Oι σουηδοί Martyrdöd ήταν η μπάντα που έσπρωξε το μεταλλικό crust σε νέες κατευθύνσεις ανακατεύοντας τη σουηδική hardcore παράδοση με το black metal (κάτι που ολοκλήρωσαν λίγο αργότερα οι Καναδοί Iskra). Mε τρία ασύλληπτα λυσσασμένα άλμπουμς στο ενεργητικό τους, βρέθηκαν πρόσφατα στην αγκαλιά της Southern Lord (που τα δύο τελευταία χρόνια έχει κάνει γερό μπάσιμο στα hardcore νερά), και όσο κι αν οι ανακοινώσεις "νέο κομμάτι Martyrdöd στο Pitchfork" ξενερώνουν και τον πλέον καλοπροαίρετο, είπα -όπως και στην περίπτωση των Wolfbrigade- να περιμένω την μουσική να μιλήσει.
Τα πράγματα δεν είναι όμως τόσο απλά εδώ, κατ'αρχήν η μπάντα αφήνει τα μελωδικά στοιχεία που είχαν αρχίσει να γίνονται έντονα ήδη από το "Sekt" να πάρουν το πάνω χέρι. Π.χ. η εισαγωγική μελωδία του "Nog Är Nog" που ανοίγει το δίσκο σοκάρει μιας και κάτι τόσο 'καθαρό' δεν μας έχει ξαναπαρουσιάσει αυτή η μπάντα, όμως δεν είναι αυτό το ζήτημα, και το "Sekt" ήταν φανερά μελωδικό, αλλά αυτό δε μετρίαζε το χαρακτηριστικό των Martyrdöd που τους έκανε να ξεχωρίσουν, δηλαδή αυτή την έντονη χαοτική ατμόσφαιρα που υπήρχε στις προηγούμενες δουλειές τους. Εδώ το χάος είναι συμμαζεμένο και ελεγχόμενο, και αυτό κατ'εμέ παροπλίζει το σημείο αιχμής αυτής της μπάντας. Δεν υπάρχουν πια τα χαρακτηριστικά πολεμικά riffs που σάρωναν τα πάντα, ενώ και ο ήχος είναι κάπως πιο καθαρός. Κακός δίσκος δεν είναι, καλά κομμάτια υπάρχουν σίγουρα, αλλά εν συγκρίσει με το παρελθόν αυτής της μπάντας, αυτός εδώ συνολικά είναι μάλλον ο πρώτος μέτριος δίσκος των Martyrdöd.
Τα πράγματα δεν είναι όμως τόσο απλά εδώ, κατ'αρχήν η μπάντα αφήνει τα μελωδικά στοιχεία που είχαν αρχίσει να γίνονται έντονα ήδη από το "Sekt" να πάρουν το πάνω χέρι. Π.χ. η εισαγωγική μελωδία του "Nog Är Nog" που ανοίγει το δίσκο σοκάρει μιας και κάτι τόσο 'καθαρό' δεν μας έχει ξαναπαρουσιάσει αυτή η μπάντα, όμως δεν είναι αυτό το ζήτημα, και το "Sekt" ήταν φανερά μελωδικό, αλλά αυτό δε μετρίαζε το χαρακτηριστικό των Martyrdöd που τους έκανε να ξεχωρίσουν, δηλαδή αυτή την έντονη χαοτική ατμόσφαιρα που υπήρχε στις προηγούμενες δουλειές τους. Εδώ το χάος είναι συμμαζεμένο και ελεγχόμενο, και αυτό κατ'εμέ παροπλίζει το σημείο αιχμής αυτής της μπάντας. Δεν υπάρχουν πια τα χαρακτηριστικά πολεμικά riffs που σάρωναν τα πάντα, ενώ και ο ήχος είναι κάπως πιο καθαρός. Κακός δίσκος δεν είναι, καλά κομμάτια υπάρχουν σίγουρα, αλλά εν συγκρίσει με το παρελθόν αυτής της μπάντας, αυτός εδώ συνολικά είναι μάλλον ο πρώτος μέτριος δίσκος των Martyrdöd.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου