Μας είχε συνηθήσει ο Alexander von Meilenwald (παλιά στους Nagelfar) στις τεράστιες διάρκειες μέσα από τους δίσκους του προσωπικού του doom/black metal σχήματος The Ruins of Beverast. Αυτή τη φορά μάς προσφέρει και έναν αντίστοιχα μακροσκελή τίτλο για το τέταρτο άλμπουμ του σχήματος. Οκ, τέρμα η πλάκα, γιατί τα πράγματα στο (βαθειά ανάσα) "Blood Vaults - The Blazing Gospel of Heinrich Kramer (Cryptae Sanguinum - Evangelium Flagrans Henrici Institoris)" είναι ιδιαίτερα σοβαρά.
Ο Meilenwald καταφέρνει να ακούγεται old-school και προοδευτικός ταυτόχρονα. Πώς; Πολύ απλά, διατυπώνωντας τις λέξεις του σήμερα με προφορά του χτες. Στο δίσκο δε θα βρείτε καμία ηχητική πατέντα που δεν έχετε συναντήσει στα 90ς, τίποτα που δε θα βρίσκατε και σε κάποιον από τους κλασικούς δίσκους των Varathron (τυχαίο παράδειγμα). Διάολε, ακόμα και τα αφηγηματικά tricks και effects που εξυπηρετούν το concept (βασισμένο στην ιστορία του εκδότη του περίφημου "Malleus Maleficarum") αρνούνται την σύγχρονη τεχνολογία και ακούγονται τόσο, μα τόσο ευλαβικά 90ς. Ακούγοντας όμως π.χ. το εναρκτήριο (μετά την εισαγωγή "Apologia") "Daemon", το βασικό riff φέρνει στο νου Wolves In The Throne Room, και αυτή δεν είναι η μόνη φορά που ο δημιουργός κλείνει πονηρά το μάτι στις νεότερες εξελίξεις του black metal ήχου.
Όπως όλα τα άλμπουμ του Ruins of Beverast project, έτσι κι αυτό απαιτεί υπομονή και προσοχή από τον ακροατή που θα επιχειρήσει το σκοτεινό trip. Όχι μόνο λόγω της τεράστειας διάρκειάς του (80 λεπτά), όσο και λόγω της αφηγηματικής πολυπλοκότητας, του δυσκίνητου (doom) ύφους και του concept-ικού υποβάθρου. Όσοι το καταφέρουν όμως, θα ανταμειφθούν πλουσιοπάροχα.
Ο Meilenwald καταφέρνει να ακούγεται old-school και προοδευτικός ταυτόχρονα. Πώς; Πολύ απλά, διατυπώνωντας τις λέξεις του σήμερα με προφορά του χτες. Στο δίσκο δε θα βρείτε καμία ηχητική πατέντα που δεν έχετε συναντήσει στα 90ς, τίποτα που δε θα βρίσκατε και σε κάποιον από τους κλασικούς δίσκους των Varathron (τυχαίο παράδειγμα). Διάολε, ακόμα και τα αφηγηματικά tricks και effects που εξυπηρετούν το concept (βασισμένο στην ιστορία του εκδότη του περίφημου "Malleus Maleficarum") αρνούνται την σύγχρονη τεχνολογία και ακούγονται τόσο, μα τόσο ευλαβικά 90ς. Ακούγοντας όμως π.χ. το εναρκτήριο (μετά την εισαγωγή "Apologia") "Daemon", το βασικό riff φέρνει στο νου Wolves In The Throne Room, και αυτή δεν είναι η μόνη φορά που ο δημιουργός κλείνει πονηρά το μάτι στις νεότερες εξελίξεις του black metal ήχου.
Όπως όλα τα άλμπουμ του Ruins of Beverast project, έτσι κι αυτό απαιτεί υπομονή και προσοχή από τον ακροατή που θα επιχειρήσει το σκοτεινό trip. Όχι μόνο λόγω της τεράστειας διάρκειάς του (80 λεπτά), όσο και λόγω της αφηγηματικής πολυπλοκότητας, του δυσκίνητου (doom) ύφους και του concept-ικού υποβάθρου. Όσοι το καταφέρουν όμως, θα ανταμειφθούν πλουσιοπάροχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου