Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που οι Napalm Death άλλαξαν
το χάρτη της ακραίας μουσικής με το ντεμπούτο τους “Scum”. Δε νομίζω ότι κάποιος περιμένει
από το 15ο δίσκο τους να καταφέρει το ίδιο. Πιστεύω οι περισσότεροι
θα συμφωνήσουν πως ο τελευταίος κρίσιμος δίσκος των βρετανών ήταν το προ
δωδεκαετίας “Enemy of the Music Business”.
Έκτοτε η πορεία τους έχει κρατηθεί σε σταθερά ποιοτικά επίπεδα, έχοντας όμως
παραδώσει τη σκυτάλη της πρωτοπορίας του grindcore στα –πολλά- ηχητικά παιδιά
τους.
Το νέο άλμπουμ σε αρχική ανάγνωση δεν εκπλήσσει και στέκει
στα ίδια επίπεδα με τα τελευταία τους άλμπουμς. Το καλοπαιγμένο και
καλοπαραγωγισμένο death/punk/grind που μας
έχουν συνηθίσει την τελευταία δωδεκαετία είναι εδώ ξανά, αλλά με μερικές
γουστόζικες προσθήκες για αλατοπίπερο, όπως καθαρά υμνικά φωνητικά δίπλα στο
κλασικό δίπολο, κάποια έξυπνα tricks στον ήχο που αποκαλύπτουν κρυμένα μυστικά με την κάθε νέα
ακρόαση, μια-δυο τυπικές Napalm κομματάρες σαν τα “Analysis Paralysis” και “A Gag Reflex”, αλλά το πραγματικό highlight είναι
το διαολεμένο σαξόφωνο του John Zorn
στο “Everyday Pox”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου