Αυτό τo Σάββατο ήταν από τις χειρότερες μέρες που μπορεί να μου τύχουν. Μια απίστευτη ημικρανία που με ταλαιώρησε από το πρωί και με ώθησε να ανεβάσω τις μετοχές κάποιας φαρμακοβιομηχανίας παραλίγο να μου στοιχήσει το συγκεκριμένο live. Αφού κατάφερα να μαζέψω τα κομμάτια μου έφτασα στο Κύτταρο κατά τις 22.15 για να ανακαλύψω πως οι
20 Bullets Each είχαν ακυρώσει, και είχα ήδη χάσει
Overpain και
Take Offense, την εμφάνιση των τελευταίων μάλιστα τη συνόδευαν πολλά κολακευτικά σχόλια από τους παρευρισκομένους ("μαλάκα γαμήσανε σου λέω").
Εν πάσει περιπτώσει, όταν μπήκα μέσα, οι
Death Before Dishonor έπαιζαν ήδη κάνα δεκάλεπτο. Ένα χρόνο μετά την πρώτη εμφάνισή τους στην Αθήνα, αυτή τη φορά είχαν και κόσμο, ήταν κεφάτοι και τα beatdowns τους ουσιώδη, αλλά εγώ δεν είχα καταφέρει να μπω για τα καλά στο mood ακόμα, οπότε η περσινή εμφάνισή τους για μένα ήταν καλύτερη, αν και αυτό δε σημαίνει τίποτα. Έκλεισαν όπως και πέρσι με το "Boston Belongs to Me" και αδερφικό κλίμα με τον κόσμο να μοιράζεται το μικρόφωνο.
Οι
Terror είναι τεράστια μπάντα. Μπορεί αυτό που παίζουν να μην το παρακολουθώ πια (ενοώ αυτό το beatdown-άτο μεταλλικό hardcore που μάθαμε στα τέλη 90s-αρχές 00s και που οι anarcho-punks αποκαλούν κοροϊδευτικά "mosh-metal" ή "jock-core"), και όλοι οι δίσκοι τους να ακούγονται πάνω-κάτω ίδιοι, αλλά live δεν έχουν αντίπαλο, σβήνουν τον οποιονδήποτε, και ο Scott Vogel είναι ένας πελώριος frontman με αληθινό attitude και ξεσηκωτική παρουσία. Το κοινό ανταποκρίθηκε έντονα με συνεχή mosh-pits, stage-diving και γενικά μετά από πολύ καιρό (μάλλον από την προηγούμενη αθηναϊκή εμφάνιση των ίδιων) είδα ένα σωστό hardcore live με όλα τα παρελκόμενά του. Μέσα σε μία περίπου ώρα κάλυψαν σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους, με προσωπικά highlights τα "Lowest of the Low", "Spit my Rage", "Always the Hard Way", "You're Cought", και τελείωμα με το "Keepers of the Faith".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου