Δε θυμάμαι πότε ήταν το τελευταίο μεγάλο drone live στην Αθήνα. Ίσως η εμφάνιση των Sunn0))) στο Αν το Δεκέμβρη του 2004; Μπορεί. Πάντως τετάρτη βράδι, μετά τη δουλειά κατέβηκα Μοναστηράκι για την πρώτη εμφάνιση των Nadja στη Αθήνα.
Έφτασα νωρίς και το μαγαζί δεν είχε ανοίξει ακόμα, οπότε πήρα μια μπύρα από το περίπτερο (τι 1.40 ρε πεταμένε!) και άραξα περιμένοντας στην πλατεία, συνειδητοποιώντας πως η Πλατεία Μοναστηρακίου είναι από τα πιο ζωντανά και έντονα σημεία της πόλης. Ναι αυτή η πόλη μπορεί να είναι όμορφη κάποιες φορές. Σιγά-σιγά ξεκίνησα για το club, όπου είχε αρχίσει να μαζεύεται λίγος κόσμος.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Horsnah, τους οποίους κανείς δε γνώριζε, μιας και πρόκειται για σχήμα που προέκυψε από την διάλυση (;) των -αρχικά ανακοινωμένων στη θέση του support- Yassa. Γέμισαν το χώρο με feedback και ουρλιαχτά, ενώ ισχυρότερο σημείο της εμφάνισής τους ήταν τα πιο τελετουργικά σημεία.
Κανείς δε γνώριζε επίσης τι να περιμένει από τη σόλο εμφάλιση του Aidan Baker, δεδομένου ότι ο άνθρωπος έχει βγάλει κάπου 90 κυκλοφορίες ως τώρα. O συμπαθής Καναδός κινήθηκε υποβρυχίως και με παρέσυρε σε ένα απίστευτο ambient trip αμβλύνοντας την πραγματικότητα, για μένα το highlight της βραδιάς.
"See you in a while" είπε χαμογελαστός ο Baker τελειώνωντας, και μετά από λίγο ξανανέβηκε μαζί με την Leah Buckareff στο μπάσο, ως Nadja πλέον, σε ένα ατμοσφαιρικό σετ που ακροβατούσε κάπου ανάμεσα στο drone και το ambient, με τα προηχογραφημένα τύμπανα να βοηθούν αρκετά κεφάλια να κουνηθούν στο ρυθμό. Συνολικά άψογοι, αλλά δε με απορρόφησαν τόσο πολύ όσο ο Baker μόνος του.
Έφτασα νωρίς και το μαγαζί δεν είχε ανοίξει ακόμα, οπότε πήρα μια μπύρα από το περίπτερο (τι 1.40 ρε πεταμένε!) και άραξα περιμένοντας στην πλατεία, συνειδητοποιώντας πως η Πλατεία Μοναστηρακίου είναι από τα πιο ζωντανά και έντονα σημεία της πόλης. Ναι αυτή η πόλη μπορεί να είναι όμορφη κάποιες φορές. Σιγά-σιγά ξεκίνησα για το club, όπου είχε αρχίσει να μαζεύεται λίγος κόσμος.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Horsnah, τους οποίους κανείς δε γνώριζε, μιας και πρόκειται για σχήμα που προέκυψε από την διάλυση (;) των -αρχικά ανακοινωμένων στη θέση του support- Yassa. Γέμισαν το χώρο με feedback και ουρλιαχτά, ενώ ισχυρότερο σημείο της εμφάνισής τους ήταν τα πιο τελετουργικά σημεία.
Κανείς δε γνώριζε επίσης τι να περιμένει από τη σόλο εμφάλιση του Aidan Baker, δεδομένου ότι ο άνθρωπος έχει βγάλει κάπου 90 κυκλοφορίες ως τώρα. O συμπαθής Καναδός κινήθηκε υποβρυχίως και με παρέσυρε σε ένα απίστευτο ambient trip αμβλύνοντας την πραγματικότητα, για μένα το highlight της βραδιάς.
"See you in a while" είπε χαμογελαστός ο Baker τελειώνωντας, και μετά από λίγο ξανανέβηκε μαζί με την Leah Buckareff στο μπάσο, ως Nadja πλέον, σε ένα ατμοσφαιρικό σετ που ακροβατούσε κάπου ανάμεσα στο drone και το ambient, με τα προηχογραφημένα τύμπανα να βοηθούν αρκετά κεφάλια να κουνηθούν στο ρυθμό. Συνολικά άψογοι, αλλά δε με απορρόφησαν τόσο πολύ όσο ο Baker μόνος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου