Old Man Gloom - NO (2012)

Η αλήθεια είναι πως δε μας έχει λείψει ο Aaron Turner. Τα δύο χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την διάλυση των Isis έχει μπλεχτεί σε διάφορα projects και κάθε τρεις και λίγο μια κυκλοφορία του θα βρεθεί μπροστά μας. Αυτό που μας είχε λείψει όμως ήταν η πρωτοποριακή βοστωνέζικη sludge κολεκτίβα των Old Man Gloom. Το "Bird of Prey" των Zozobra (κάτι περίπου σαν την συνέχεια των OMG) δεν μπορούσε μόνο του να αναπληρώσει το κενό και έτσι, οχτώ χρόνια μετά το εμβληματικό εκείνο "Christmas" οι Old Man Gloom είναι και πάλι εδώ.
Ξεχνάμε τους post-metal πειραματισμούς του 'Seminar iii: Zozobra", ξεχνάμε τις straightforward προσεγγίσεις του "Bird of Prey", ξεχνάμε ακόμα και το πρόσωπο του "Christmas". Oι σημερινοί Old Man Gloom επαναπροσεγγίζουν την ταυτότητά τους εξερευνώντας εκτενέστερα το ρόλο που κάποτε είχαν σ'αυτό το σχήμα μουσικοί όπως ο Jay Randall και ο Luke Scarola. Αυτό σημαίνει ακόμα περισσότερος χώρος για περιβλητικό κιθαριστικό (κυρίως) θόρυβο, ο οποίος πλέον δεν αποτελεί πειραματισμό, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι των συνθέσεων. Ναι, οι σημερινοί Old Man Gloom είναι αισθητά πιο "μη μουσικοί" εν συγκρίσει με το παλιό πρόσωπό τους, αλλά έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ήταν ένα "εύκολο" σχήμα για να συμβιβαστούν τώρα.
Δεν μπορώ με τίποτα να πω πως το "ΝΟ" είναι η καλύτερη κυκλοφορία των Old Man Gloom. Αυτό είναι μάλλον αδύνατον όταν υπάρχει το "Christmas" και το "Seminar iii: Zozobra". Με σιγουριά όμως μπορώ να πω πως οι σημερινοί Old Man Gloom κάνουν ό,τι έκαναν και προ δεκαετίας: Δημιουργούν πειραματικό sludge πολύ μπροστά από την παρούσα μορφή του ήχου. Εγώ το λάτρεψα.