Tους γάλλους Eibon τους πρότειναν τρεις άνθρωποι των οποίων το γούστο εμπιστεύομαι απόλυτα, οπότε έκατσα και τους έψαξα. Βασικό χαρακτηριστικό είναι η φανερά ενημερωμένη τους δισκοθήκη (= εύρος επιρροών), ενώ η περίπτωσή τους μοιάζει κάπως με την αντίστοιχη των Tombs.
Στους Eibon υπάρχει έντονο death metal background, καθώς βρίσκουμε τον τραγουδιστή Γιώργο Μπαλάφα και τον μπασίστα Stéphane Rivière, αμφότεροι από τους death metallers Drowning (ίσως κάποιοι τους θυμούνται), ενώ ο κιθαρίστας Guillaume Taliercio έχει παίξει και με Glorior Belli.
Eibon / Hangman's Chair (2007)
Tα δύο πρώτα τους κομμάτια δεν προδιαθέτουν για μεγάλα πράματα, βαρύ sludge/doom με κύρια επιρροή τους Sleep αλλά και προφανείς death metal καταβολές (το δεύτερο κομμάτι μυρίζει Winter), καλοπαιγμένο αλλά ως εκεί. Αντίστοιχα φιλότιμοι και οι stoners Hangman's Chair.
Eibon EP (2008)
Πάλι δύο δεκάλεπτα κομμάτια, αυτή τη φορά όμως είναι πιο εμπνευσμένοι και είναι η καλύτερή τους δουλειά, και τα δυο κομμάτια είναι φοβερά, σωστές επιρροές κυρίως από Neurosis (90ς), Corrupted και σε δεύτερη φάση από Winter, Unearthly Trance (ένα σημείο στο "Staring at the Abyss" είναι καρφί "In the Red") και κάνα-δυο Godflesh-ικά riffs.
Entering Darkness (2010)
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους προκάλεσε αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομά τους πέρσι και τους χάρισε μια θέση στην ευρωπαϊκή περιοδεία των ΥΟΒ με Ramesses, η οποία δυστυχώς ακυρώθηκε. Σε σύγκριση με το ΕΡ έχουν προσθέσει αρκετές ακόμα επιρροές. Πρωτα απ'όλα δίπλα στη Neurosis/Winter βάση έχουν ενσωματώσει στοιχεία από post-metal και αυτό είναι αρχικά απογοητευτικό, παρόλα αυτά οφείλω να ομολογήσω πως είναι αρκετά δουλεμένα (αποφεύγουν οριακά το σκόπελο δηλαδή να ακουστούν "έντεχνοι" και δήθεν), και θυμίζουν νοερά την αντίστοιχη οπτική των Thou πάνω στο θέμα, συνολικά κερδίζουν αρκετούς πόντους από την πολύ καλή κιθαριστική δουλειά. Οπαδοί των πρώιμων Cult of Luna λογικά θα γουστάρουν αυτή την εξέλιξη.
Από κει και πέρα, το "Path To Oblivion" που κλείνει μεγαλειωδώς το δίσκο μου θύμισε πόσο μεγάλη μπάντα ήταν οι Isis, με το μπάσο να πιάνει και κάποιους παιχνιδιάρικους Tool-ισμούς σε σημεία. Στo "These Chains" πιάνουν την blackmetal παράδοση της χώρας τους, καθώς θυμίζει αρκετά Deathspell Omega, ενώ κάποια ακόμα 'πικρά' blackmetal riffs υπάρχουν διάσπαρτα στο δίσκο.
Πλήθος επιρροών λοιπόν, θέλουν λίγη δουλειά στο να τις 'χωνέψουν' όλες και να δημιουργήσουν δικό τους ήχο (εδώ είναι που χάνουν από τους Tombs), αλλά μάλλον αυτό ήταν το ισχυρότερο ντεμπούτο του χώρου το 2010 (μαζί με το Coffinworm).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου