Rotor, Omega Massif, Black Shape Of Nexus, 4.2.2012, An Club, Αθήνα

Τρία γερμανικά συγκροτήματα, αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, εκπροσωπώντας διαφορετικές τάσεις της σύγχρονης underground μουσικής, συνέθεσαν το πακέτο αυτού του πολύ ιδιαίτερου live. Παρά το προσιτό εισιτήριο και το πρωτοεμφανιζόμενο και των τριών μπαντών στη χώρα μας, ο κόσμος δεν τίμησε όσο αναμενόταν το event (μισογεμάτο το Αν, περίπου 150-200 άτομα υπολογίζω). Ίσως και το γεγονός ότι έπαιζαν και οι Arcturus την ίδια μέρα σε άλλο σημείο της πόλης να έπαιξε το ρόλο του.

Είμαστε πολύ τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να δούμε live τους Black Shape of Nexus. Και αυτό γιατί ανήκουν στη νέα γενιά sludge σχημάτων (μαζί με κρίσιμες μπάντες όπως οι Fleshpress, Whitehorse, Conan, Cough κ.α.) που ξαναφέρνουν την ηχητική ακρότητα στο χώρο μετά την άμπωτη του post metal. Με ηχητικές βάσεις σε cult σχήματα του παρελθόντος όπως οι Grief και οι Warhorse, η εξάδα έχτισε ένα τερατώδες ηχητικό τείχος, το οποίο ενίσχυσε με ψυχωτικά feedbacks, noise συχνότητες, ένα μπάσο που τρύπαγε το στομάχι με το βόμβο του και μια υπεράνω περιγραφής εμφάνιση από τον frontman Malte. Μπορεί εκ πρώτης όψης να φαίνεται ένας συμπαθητικός χοντρούλης, όταν όμως χρησιμοποιεί πετάλια, ματζούνια, οδοντόβουρτσες (!) για τη δημιουργία θορύβων, αλλά και πάνω απ'όλα όταν έκανε την εμφάνισή του το κολάρο-λαρυγγόφωνο, καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. Το σετ τους μοιράστηκε ανάμεσα σε νέα κομμάτια και υλικό από το ομώνυμο άλμπουμ τους του 2007, αγνοώντας (ευτυχώς για μένα) τις πιο πειραματικές πρόσφατες κυκλοφορίες τους. Τεράστια εμφάνιση, μου έφερε στο νου την κεραμίδα που είχα φάει όταν προ τριετίας εμφανίστηκαν στον ίδιο χώρο οι Tombs.

Μετά το ηχητικό ολοκαύτωμα των BSoN, είχα την απορία πώς θα καταφέρουν οι Omega Massif να ανταποκριθούν στις προσδοκίες μου. Η αλήθεια είναι πως η επιλογή τους να τερματίσουν τα πάντα στον ήχο τους δεν ήταν και η πιο επιτυχημένη, μιας και ο θορυβώδης ήχος (εν αντιθέσει με τους BSoN που τους ταίριαζε γάντι) αδίκησε κατάφορα την πιο "βελούδινη" υφή του υλικού τους. Παρόλα αυτά ήταν άκρως ενεργητικοί (πλην του ενός κιθαρίστα), με σωστά vibes και η επιλογή να έχουν το δικό τους -χαμηλό- φωτισμό επί σκηνής από δύο γαλάζια φαναράκια, εν τέλει τους έδωσε πόντους feeling. Το post metal είναι λίγο-πολύ υπόθεση feeling και οι Omega Massif κρίνονται πλήρως επιτυχόντες στον τομέα αυτό. Το setlist τους βασίστηκε κυρίως στο πολύ καλό "Karpatia" με ελάχιστες αναφορές στο κλασικό ντεμπούτο τους.

Οι headliners Rotor βγήκαν στη σκηνή περασμένες 1.15 (γενικά τα χρονοδιαγράμματα δεν πήγαν καλά) με μέρος του κόσμου να έχει αποχωρήσει. Δεν είχα επαφή με το υλικό τους, και είχα αμφιβολίες αν θα καταφέρουν να με κρατήσουν μετά τις εμφανίσεις των δύο προηγούμενων. Παρόλα αυτά το instrumental, (σε σημεία) ψυχεδελικό stonerrock n'roll τους (!!! - ντάξει αποτυχημένη προσπάθεια ταμπελοποίησης, σημασία έχει πως πρόκειται για ιδιαίτερη και υποτιμημένη μπάντα) λειτούργησε άψογα, βγάζοντας μια γνήσια ροκιά στην ατμόσφαιρα και ωθώντας κάποιους-ες από τους εναπομείναντες παρευρισκόμενους σε ξέφρενο χορό. Γεμάτο σετ, ένα τίμιο encore, παρότι στο club είχαν μείνει κάπου 40 άτομα, και τέλος κλείσιμο κατά τις 2.30 σε ένα σπουδαίο βράδι.