Integrity, Endsight, 11.2.2012, Κύτταρο, Αθήνα

Είναι η εντύπωσή μου πως το άλλοτε ισχυρό ελληνικό hardcore κοινό έχει χάσει πολλή από τη δυναμική του. Μπορεί οι Terror και οι Hatebreed να γεμίζουν ακόμα χώρους, αλλά τόσο η αποκαρδιωτική προσέλευση πέρσι στους Death Before Dishonor, όσο και -εν προκειμένω- τα 100 περίπου άτομα που ήρθαν να παρακολουθήσουν την (μετά από 8 χρόνια) δεύτερη εμφάνιση των μεγάλων Integrity στην Αθήνα πρέπει σίγουρα να προβληματίσει. Αίτια μπορεί υπάρχουν πολλά, το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο, πέρα κι από τη γενική απεργία των ΜΜΜ, ήταν σίγουρα από τα εντονότερα στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας, πάντως δύσκολα θα ξαναδούμε hardcore ονόματα τέτοιου βεληνεκούς με αυτή την κατάσταση.

To event ξεκίνησε με τους Endsight, τους οποίους δε γνώριζα, αν και όπως κατάλαβα σύντομα πρόκειται για την συνέχεια των For What Is Worth, μιας μπάντας που είχα συναντήσει σε κάμποσα live την περίοδο 2006-07 περίπου. Κινούνται στο σύγχρονο ύφος των At The Gates / Darkest Hour κλπ, ήταν ενεργητικοί και προβαρισμένοι, επικοινωνιακοί με το λιγοστό κοινό προσπαθώντας να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα, αλλά το ύφος τους είναι κάτι που δε μου λέει απολύτως τίποτα προσωπικά, με κούρασαν, sorry guyz.

Οι Integrity, αφού μάζεψαν το merch τους που πούλαγαν οι ίδιοι στο βάθος, ξεκίνησαν με το "Incarnate 365" και για μία περίπου ώρα έπαιξαν ένα "περίεργο" set (από το πρόσφατο "Blackest Curse" ας πούμε δεν ακούστηκε νότα), ενεργητικό, αλλά λίιιγο πιο "ψυχρό" απ'ότι θα ήθελα. Ίσως να ξενέρωσαν και οι ίδιοι από την χαμηλή προσέλευση, πάντως δεν ήταν αυτό που ονειρευόμουν τόσα χρόνια να δω από τους Integrity. O ηγέτης του σχήματος Dwid Hellion ήταν επιβλητικός πάντως, αφιέρωσε το "Judgement Day" στον ελληνικό λαό ("Tomorrow is a Great Day for you, people" είπε αναφερόμενος στις διαδηλώσεις που θα ακολουθούσαν την επόμενη μέρα), όλη η υπόλοιπη μπάντα έβγαλε δύναμη, αλλά την παράσταση έκλεψε ο πιτσιρικάς Robert Orr με τα γαμάτα solos του. Highlights του σετ τους, τα "Micha", "Systems Overload", "Dawn of a New Apocalypse" και το πρόσφατο "Lucifer Before The Day Doth Go", ενώ μου έλειψε πολύ το "Die Hard".