Ωραίο ξεκίνημα για τη συναυλιακή χρονιά, με δύο αμερικάνικες μπάντες στο Αν με προσιτό εισιτήριο. Η προσέλευση (κάπου 100 άτομα) δεν μπορώ να πω πως ήταν και ικανοποιητική, αλλά ίσως το γεγονός ότι την ίδια μέρα εμφανίζονταν οι Necros Christos στο Κύτταρο να απέτρεψε κάποιους πιο ανοιχτόμυαλους metallers να δώσουν το παρών έστω από περιέργεια, ή ίσως (γίνομαι κακός τώρα) να ήταν λάθος της CTS το ότι δεν έγραψε τη λέξη "stoner" στην αφίσα για να μαζευτούν καμιά 80αριά ακόμα άτομα "για τη φάση". Όπως και να'χει ο κόσμος ήξερε πάνω-κάτω τι είχε έρθει να δει, ενώ δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έχω παρευρεθεί σε underground live και η αναλογία αντρών/γυναικών να είναι στο 50-50.
GOLDEN ANIMALS
Δεν είχα ακούσει νότα από τους
Golden Animals και δεν είχα ιδέα τι να περιμένω. Το ντουέτο έδειξε κάπως αμήχανο πάνω στη σκηνή, αλλά έβγαζε μια αλλόκοτη αύρα, ειδικά η πανύψηλη τυμπανίστρια.
Δεν είμαι και κάνας βαθύς γνώστης της ψυχεδέλειας για να ανιχνεύσω ακριβώς πού βρίσκεται το ηχητικό τους στίγμα, αλλά το ψυχεδελικό indie τους μου έφερε στο νου αγαπημένα σχήματα του παρελθόντος, όπως οι πρώιμοι Floyd, οι Jefferson Airplane με μια δόση από Doors, πιθανώς βέβαια όλα αυτά να είναι τελείως λάθος. Είχαν κάμποσα πολύ δυνατά κομμάτια, αλλά ομολογώ ότι κάποια άλλα δε με κράτησαν τόσο. Όπως και να'χει μια αξιομνημόνεητη εμφάνιση.
THE FLYING EYES
Oι
The Flying Eyes έχουν εξελιχθεί σε μια από τις αγαπημένες μου σύγχρονες μπάντες, και δεν υπήρχε περίπτωση να τους έχανα. Αυτό που δεν γνώριζα ήταν η φανταστική τους σκηνική παρουσία με τέσσερις frontmen τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους. Από τον φαβοριτοφόρο Elias Mays Schutzman που κοπανούσε σα να μην υπάρχει αύριο, τον "μεταλλά" της παρέας Mac Hewitt, την ήρεμη δύναμη Adam Bufano που βίαζε κιθάρες, steel pedals και πριόνια (!), μέχρι τον "rock star" αέρα του τραγουδιστή Will Kelly.
Δυνατό ξεκίνημα με το "Poison the Well" (ίσως το καλύτερο κομμάτι τους) και έναν καταπληκτικό ήχο (που -παραδόξως- χάλασε κάπως προς το τέλος) στη συνέχεια ένα δυνατό σετ βασισμένο κυρίως στο πολύ καλό φετινό "
Lowlands" αλλά και με αναφορές στις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους, που έκλεισε κάπου 70 λεπτά αργότερα μετά από δύο encore και μια εκτός προγράμματος διασκευή στο "I Wanna Be Your Dog" των Stooges.
To κοινό μπορεί να μην ήταν πολυάριθμο, ανταποκρίθηκε όμως ζεστά στις δονήσεις της μπάντας (μέχρι και mosh-pit είδαμε!), και όρμηξε μετά το τέλος στο merch stand.
Kάνοντας την αποτίμιση, θεωρώ δεδομένο ότι οι Flying Eyes θα μας επισκεφτούν ξανά την επόμενη φορά που θα περάσουν από την Ευρώπη, ήταν μια συναυλία από αυτές που μένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου