Είχα τουλάχιστον περιέργεια (οκ, και αγωνία μιας και είμαι φανμπόης) να δω πώς θα κινηθεί ο Justin K Broadrick σ'αυτό το νέο του project. Πέρα από το ανεπιτυχές όνομα του εγχειρήματος, η φημολογία ότι θα αποτελούσε επιστροφή στις φόρμες του παρελθόντος (παράλληλα με το reunion των Godflesh) είχε κινήσει κατά πολύ την περιέργειά μου. Οι JK Flesh είναι τελικά ηχητικά κοντά στην "Us and Them" περίοδο των Godflesh, ή στα dub remixes τους που κατά καιρούς κυκλοφορούσε ο Broadrick. Κατά βάση instrumental, ελάχιστα φωνητικά και κιθάρες, techno και drum'n'bass λογικές, η μουσική αντανακλά την electronica μιας άλλης εποχής, την electronica των 80s-90s, μέσα από το αναγνωίσιμο -για τους fans- ψυχρό λαμαρινέ προσωπικό ύφος του Broadrick. Ναι, οι 90s κλειστοφοβικές δονήσεις των Godflesh είναι ορατές εδώ, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν το γεγονός πως απευθύνονται (πια) μόνο στους πολύ φανατικούς οπαδούς του Justin K Broadrick, οι οποίοι (και μόνο αυτοί) θα ρουφήξουν αυτό το άλμπουμ με καλαμάκι από τη μύτη. Εκτός βέβαια αν εκεί έξω υπάρχουν και χιλιάδες φανατικοί των Scorn ξερω γω οπότε πάσο.
2 σχόλια:
Εγώ το γουστάρω αρκετά. Όπως τα λες, λίγο Us And Them, μαζί με παλιό καλό Techno Animal σκοτεινό dub... χίλιες φορές Posthuman παρά Jesu (κατ εμέ anyway)... Εγώ θέλω να δω να γυρίζει και ο Kevin Martin και να γίνεται κόλαση φακ γιε!
Α καλά, Jesu δεν ακούγονται πια, πρέπει να'χω πάνω από εξαετία να ακούσω. Καλό είναι το posthuman, δίσκος για πιστούς οπαδούς και μόνο γι αυτούς. Ο τελευταίος μεγάλος δίσκος του Broadrick πάντως είναι το Greymachine. Εκεί, ναι.
Δημοσίευση σχολίου