Στον ένατο δίσκο τους λοιπόν, είκοσι χρόνια μετά το ντεμπούτο τους δεν μας περιμένει καμία έκπληξη. Όλα τα στοιχεία που ξέρουμε και αγαπάμε στους Crowbar είναι και πάλι εδώ. Και τα πιο-heavy-δεν-γίνεται riffs, και τα πελώρια grooves, και οι μπαφομαστούρες που λατρεύετε και στους Down, και τα καταπιεστικά αργά σημεία, και τα -λίγα- punkικα ξεσπάσματα, και οι μερακλήδικες southern-ιές, και οι πιο προσωπικές στιγμές στο "Α farewell to misery" (θυμηθείτε και το "to touch the hand of God" από το "Equilibrium" του 2000), και η χαρακτηριστική φωνάρα του ηγέτη Κirk Windstein (η ψυχή των Crowbar -οκ και των Down- και μοναδικό εναπομείναν μέλος από τα 90ς, credits πάντως και για τον -από το 2005- drummer Tommy Buckley των μεγάλων Soilent Green).
Οι Crowbar δεν έχουν βγάλει ποτέ μέτριο δίσκο και -κατά πως φαίνεται- δεν πρόκειται να βγάλουν ποτέ. Το νέο τους άλμπουμ ίσως να χάνει συνολικά στα σημεία από το προηγούμενο μιας και εδώ δεν υπάρχει ένα "New Dawn" (υπάρχει όμως "Protectors Of The Shrine"), αλλά Crowbar είσαι. Δεν θα σας αλλάξει τη ζωή (εκτός κι αν δεν έχετε ξανακούσει Crowbar) αλλά είναι άλλος ένας δίσκος Crowbar. Σκέτη πόρωση δηλαδή.
Φέρτε τους και για λάιβ τώρα.
o δίσκος παίζει streaming ολόκληρος εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου