Το ντουέτο έχει πετάξει στα σκουπίδια τόσο τις noise rock ρίζες του, όσο και τους διάφορους πειραματισμούς (από grindcore μέχρι electronica) στους οποίους αναλώθηκε την τελευταία δεκαετία, έχοντας τσιτώσει μέχρι εκεί που δεν πάει τον -τερατώδη- ηχητικό του εξοπλισμό προς όφελος μιας ηχητικής βουτιάς στο βούρκο. Με τις ταχύτητες κυμαίνονται από αργές ως πολύ αργές, σε σημεία να περνάει (ξανά) στα βαλτώδη χωράφια του drone, με την Amber Valentine να προτιμάει τα γρυλίσματα (παρότι έχει μια χαρά φωνή), ο δίσκος είναι ένα ξεροκέφαλο, πρωτόγονο, βαρύ κι ασήκωτο sludge διαμάντι.
Το ηχητικό χάος που παράγεται από τον συνδυασμό κιθάρας-τυμπάνων-βουνού_από_πετάλια_και_ενισχυτές είναι σοκαριστικό αλλά πλήρως ελεγχόμενο, και τα τσαχπίνικα λοξοκοιτάσματα προς το stoner (στο "Новая могила / The New Grave" π.χ.) όχι μόνο δεν μετριάζουν το νομαδικά πρωτόγονο συναίσθημα, αλλά αποτελούν δυναμική κορύφωση, ενώ τα διάσπαρτα samples στα ρωσικά δίνουν έναν ακόμα πιο πειστικό "σοβιετικό" αέρα.
Δύσκολος δίσκος σίγουρα, που απευθύνεται σε μυημένους ακροατές του χώρου. Για όσους όμως νιώθουν από sludge, αυτός εδώ είναι ο καλύτερος δίσκος του χώρου μέχρι στιγμής για φέτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου