Godflesh

Οι βρετανοί Godflesh ήταν οι πρωτοπόροι του industrial metal. Μαζί με τους Ministry, ήταν τα πρώτα σχήματα που διέδωσαν στο metal κόσμο την εκτεταμένη χρήση βιομηχανικών θορύβων αγκαλιά με metal riffs. 8 χρόνια μετά την αρχική διάλυσή τους επέστρεψαν για μια σειρά περιορισμένων συναυλιών έχοντας πλέον καθολική αποδοχή, ενώ παράλληλα η earache επανακυκλοφορεί τη μεγάλη δισκογραφία τους σε box-sets.

Η ιστορία τους δεν ξεκινάει στα τέλη των 80ς (μετά την αποχώρηση του Justin Broadrick από τους Napalm Death δηλαδή) όπως νομίζουν αρκετοί, αλλά πάει πολύ νωρίτερα, συγκεκριμένα στο Birmingham του 1983. Εκεί, όπου ο Justin K. Broadrick προσχωρεί στους Fall of Because των Paul Neville και Ben Green. Επί μια τετραετία, το εφηβικό σχήμα των Fall of Because θα κινηθεί στα έγκατα του βρετανικού underground, δημιουργώντας καταπιεστική industrial μουσική επηρρεασμένο κυρίως από punk, πρώιμους Swans, Throbbing Gristle και Killing Joke (προφανές κι από το όνομα). Κάποια κομμάτια των Fall of Because εμφανίστηκαν αργότερα σε δίσκους των Godflesh.
Η πρώτη τους (και τελευταία) demo κασέτα με τίτλο "Extirpate" κυκλοφορησε το 1986 και συγκίνησε ένα μικρό κύκλο υποψιασμένων ακροατών. Παράλληλα, τα μέλη τους δραστηριοποιούνται στο underground του Birmingham βάζοντας σταδιακά τη μπάντα στον πάγο.

Ο Broadrick συμμετέχει ήδη από το 1985 και στους grindcore πρωτοπόρους Napalm Death, ηχογραφώντας μαζί τους 3 demos, από τα οποία το τελευταίο θα καταλήξει να καλύψει την Α' πλευρά του ιστορικού ντεμπούτου LP "Scum", παρότι ο Broadrick είχε ήδη αποχωρήσει όταν κυκλοφόρησε το 1987. Αμέσως μετά την αποχώρησή του από τους Napalm Death, αναλαμβάνει για ένα μικρό διάστημα φωνητικά και τύμπανα στους industrialers Head of David (σημαντικό εναλλακτικό σχήμα στη Βρετανία εκείνη την εποχή), και μαζί τους κυκλοφορεί το "The Saveana Mixes" ΕΡ και το 2ο LP "Dustbowl".

Στο τελευταίο βρίσκεται το "Dog Day Sunrise", κομμάτι που πολλά χρόνια μετά διασκεύασαν οι (δηλωμένοι Godflesh fans) Fear Factory στο "Demanufacture" album. Κάπου στις αρχές του 1988, και ενώ έχει φύγει από τους Head of David, ο Broadrick συμφωνεί με τον -συγκάτοικό του τότε- Green να βάλουν οι δυο τους ξανά μπροστά τη μπάντα, αλλά πλέον με νέο όνομα: Godflesh.

"Godflesh" (1988)

H διμελής μπάντα (Broadrick φωνή/κιθάρα, Green μπάσο και τους ρυθμούς αναλαμβάνει ένα ακούραστο drum-machine) κυκλοφόρησε το ντεμπούτο ΕΡ της μεταξύ φίλων και γνωστών στη Swordfish records (πίσω από την "εταιρία" ήταν οι ιδιοκτήτες ενός -εξειδικευμένου σε θορυβώδη πράματα- δισκάδικου στο Birmingham). Επιμεταλλωμένες Swans-ικές λογικές και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, καθώς και κλασική Birmingham-ιώτικη μουντίλα. To videoclip για το "Avalanche Master Song"  δεν θα πάρει ποτέ airplay, ενώ το "Weak Flesh" είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους. Λίγο αργότερα η ανερχόμενη earache (γνώριζε ήδη τον Broadrick από τους Napalm Death) τους υπογράφει και το επανακυκλοφορεί.

"Streetcleaner" (1989)

Την χρονιά της μεγάλης έκρηξης του death metal, η πιο death metal εταιρία κυκλοφορεί έναν ακρογωνιαίο λίθο του industrial metal. Είχε προηγηθεί το single του "Christbait Rising", αλλά δεν κατάφερε να προετοιμάσει το metal κόσμο για αυτό το σοκ. Το ύφος περίπου ίδιο με το ΕΡ, Swans ρυθμοί και επανληπτικότητες με μεταλλαγμένα sabbath-ικά riffs και παραμορφωμένα death metal φωνητικά. Μα πάνω απ'όλα η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και το μόνιμο συναίσθημα απειλής που ποτέ δεν εκτονώνεται. Στη Β' πλευρά του βινυλίου επανεμφανίζεται ο Paul Nevile στη δεύτερη κιθάρα. Ο δίσκος προκάλεσε πάταγο στο underground, και για 3-4 χρόνια κάθε death metal συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του θα εμφανίζεται με μπλουζάκι "Streetcleaner" για φωτογράφηση. Δίσκος-μνημείο για το industrial metal, το death metal, το post-metal, οτιδήποτε. Το προγραμματισμένο "Tiny Tears" ΕΡ δεν ακολούθησε, αλλά βρήκε το δρόμο του ως bonus tracks στην cd έκδοση.
Μετά την επιτυχία του άλμπουμ, η earache επανακυκλοφορεί και το πρώτο ΕΡ με 2 επιπλέον κομμάτια.  

"Slavestate" (1991)

Μετά την περιοδεία για το "Streetcleaner" η μπάντα (σαν τριο μαζί με τον Neville) ετοιμάζει μια σειρά από  ΕΡs. Ξεκίνημα με το (υπερσπάνιο σήμερα) split με Loop, και εν συνεχεία τα πολύ καλά "Cold World" και "Slateman" και το single "Slavestate" με remixes του ομώνυμου κομματιού. Η earache αντιδρά όταν η μπάντα της παραδίδει υλικό για άλλο ένα ΕΡ, και φτιάχνει ένα compilation 9 κομματιών με υλικό κι από τα προηγούμενα ΕΡ και εγένετω το "Slavestate mini album". Περισσότεροι ηλεκτρονικοί πειραματισμοί (κυρίως techno, ένα "φρέσκο" ιδίωμα τότε), λιγότερη κλειστοφοβία, αλλά σταθερά υψηλή έμπνευση.

Σε κάποιους κακοφάνηκε η ηχητική στροφή, αλλά η ιστορία δικαίωσε τους Godflesh. Μόνο αρνητικό η ανομοιογένεια του υλικού (remixes κλπ.) λόγω του ότι δεν ξεκίνησε σαν LP. To ομώνυμο είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους.


"Pure" (1992)

Επιτέλους full-length. Εδώ ολοκληρώνεται η στροφή που πήραν από το "Slavestate", αλλά το album ακούγεται πιο συμπαγές. Σταθερά μηχανική προσέγγιση, σπουδαία κομμάτια, και ο Broadrick κάνει προσπάθειες να "τραγουδήσει", ενώ τα 21 λεπτά του "Pure II" αγγίζουν τα όρια του ambient. Το σπουδαίο "Mothra" βγήκε σε single, καλοδεχούμενο το "tribute" στους SPK με το "Baby Blue Eyes", ενώ τα τρία πρώτα λεπτά του "Love, Hate (Slugbaiting)" είναι live ηχογράφηση από την εποχή των Fall of Because και για πολλά χρόνια η μοναδική επίσημη ηχογράφηση από τις πρώιμες μέρες της μπάντας. Συνολικά σίγουρα όχι τόσο πελώριο όσο το "Streetcleaner", αλλά σπουδαίο και πάλι. Στη δεύτερη κιθάρα ο Robert Hampson των Loop.

"Selfless" (1994)

2 χρόνια μετά και ενώ απολαμβάνουν άπειρου σεβασμού μέσα κι έξω από τα όρια του (νεόφερτου τότε) industrial metal, ετοιμάζουν (ως ντουέτο ξανά) με "επαγγελματικό" τρόπο τη νέα τους δουλειά. Κυκλοφορεί ένα ΕΡ ("Merciless") και δύο singles-προπομποί ("Crush my Soul" και "Merciless") για να προετοιμάσουν το έδαφος, γυρίζεται και videoclip για το  "Crush my Soul" (με σκηνοθέτη τον μεγάλο Andres Serrano παρακαλώ! 2 χρόνια μετα θα τον προτιμούσαν και οι Metallica για τα εξώφυλλα των "Load/Reload"), και τελικά το album έρχεται το Σεπτέμβρη του '94 (διανομή στις ΗΠΑ από την Columbia μάλιστα) και τους παρουσιάζει αλλαγμένους.

Η ένταση έχει εγκαταλείψει το σχήμα και οι βάσεις πλέον είναι ρυθμικές και με πιο "τεμπέλικη" διάθεση (η τελευταία θα γίνει trademark της δουλειάς του Broadrick για πολλά χρόνια έκτοτε). Το μουντό industrial ύφος βγάζει έναν αέρα εγκατάλειψης, o Broadrick χρησιμοποιεί εκτενώς τα love-hate καθαρά φωνητικά του, το album έχει δυνατές στιγμές όπως το "Anything is Mine" και το "Mantra", το 24-λεπτο "Go Spread Your Wings" είναι πιο Swans κι από τους Swans, αλλά συνολικά μάλλον πρόκειται για τον πρώτο αδύναμο δίσκο των Godflesh.
To 1996 επανακυκλοφόρησε σε διπλό CD μαζί με το "Merciless" EP ως "Selfless/Merciless" και hologram εξώφυλλο.

"Messiah" (1994) 

Λίγο μετά η μπάντα διαθέτει αυτό το ΕΡ μέσω του site της σε CD-R (δεν υπήρχαν downloads τότε). Το ύφος είναι πιο ώριμο και οι τέσσερις συνθέσεις ανώτερες από το υλικό του τελευταίου άλμπουμ, με το ομώνυμο να ξεχωρίζει.To EP συμπληρώνεται με dub remixes των ίδιων κομματιών. Το 2000 κυκλοφόρησε κανονικά από την Avalanche του Broadrick, και ο περισσότερος κόσμος το έμαθε από την επανακυκλοφορία της Relapse το 2003 με εξώφυλλο Paul Romano.


"Songs of Love and Hate" (1996)

Eπιστροφή με Leonard Cohen-ικό τίτλο (πρώτη φορά μη μονολεκτικό), καταπληκτικό εξώφυλλο και άγριες διαθέσεις που διαλάνε κάθε γκρίνια για την φθίνουσα πορεία των προηγούμενων άλμπουμ. "Χορευτική" dub ρυθμολογία σε συνδυασμό με την ψυχρή βιομηχανική λογική και κομμάτια-δυναμίτες όπως το "Circle of Shit", το "Hunter" ή το "Angel Domain". Άνετα ο καλύτερος δίσκος τους μαζί με το "Streetcleaner", αδικείται μόνο από το ότι δεν είχε το big-budget του "Selfless". Στα (για πρώτη φορά φυσικά) τύμπανα ο Bryan Mantia, που αργότερα έπαιξε με Primus και Guns N' Roses.

Παρά τις ήδη έντονες dub διαθέσεις του, το άλμπουμ κυκλοφόρησε λίγο αργότερα και σε κανονικό dub mix με τίτλο "Songs of Love and Hate in Dub" και παρόμοιo εξώφυλλο.



"Us and Them" (1999)

Το πιο πειραματικό full-length τους. Εδώ τα πράματα ξεφεύγουν, και η μουσική είναι κυρίως σκοτεινή drum'n'bass με trip-hop αύρα, κάποιες hip-hop λούπες, σκόρπια κιθαριστικά riffs και μόνο τη φωνή του Broadrick να σου θυμίζει ποιό σχήμα ακούς. Αυτό δεν το κάνει κακό άλμπουμ, ίσα-ίσα που πρόκειται για ένα ιδιαίτερα trippy και urban δίσκο. Είναι όμως αρκετά αποπροσανατολισμένος, μιας και τα παραμορφωμένα φωνητικά δεν πολυταιριάζουν στη φευγάτη ατμόσφαιρα. Τα δυο τελευταία κομμάτια ("the Internal" και "Live to Lose") όμως κινούνται σε πιο βατούς και χαλαρούς τόνους και εγκαινιάζουν τη σχέση του Broadrick με το post-rock.

"In All Languages" (2001)

Οι Godflesh μετά από 12 χρόνια αποχωρούν από την Earache (η οποία στο μεταξύ είχε εξελιχτεί σε μεγάλο νεκροταφείο συγκροτημάτων) και η πρώην εταιρία τους "γιορτάζει" το γεγονός ρίχνοντας στην αγορά ένα διπλό cd και ένα dvd λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου. Ας είναι. Το πρώτο cd είναι μια χορταστική ανθολογία από όλες τις ως τότε δουλειές της μπάντας, ενώ το δεύτερο έχει σπάνια καλούδια και remixes. Το DVD περιέχει όλα τα videoclips της μπάντας. 


"Hymns" (2001)

Eπιστροφή σε πιο rock-based δομές, σε νέα εταιρία (Music For Nations) και με νέο μέλος τον Ted Parsons (των Swans και Prong) στα τύμπανα. Δυνατά riffs πατάνε πάνω σην industrial rock βάση, ο Parsons δίνει ρυθμική ώθηση με το ιδιαίτερο στυλ του, ενώ οι δειλές post-rock "τεμπέλικες" τάσεις του προηγούμενου δίσκου βρίσκουν διέξοδο σε σπουδαία κομμάτια όπως το "Anthem", το "White Flag" ή το "Regal" και ειδικά στο άτιτλο hidden track. Η ρίζα όσων έκανε ο Broadrick στη συνέχεια με τους Jesu βρίσκεται σε αυτό το άλμπουμ (δες και τον τίτλο του τελευταίου του κομματιού, παρότι είναι το μοναδικό που θυμίζει παλιούς Godflesh). Επίσης ισχυρές στιγμές τα ξεσηκωτικά "Paralyzed" και "Animals", ενώ το έπος "Jesu" ξυπνάει μνήμες εποχής "Streetcleaner" (παράδοξο;).

Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ο Green αποχώρησε. Αντικαταστάτης του ο μεγάλος Paul Raven (RIP - πρώην Κilling Joke, μετέπειτα Ministry), όμως προσωπικά προβλήματα του Broadrick οδηγούν στην ακύρωση της προγραμματισμένης αμερικάνικης περιοδείας με High on Fire και Halo (θα σκότωνα να το δω αυτό), και εν μέσω απογοήτευσης και οικονομικής καταστροφής, ο Broadrick τον Απρίλιο του 2002 ανακοίνωσε την διάλυση της θρυλικής μπάντας...


Extras:

Fall of Because - "Life is Easy" (1999)

Συλλογή με ηχογραφήσεις της περιόδου 1986-87. Σημειωτέον ότι στους FoB o Broadrick έπαιζε τύμπανα, και στην κιθάρα ήταν ο Neville. Εδώ υπάρχουν οι πρώτες εκτελέσεις των "Devastator" και "Merciless", καθώς και δυο δεκαπεντάλεπτα live-sets από τον καιρό που άνοιγαν για τους Napalm Death (σε κάποιο σημείο εμφανίζονται στα φωνητικά οι Mick Harris και Nik Bullen). Εφηβικές θορυβώδεις ανησυχίες και οι punk ρίζες τους δεν κρύβονται. Πρώτες προσπάθειες όμως για επιβλητικό θορυβώδες industrial που δεν κρύβονται παρά τον μέτριο ήχο. Ο punk/πρωτο-death metal σκελετός του "Weak Flesh" που εδώ ονομάζεται "Ecstasy of Hate".
Oι προσπάθειες της Cleopatra records το 1997 να το κυκλοφορήσει ως "Fall of Because-Life is Easy 1986 [Godflesh-The Early Years]" σκόνταψαν στα συμφέροντα της Earache.


Godflesh "Hymns - Demos & Rough Mixes"

Aυτό που λέει ο τίτλος, οι αρχικές εκτελέσεις κομματιών του τελευταίου άλμπουμ τους. Το "Birthdeath" είναι μια πρώιμη έκδοση του "Paralyzed" και το "Beyond Good & Evil" το γνωρίσαμε ως "Deaf, Dumb & Blind".





Godflesh - "Live  Dublin  2001.12.10"

Πάλι αυτό που λέει ο τίτλος, ένα official bootleg που για καιρο ήταν διαθέσιμο για κατέβασμα από το επίσημο site τους. Περίοδος "Hymns", καλός ήχος, καλή απόδοση, κακό setlist.