Δεύτερος δίσκος των Universe 217 μετά το σπουδαίο ομώνυμο ντεμπούτο του 2007 (και τις δύο "μικρές" κυκλοφορίες στο ενδιάμεσο), αυτή τη φορά στην ελληνική Venerate. Σε σύγκριση με το προηγούμενο, εδώ μου ακούγονται λιγότερο κλειστοφοβικοί, περισσότερο αέρινοι/αιθέριοι, αλλά σταθερά εσωστρεφείς. Η μουσική των U217 παραμένει δύσκολη και προσωπική, το avant-garde doom τους απαιτεί ακροάσεις ενώ η τρομερή φωνή της Τάνιας δεν ακούγεται ιδιαίτερα "φιλική". Οι συνθέσεις έχουν συμμαζευτεί αρκετά ως προς τη διάρκεια, τα "Seek" και "Nothing" είναι τεράστιες κομματάρες και ξεχωρίζουν, όμως ο υπόλοιπος δίσκος -παρότι έχει πανίσχυρες στιγμές- μου αφήνει μια γεύση ανολοκλήρωτου. Δε λέω πως είναι κακό, ίσως και η μπάντα να το ήθελε αυτό, απλά -μετά από αρκετές ακροάσεις- αυτός ο δίσκος μου φαίνεται μισό σκαλί κάτω από τον προηγούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου