Όπως και να'χει, στο δεύτερο LP τους (πάλι στην Deathwish), οι Βέλγοι αλλάζουν ελαφρώς το ύφος τους. Οι δίσκος στο πρώτο μισό του χαρακτηρίζεται από εμφανώς συμμαζεμένες τις τσίτες του προηγούμενου, στη θέση των οποίων βρίσκουμε σήμερα ένα εντελώς black metal riffing, πάνω σε κλασικές metalcore δομές. Κάτι σαν να ακούς τους Converge να το γυρνάνε στο black metal περίπου, αρκετά ενδιαφέρον και πρωτότυπο ως σκέψη.
Εκεί όμως που ο δίσκος πραγματικά απογειώνεται, είναι στο δεύτερο μέρος του, όπου οι νεωτερισμοί αυτοί ενώνωνται με το πρότερο ύφος της μπάντας, με ένα πραγματικά μνημειακά έντονο αποτέλεσμα. Το "Agartha" (από το προαναφερθέν split) εδώ είναι επανηχογραφημένο, και το δωδεκάλεπτο τελείωμα του "Clair Obscur" ρίχνει μεγαλειωδώς την αυλαία, με μια σύνθεση που θα ζήλευαν και οι Amenra. Δεύτερη σερί δισκάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου