Κατά βάση εδώ έχουμε πολύ αργές ταχύτητες, επαναληπτικότητα, distorted ήχους και "τελετουργικά" τύμπανα. "Α ωραία, drone λοιπόν!" ΝΟΤ! Oι Menace Ruine δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τον ηχητικό τρόμο των Khanate, ούτε με τη χαώδη αντίληψη των Halo.
Το άλμπουμ είναι κατατονικό μουσικά, και δεν ξέρω αν είναι παιγμένο με φυσικά όργανα ή μόνο synths, πάντως το distorted droning δεν είναι θόρυβος για τον θόρυβο και πέρα από μια-δυο διάσπαρτες noise εκρήξεις (στο last.fm λέει ότι έχουν powerelectronics επιρροές, αλλά εγώ είμαι βλάχος και δεν τα καταλαβαίνω αυτά) δεν δοκιμάζει τις αντοχές του ακροατή. Απλά φανταστείτε να ακούτε το "Marche Funebre" του Chopin στο ράδιο και η βελόνα να μην πιάνει καλά το σταθμό. Οι ρυθμοί είναι (φυσικά) αργοί με έντονο τελετουργικό χαρακτήρα, και πάνω απ'όλα Η ΦΩΝΗ! Γυναικεία, ανθρώπινη, ψυχρή και αιθέρια. Οδηγεί τα κομμάτια με ερμηνείες που παραπέμπουν στο neo-folk (ή πωσδιάολο τα λένε αυτά που ακούνε οι γοτθοχίππηδες) και δίνει έντονο pagan αέρα στο δίσκο. Παίζουν και κάποιες folk-ιές που και που. Αμέ. Tα κομμάτια πάντως είναι χτισμένα πάνω στην υπέροχη φωνή της κοπέλας, οπότε ο δίσκος κυλάει σα νεράκι. Γενικώς πολύ ταξιδιάρικος ο δίσκος.
www.myspace.com/menaceruine
Για το συγκλονιστικό φετινό "Union of irreconciliables" τα λέμε κάποια άλλη στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου