Ufomammut, Last Rizla, 29.03.2014, An Club, Αθήνα

Η αναμονή χρόνων για μια σεβαστή μερίδα του εγχώριου underground κοινού έφτανε στο τέλος της. Οι Ufomammut για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το An Club γέμισε από stoners, doomsters, sludgers, νεο-hippies, hipsters και απλά περίεργους, που ήθελαν να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι αν η φήμη, που τόσα χρόνια συνοδεύει τους περίεργους αυτούς Ιταλούς, αληθεύει. Συστοιχίες πράσινων κεφαλών και ενισχυτών στήνονται εκατέρωθεν της σκηνής, τραπεζάκια ενώνονται για να χωρέσουν τις αριστουργηματικές αφίσες των Malleus στο merch stand, φώτα, κάμερα, πάμε.

Το όνομα των Last Rizla ακούγεται πολύ έντονα στους υπόγειους κύκλους της χώρας, μιας και έχουν φάει τα υπόγεια με το κουτάλι,  και αυτή μάλλον ήταν η πρώτη τους «μεγάλη» εμφάνιση. Και τώρα παρατάμε τις εξυπνάδες, και ξαναγράφουμε τις τελευταίες δύο λέξεις της προηγούμενης πρότασης πετώντας τα εισαγωγικά: Μεγάλη εμφάνιση. Με δύο μέλη από τους Sadhus (the smoking community), και άγριες διαθέσεις για επιβλητικό και ατμοσφαιρικό sludge, έκαναν με τα κρεμμυδάκια κάθε υπόνοια ‘support μιζέριας’, η μπάντα παίζει μπάλα στα μεγάλα σαλόνια. Πρέπει να βγάλουν νέο δίσκο. Τώρα.

Οι Ufomammut βγήκαν στη σκηνή με το “Superjunkhead” (από τον πρώτο τους δίσκο, πίσω στο 2000), και μπορεί η κάπως χαμηλή ένταση (για τα δεδομένα της μπάντας πάντα ε!) στο ξεκίνημα να μην έκανε την Ufomammut εμπειρία να σε πιάνει απ ευθείας από τα μούτρα, φανέρωσε όμως πεντακάθαρα έναν από τους καλύτερους ήχους που έχουν ακουστεί στο συγκεκριμένο venue, στα πλαίσια του συγκεκριμένου ύφους τουλάχιστον. Ογκώδης και καθαρός, με μόνο τα φωνητικά να βρίσκονται χαμηλά στη μίξη, αλλά έτσι είναι και στους δίσκους τους. Ο sample χαμός (παιγμένος από foot synths), μοιραία πέρασε στο παρασκήνιο όταν οι εντάσεις ανέβηκαν 2-3 κομμάτια μετά, προς όφελος του live συναισθήματος και του κτηνώδους κιθαριστικού παιξίματος.

Το set κάλυψε όλη τη δισκογραφία των Ιταλών, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στο ντεμπούτο “Godlike Snake”,  στο “Idolum”, και το δεύτερο μέρος του “Oro”, ενώ κάμποσοι die-hards απογοητεύτηκαν από την ελλιπή εκπροσώπηση του “Snailking”, για να ανταμειφθούν τελικά με το “God” στο δεύτερο (!) encore. Δε γίνεται όμως να υπάρξει παράπονο όταν μια μπάντα διαθέτει στο back catalogue της μόνο κορυφαίες κυκλοφορίες, και όταν το set τους διαρκεί 1:40 (!) και περιλαμβάνει πανίσχυρες στιγμές όπως τα “Stigma”, “Destroyer”, “Hellcore” και “Eve III”. Το δε τελείωμα του “Stardog” έδωσε και την ευκαιρία για επικοινωνιακά παιχνιδίσματα με το κοινό.

Ένα κοινό παρασυρμένο από την ηχητική δίνη του τερατώδους ήχου των Ufomammut, που σε συνδυασμό με τα visuals στο backdrop, έδωσε μια υπερβατική διάσταση στην όλη εμπειρία. Τα τρία μέλη της μπάντας είχαν πάθος και heavy metal στήσιμο, αντιμετώπιζαν τα μικρολαθάκια με χαμόγελο, και έβγαλαν μια «ανθρώπινη» εικόνα, σε αντιπαράθεση με τη σοβαρή και εσωστρεφή υφή της μουσικής τους.

Κάνοντας την αποτίμηση, η πρώτη (ελπίζω όχι και τελευταία) εμφάνιση των Ufomammut στη χώρα μας, είχε όλα τα στοιχεία που χρειάζεται για να χαρακτηριστεί μνημειώδης. Σίγουρα πάντως, όσοι παρευρέθησαν, θα τη θυμούνται για πολλά χρόνια.

video : Γιαννης Πετροπουλος