Castevet - "Mounds of Ash" (2010)

Να ξεκαθαρίσω ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια όταν ακούω για post-metal και τα παράγωγά του (postblackmetal εν προκειμένω) τρέχω μακριά γιατί το θεωρώ κάτι σαν πυξ-λαξ με καινούρια πεταλιέρα, ακόμα και τους Altar of Plagues που αρκετοί γουστάρετε εγώ τους βρίσκω τέρμα βαρετούς, αυτό εδώ όμως είναι διαφορετική περίπτωση.

Και είναι διαφορετική γιατί εδώ δεν έχουμε την πεπατημένη ερμηνεία της Neurosis-ικής δυναμικής (aka ήρεμο post-rock σημείο εναλλάσεται με καταιγιστικό blackmetal μέρος), αντίθετα μέσα από μια -ουσιαστικώς- progressive νοοτροπία ανακατεύονται διάφορες ετερόκλητες επιρροές (που φτάνουν μέχρι το παλιό καλό noise rock) πάνω σε ένα mid-tempo κορμό. Δεν υπάρχουν "χιλιόμετρα" εδώ, ούτε όμως και αργά σημεία, ενώ, παραδόξως, τα κομμάτια είναι σχετικά μικρά σε διάρκεια και απλά -αλλά εύστοχα- στη δομή τους.
Τα φωνητικά ίσως ξενίσουν στην αρχή μιας και θυμίζουν post-hardcore σχήματα, αλλά δεν τρέχει. Παρά το σχετικά μουδιασμένο ξεκίνημα, το άλμπουμ κορυφώνει στα 3 τελευταία κομμάτια που θυμίζουν μια διαφορετική οπτική πάνω στο "Αποκατάστασις Πάντων". Το άλμπουμ είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό αλλά όχι δαντελένιο, έντεχνο αλλά όχι ξέκωλο. Oi Breach του blackmetal? Ίσως.
Η profound lore δείχνει να γίνεται σιγά-σιγά ό,τι ήταν η relapse πριν 10-11 χρόνια. Εγώ θα τσεκάρω με κλειστά μάτια από δω και μπρος.