Weedeater, Korsikov, Stonenrow, 1.4.2011, 7Sins, Αθήνα

Ένα μπέρδεμα με τις ημερομηνίες παραλίγο να μου στοιχίσει αυτό το live, και φαντάσου ότι είχα την ευκαιρία να δω τους Weedeater στο Roadburn αλλά προτίμησα να τους "κάψω" για να τους δω εδώ, παραλίγο να έχουμε μέγιστο epic fail δηλαδή.
Με την ψυχή στο στόμα λοιπόν, και κατά τις 22.40 (ενώ προγραμματισμένη ώρα έναρξης ήταν 21.30) μπήκα στο club για να βρω το πρώτο support να έχει σχεδόν μόλις ξεκινήσει...

Δεν ήταν οι Sadhus όπως είχε ανακοινωθεί, μιας και λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων ακύρωσαν τελευταία στιγμή, αλλά οι Stonenrow με μειωμένη -κατά ένα άτομο- σύνθεση και στήσιμο κιθάρα-τύμπανα. Σε σύγκριση με την προηγούμενη φορά που τους είχα δει μου φάνηκαν πιο σκαλωματικοί/μονολιθικοί, με ωραίο βουρκώδη ήχο στην κιθάρα και ευπρόσδεκτους φωνητικούς πειραματισμούς. Άξιοι.

Συνέχεια με Korsikov που με εντυπωσίασαν. Δεν παίζουν κάτι εξεζητημένο ή υπερπρωτοποριακό, αλλά γαμάτο μερακλήδικο stoner rock με κάποιες τρομερές συνθέσεις, σωστό groove και attitude, μπλουζάκια ΟΜ και Black Cobra, δυνατά φωνητικά, εγκρίνει και ο Keith Kirkum στο κάγκελο (respect!). Σημειωτέον, ούτε αυτοί είχαν μπάσο, αλλά δύο κιθάρες και τύμπανα.

Περασμένες αργάμιση και ενώ από τα ηχεία ακούγαμε το "Dopesick" (Yeah!) οι Weedeater έκαναν εντυπωσιακό μπάσιμο προκαλώντας ανακατωσούρα στις μπροστινές σειρές του (ψιλογεμάτου πια) club (υπολογίζω γύρω στα 200 άτομα). Ο Dixie Collins είναι εμβληματική φιγούρα του αμερικάνικου sludge και έχει την πιο βλαμμένη σκηνική παρουσία σε όλη τη σκηνή. Ο κακός φωτισμός του club μας στερεί όμως αρκετές από τις απίστευτες γκριμάτσες του. Η μπάντα κοπανάει δυνατά και πορωτικά, το κοινό ανταποκρίνεται με moshing και κάποια λίγα stage-divings, το σετ βασίζεται στα τελευταία δύο άλμπουμς κυρίως, ε και όπως ήταν προφανές από το όνομα της μπάντας, κάποιες γνωστές μυρωδιές είχαν την τιμητική τους. Σε κάποια φάση μάλιστα ο Dixie εμφανίστηκε με ένα μπουρί ΝΑ που έκανε γύρα μέχρι τον ηχολήπτη (βλ. video στο τέλος).

Ο ήχος στις μπροστινές σειρές ήταν πραγματικά κακός, απογοητεύοντας με αρκετά. Aργότερα που μετακινήθηκα προς τα πίσω ήταν αισθητά καλύτερος πάντως. Μετά από κάπου 50-55 λεπτά, ο εξοπλισμός του Dixie μας πρόδωσε δίνοντας πρόωρα άδοξο τέλος στο σετ και στερώντας μας από το "Weedmonkey" που είχε ήδη προαναγγελθεί. Κρίμα.
Συνολικά ένα δυνατό live από τους Weedeater που με άφησε όμως με αναμεικτα συναισθήματα λόγω ήχου.


video credit: DrDoomMetal