Fleshpress - Acid Mouth Strangulation (2011)

Οι φινλανδοί Fleshpress είναι οι Deathspell Omega του sludge. Πέρα από το προφανές, δηλαδή τη συμμετοχή του Mikko Aspa και στα δύο σχήματα, μοιράζονται και μια παράλληλη μουσική διαδρομή, με κοινό σημείο αναφοράς το έτος 2004. Την ίδια χρονιά που οι DsO άφησαν πίσω τους το κοινότυπο black metal τους ανοίγοντας νέους ορίζοντες με το "Si Monvmentum...", οι Fleshpress παρατούσαν το τίμιο αλλά βαρετό stoner-o-sludge των "Dilemmantrauma" και "Fleshpress", για να εξελιχθούν στο occult/psychedelic κτήνος των " Wörm Dirges" και "The Art of Losing All", ενώ το πελώριο "Pillars" του 2007 ήρθε να τους καθιερώσει στην ελίτ του ευρωπαϊκού sludge.
Το νέο άλμπουμ τους βρίσκει να συνεχίζουν τις αναζητήσεις τους. Θα μπορούσα να πω πως εγκαινιάζει τη νέα, τρίτη περίοδό τους. Τα τελευταία κατάλοιπα του stoner παρελθόντος ξεπλύθηκαν στο "No Return" EP πέρσι (οκ υπάρχει ακόμα ένα κάτι_σαν_stoner_riff στο εισαγωγικό "Glass Trails") και πλέον η μπάντα κινείται σε προοδευτικούς doom δρόμους, ενώ απουσιάζουν δύο άλλα χαρακτηριστικά του πρόσφατου ήχου τους, δηλαδή οι Neurosis επιρροές και οι έντονες ψυχεδέλειες (βλ. π.χ. το "Omega Monolith" στο "Pillars"). Τα στοιχεία από Deathspell Omega είναι εμφανή σε κάποια σημεία στις κιθάρες και στις ατμόσφαιρες αλλά αυτό είναι λογικό ότι θα συνέβαινε. To άλμπουμ χωρίζεται σε τρία μέρη/κομμάτια, αλλά καλό είναι να αντιμετωπιστεί ως ενιαία ολότητα. Οι Fleshpress εδώ πιάνουν την ουσία του χαρακτήρα τους και τον τραβάνε στα άκρα. Θέματα επαναλαμβάνονται και ξεχειλώνωνται σε διάρκεια, η μουσική είναι κάτι έρπον, ατμοσφαιρικό και αόριστο. Τα -λίγα- σημεία που οι ταχύτητες ανεβαίνουν λειτουργούν λυτρωτικά.
Αυτός είναι ο πιο ατμοσφαιρικός και δύσκολος δίσκος των Fleshpress. Τολμώ να πω πως πλησιάζει στη συνθετική αντίληψη το τελευταίο Unearthly Trance. Θέλει πολλές ακροάσεις για να μπεις στην ατμόσφαιρά του και να τον νιώσεις. Αλλά όταν γίνει αυτό, θα βρεθείς μπροστά σε ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, από μία από τις κορυφαίες μπάντες της ηπείρου μας.