Earth - Angels of Darkness, Demons of Light I (2011)

Tους Earth δεν τους έχω βιώσει τόσο πολύ όσο τα "παιδιά" τους, τους σέβομαι απεριόριστα φυσικά, αλλά να το "Teeth of Lions" το ακούω από SunnO))) πιο εύκολα, πιο συχνά βάζω το "Ramption" παρά το "Earth 2", οπότε σε κάθε τους δουλειά έχω μηδενικές απαιτήσεις. Αν κάτσει κάτι καλό έκατσε. Αν όχι κλάιν.
Εδώ συνεχίζουν στο μοτίβο του πολυεπιτυχημένου (αχακαλόε) "the Bees...", δηλαδή ένα πράμα σαν να ακούς κλασμένος ένα blues σαρανταπεντάρι στις 33 στροφές, αλλά εδώ έχουμε και μερικές επιπλέον ομορφιές, όπως το τσέλο (btw η τσελίστρια είναι η ίδια που είχε συμμετάσχει και στο "Unplugged in New York" των Nirvana) που χρωματίζει όμορφα τις -σταθερά- μονότονες συνθέσεις. Οι τέσσερις πρώτες συνθέσεις ρέεουν αργά και στο τέλος τους μένεις με ένα νοσταλγικό συναίσθημα χαζεμένης κένωσης (στανταράκι στα τελευταία Earth albums), αλλά η πραγματικά μεγάλη στιγμή του δίσκου είναι μάλλον το εικοσάλεπτο ομώνυμο με την ααααργηηηηηή ανάπτυξη και τα μυστήρια ματζούνια στο background.
Στο δια ταύτα ρε μπάρμπα είναι καλό το άλμπουμ? Ε τι να πω αυτά τα χόρτα είναι ύπουλα και στα σκάνε στο άκυρο. Εμένα μου τα'σκασε πάντως.