μια δίνη κατάμαυρου συναισθήματος με αγχωτικές κορυφώσεις. Τα φωνητικά είναι απερίγραπτα. Ένα θολό παραμορφωμένο "πράγμα", όχι αυτό που λέμε "brutal", αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, απόλυτα απόκοσμα. Συνθέσεις με αρχή-μέση-τέλος και ουσία. Το soundtrack του να κατεβαίνεις σε ένα σκοτεινό πηγάδι χωρίς πάτο; fuck, δεν τα πάω καλά με τα "ποιητικά", αλλά αυτός ο δίσκος μιλάει απ'ευθείας στην ψυχή.
http://www.trustnoonerecordings.com/press/terratenebrosa.htm
www.myspace.com/terratenebrosa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου