Με την Darcy Nutt να αναλαμβάνει πλέον πλήρως τα φωνητικά, ο δεύτερος δίσκος της μπάντας από το Idaho είναι άλλη μια ηδονική θηλειά στο λαιμό για όσους ψάχνουν στις λάσπες του underground για να βρουν το doom του σήμερα. Πέντε κομμάτια με απαγορευτικές -για τους τουρίστες- διάρκειες, με τις ταχύτητες να κυμαίνονται από αργές εώς τρομακτικά αργές, και το σχήμα να αναζητεί ηχητικές πατέντες στα θολά νερά του drone. Μην τρομάζετε, ο χαρακτήρας είναι ξακάθαρα doom metal (με ισάξιο βάρος και στα δύο συνθετικά), απλά η μπάντα δεν ακούει μόνο Saint Vitus, κάτι που φαινόταν ήδη από το ντεμπούτο.
Οι Uzala είναι το καλά κρυμμένο μυστικό του υπόγειου doom. Doom μονολιθικό, θρηνητικό, με ξερό και ακατέργαστο ήχο. Χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Απλά εμένα θα μου επιτρέψετε να τοποθετήσω αυτό το δίσκο μισό σκαλί κάτω από το ντεμπούτο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου